Soğuk Ayaz

7. Bölüm

Herkese Merhaba :) biliyorum beklettim sizi ama inanın çok yoğun bir dönemdeydim ve vakit bulamadım. Gelecek bölüm içinde aynı şey söz konusu.. Ne zaman yazarım bilmiyorum. Bu bölümün gidişatı tam istediğim gibi ama baştan sona okuyunca güzel yazamadığımı anladım. O yüzden tekrar tekrar özür dilerim. Gelecek bölüm telafi etmeye çalışacağım. Bu bölüme başlık bulamadım :) bazen bölümlere başlık bulmak gerçekten zor oluyor. Saçma sapan bir şey koymak yerine hiç koymamayı tercih ettim... Multimedya da Zeynep ve Melis'in resmi var. İyi okumalar :)

7. Bölüm

Sıkıcı bir hafta sonundan sonra bugün okul vardı. Zeynep sabah erkenden kalktı. Duşunu alıp giyindikten sonra ilacını içti. Yaz tatiline kadar her gün sabah ve akşam olmak üzere iki tane içecekti bu antibiyotikten. Hastaneye yatma durumunu bir süre ertelemişlerdi.

Cuma günü Can ve Zeynep aralarında geçen konuşmanın sonunda hastaneye yatana kadar anne ve babalarına bir şey söylemeyecekleri kararını verdiler. Cumartesi hastaneye gittiklerinde ise Zeynep okulu yüzünden hastaneye yatma durumunu yaz tatiline ertelemelerinin daha doğru olacağını öne sürdü. Can bu duruma başta itiraz etsede sonunda kabul etti. Hastaneye yatana kadar geçen süreçte doktor Zeynep'in hastalığı daha fazla ilerlemesin diye birkaç ilaç daha yazdı.

Zeynep cumartesi hastaneden sonra buluşmak için Kerem'i aradı. Bir kaç kez aramasına rağmen Kerem telefonları açmadı. Zeynep Kerem'in mekanda olacağını tahmin ederek oraya gitti ve tahmin ettiği gibi Kerem oradaydı.

|FlashBack|

Zeynep ücetini ödedikten sonra taksiden indi. Mekana doğru ilerlemeye başladı. Büyük cam kapıdan girince gülümsedi. İçerisi hala aynı kokuyordu. Bir süre etrafı taradıktan sonra üst kata çıktı. Görüş alanına dağınık yatağın üstünde oturan Kerem girdi.

"Kerem." diye seslendi Zeynep gülümseyen ifadesiyle. Kerem kafasını kaldırdı. Zeynep'in kendisine doğru koşup sarılmasıyla yüzünü buruşturdu. Canı yanmıştı. Kendini delice seven kıza karşılık veremiyordu. Üstelik onu aldatmıştı.

Kerem Zeynep'in kollarından tutup kendinden uzaklaştırdı. Aralarındaki mesafe hala azdı. "Çok özledim seni." dedi Zeynep ve öpmek için yaklaştığında Kerem geri çekildi. Zeynep afallamıştı. Şaşkınca Kerem'e baktı.

"Benim gitmem gerek. Sonra görüşürüz." dedi Kerem gözlerini Zeynep'ten kaçırırken. Daha sonra Zeynep'in cevap vermesini beklemeden gitti.

Zeynep Kerem'in davranışlarına çok şaşırmıştı ve üzülmüştü. Kendininden kaçtığını düşünüyordu. Neden böyle bir şey yaptığına ise bir açıklık getiremiyordu. "Yaptığım bir harekete mi kırıldı acaba?" diye düşündü Zeynep. Son görüştüklerinden bu yana neler olup bittiğini düşündü. Kerem'i kıracak ya da üzecek bir hareket sergilememişti. O zaman bu ihtimal olamazdı. Peki Kerem neden kendine soğuk davranıyordu?

|FlashBack Son|

Zeynep odasındaki işi bitince aşağıya indi. Tüm aile fertleri masada Zeynep'i bekliyordu. Zeynep'in masaya oturması ile kahvaltı başladı. Can arada Zeynep'e kaçamak bakışlar atıyordu. Zeynep'in solgun ve mutsuz suratı dikkatinden kaçmamıştı.

Kahvaltıdan sonra Can ve Zeynep okula gitmek üzere yola çıktılar. Zeynep yol boyunca Kerem'le yapacağı konuşmayı düşündü. Kerem'in kendine bir sıcak bir soğuk davranması artık canını sıkmaya başlıyordu ve bugün Kerem'le konuşup bu durumu halledecekti.

Kerem ise daha yeni gözlerini açıyordu. Cumartesi günü Zeynep'in yanından ayrıldıktan sonra evine gelmişti. Odasına gelip bütün pencereleri ve ışıkları kapatmıştı. İki gün boyunca karanlığa hapsettiği odasında yatıyordu. Dışarı çıkmıyordu. Nurgül'ün getirdiği yemekleri yiyor ve gerisi geriye yatıyordu.