Timeless Love Completed

Chapter 15 'I tell you a secret'

Biglang gumaan ang loob ko sa lalaking yun ah! May pa 'My Sweet' 'My sweet' pa kasing alam eh.

Natigilan ako ng mag ring ang phone.

Unknown number calling.....

"Hello?"

(Hey! Still up?)

Napatingin ako ulit sa numerong yun. It's him.

"Uhm.. yes bakit?"

(Matulog ka na. Alam kong pagod kana.)

Nagtataka akong nag "huh?"

(Half day kanang tumatakbo sa isip ko eh, so go have some rest, my sweet Claire.) He slightly giggle.

Napanganga ako. Yun yung mga pick up lines ni Rian dati ah.

'No. No.' I shooked my head.

"U-uhum" i just cleared my throat.

"Still there? I'm out side, wanna see me?"

Napabalikwas ako sa sinabi nya.
Pano nya nalaman ang bahay ko. It's ten peyem nang e-check ko ang oras.

Ang crew ko nalang kasi ang pinapa deliver ko nowadays. Kaya maaga akong natutulog.

Lihim kong sinilip ang kinaroroonan nya. Pero laking gulat ko ng may tao sa teresa ng kwarto ko.

Nakita ko ang ilaw ng phone na bahagya pang iwinagayway.

"There you are. Can i come in?" Mas lalong nanlaki ang mga mata ko ng lumapit sya sa kinarorooran ko.

"Oh no! No!" Wala ako makita pantakip sa sarili ko kaya tumakbo akong tumungo sa kama at hinila ang comforter saka nag click ang liding door.

Pa'no nya nabuksan ang door, naka lock yun ah!

"Ops! I'm sorry!" Sabi nito nang di ko pa halos matakpan ang katawan ko.

"Akyat bahay ka no?! Ba't ka nandito? Napaka walang hiya mo talaga! Lakas ng loob mong pasukin ang bahay ko! Di tayo close ah! Nakalimutan mo na ba yung atraso mo sakin hah? Tsaka pa'no mo nalaman ang bahay ko? Stalker ka noh? Isusumbong kita sa boyfriend ko! Umalis ka nga!" Halos pasigaw kong sabi sa kanya habang mahigpit na hinawakan ang comforter sa katawan ko.

Hiningal ako don ah!.

Tumawa lang sya at walang hiyang umupo sa gilid ng kama ko.

"Aba't----"

"You know? I remember someone in you, silly girl."

"Ang kapal ng mukha mo. Nilibre mo lang ako ng lunch, parang sino ka na kung umasta ah! Naku! Babayaran ko yung nakain ko magkano ba? Bwesit!" Dahan dahan akong humakbang papunta sa drawer ko para kumuha ng pera.

Pero ang walang hiya! Kampante pang iangat ang mga paa para matulog sa kama ko.

"Now one bullied me since i was thirteen so stop bullying me or else." Ni head to foot nya ako.

Nanginig ako. Mygad! Ang bastos ng lalaking to!

Sinandig nya ang likod nya sa head board then he suddenly closed his chinky eyes.

It made me remember some one. Ngayon ko lang talaga napansin ang sobrang hawig nila nang batang yun.

"Shinobi.." hindi ko napigilang i- usal ng bibig ko.

Nagmulat naman sya ng isang mata. Nag cross arms ito and "Come ill tell you a secret." He said instead.

Napasimangot akong sumunod at tumabi sa kanya. Pero mas hinigpitan ko pa ang comforter, nanatili naman syang nakapikit.

"Once upon a time..." he started "there was a slave named Shino, who was bullied and hurt by men he didnt even know. He has nothing to do but to accept the pain from them. Ang naalala nya lang ay namatay ang mama nya sa isang heart deceased. Na deport sya from Japan kasi wala syang pamilyang pwede malapitan doon. Kaya palaboylaboy sya sa kalye nung iwan sya ng isang Hapon sa isang sulok at walang pakialam lumakad papalayo sa kanya.

Until that group of men offer him a home. But he's wrong. They let him eat the left over galing sa kung saan. He tied him with cadena's in both legs. Walang awang pinagpapalo ng latigong yun sa lahat ng parte ng katawan nya. He didnt know why. And when he tried to ask. 'Wala lang. Pampawala ng sakit ng ulo.' Yun lang ang nakukuhang sagot nya from them. They let him suffered a lot. He was a good kid kaya lagi nyang tinatanong ang dyos, bakit ganun ang nangyari sa kanya.... he tried..he tried to scape many times. And one day, he did. He escaped. He run fast, faster as he could. He hid and he sigh of relief nang nilampasan sya ng grupong humahabol sa kanya. Pero laking gulat nya may batang babaeng kumalabit sa kanya from his back. He brushed his tears away-- Alam mo ba yung lahat ng sakit na naranasan nya ay nawala ng makilala nya yung batang yun. She's his nurse that time. The girl really loved to baked. She baked him a cookies once. She made him feel so safe, happy and how to be loved.

Sabi nya sa sarili nya magsisikap sya para kahit papano may maipagmalaki sya sa batang babaeng yun. And he did when he meet a guy from nowhere who ask him for a job. Nagkaron sya ng masaganang buhay at yuyamaman nga.

He keep eyeing the girl from a far. He kissed the girl when she's asleep. He can stare her from her room. Ang he's contented then. They have communication through that small note. She let him sleep in her room. They act like a real and formal couple.

But then hindi natatago ang lahat. Yung ama ng batang yun ang sumalubong sa kanya ng gabing yun. They talked. Hes not angry but He politely asked him if he 'the boy' love his daughter, he say yes for an answer with no doubt.

'Then wait until she become a lady, she or either you is too young for this kind of relationship. She's just ten.' As he said. He pleaded the boy to leave her daughter. He don't have any choice. Couz somehow he knows her father is right." Pumiyok ang boses nya.

Di ko na namalayang umaagos na pala ang mgaluha ko sa mukha ko. Napahawak ako sa bibig ko para pigilan ang paghagulhol.

"Wh- Why are you crying?"

Nahilamos ko ang mukha ko.

"Just continue."

"Okey--"pagpatuloy nya pa. "Di nya alam na lumipat na sila ng bahay. Ni hindi nya nakuha yung whole name ng batang yun. There's one note she left for the boy and note is "Please take good care of your self kuya chinito. Someday, somehow if God's will, our way will crossed again. And from that day on, I will never call you kuya but Shinobi.

P.s

You'll be in my heart. Aisheteru.'

Kahit parang bumagsak ang mundo nya ay nabuhayan sya ng pag asa. Coz he knows one of this day he'll going to meet her again. "