Timeless Love Completed

Chapter 30 'Cute voice'

"Actually, Yes."

And thats boomed me. Para akong naestatwa. Ang luhang kanina pa dumadaloy sa pisngi ko ay mas lalo pang bumuhos. K-Kaya ba sa limang taon na yun ay di sya nagpakita? Ni walang balita. Ang sakit. Napahawak ako sa dibddib ko at in-off ko na ang tv. Binalik ko ang tingin ko sa anak ko na natutulala na pala sa akin.

Nilapitan niya ako at niyakap. He also my back and its comfort me. Pinunasan niya ang mukha ko na puno nang luha. Nakapanghihina naman kasi. Ang sakit lang. Bumalik nga sya pero may iba na pala.

"Did i awake you up, baby?" Pinigilan ko nang maluha ulit.

Umiling sya at niyakap ulit ako.

----

"What's your plan now, Shino?"

I felt guilty. Parang may kung ano sa isip ko na dapat kong pagsisisihan. Walang iba kundi ang pagpatay sa nobyo ni Johannah. It is been years since i have recovered. Pero ayoko pa ring bumalik sa Pinas. Nakokonsensya ako. Lahat ay naaalala ko pa. I made her life misserable. Ako ang dahilan bakit nawala ang boyfriend nya, that's why she so mad at me. The last thing i know, we loved each other and I don't know what are we now. 

Azi and my friends did'nt leave me. Sa dami ng pinagdaanan ko sa buhay ay nandyan lang si Azi. Sometimes and somehow mabait naman pala si Azi. Ang ipinagtataka ko lang, when I'm asking about Leya, nag iiba na ang aura nya kaya di ko nalang pinipilit tanungin.

And then Paola came and she made me realized everything. Life must go on. I have to face the fact that i had this bullshit situations. So, i have to go back to the Philippines to ask her forgiveness again , forget everything and start a new life.

We we're shocked when some reporters are welcomed us nang umuwi na kami nang Pilipinas. This is new. I was about to turn my back ng tanungin na ako ng isang reporter. Kahit napipilitan ay ngumiti na ako at umaktong kaswal. Hanggang umabot ang tanong nito me and Paola. Napangiti ako and lied into them. Para matahimik?

"Woah! Sumisikat kana Shino! Ah!" It was Martines habang nagda-drive.

"Dahil kay Paola Correl, the latest Bench model! Wooh!" Palatak din ni Toff.

I shook my head while smiling.

"Ready for the new world, Shino?" Its Azi. We are in our home. Mas gumanda ito kumpara nang huling tung tong ko ditto.

Di na ako sumagot at dumeretso na sa kwarto ko. Ganun parin naman ang kwarto ko. Na maintain nito ang linis at pagpalit ng kobre kama.

I sigh. It's been five years but it feels like yesterday.

Nagsalin ako ng brandy at tinungga iyon ng deretso. Napapaisip ako sa mga bagay bagay. Oo, alam kong may anak na ako. And it was a boy. But i just had this 'what if's' in my mind. Paano kung puro negative ang sinasabi ni Johannah tungkol sakin sa bata? Well, di ko rin naman sya masisisi. I am bad. I killed. I'm a thief. I am fearless. Kaya nga ako umuwi to fix this all.

Ni hindi ko pa nakita ang mukha ng anak ko. The last thing i know he is my ressemblance. A smile formed into my lips. How do i feel now, kung nasa malapit nalang sya.? Pinilit kong alalahanin ang pagmamahal na yun. Do i still feel the same? Hinaplos ko ang dibdib ko at umiling. No. Wala na akong nararamdamang iba sa kanya.

My sweet J-Johannah.

---

Desido na ako. Ano pa bang dapat kong hintayin? Naghintay na ako ng ilang taon! Total andito na naman sya kaya dapat kaming mag- usap. Huminga ako nang malalim.

Ilang araw ko rin itong pinag isipan. Nung una ay nagdadalawang isip ako pero habang tumatagal ay hindi rin naman na ako mapalagay. I want his explaination. Matatanggap ko naman din siguro ang dahilan nya.

Inupo ko muna si Gab sa kama habang nilalagyan sya ng sumbrerong maliit.

"Nak, we're going to meet someone s-special today. Are you ready?"

Ngumiti ang bata at humalik sa pisngi ko. Yumakap pa ito sakin at

"Yes." Mahina pero rinig na rinig nya itong sumagot. Nanginig sya.

"Oh my god! Did you just said yes?? Oh my god!" Hinarap nya sa kanya ang bata pero ngumiti lang ito sa kanya at hindi na muli nagsalita.

Naluluha pa ako habang karga ang anak ko at papasok sa kotse.

"Please, nak. Talk to mommy na." I pleaded pero hindi na ito sumagot at nag fucos na ito sa rubik's cube niya. Hinalikan ko nalang sya sa sobrang saya.

Halos nag e-echo pa sa pandinig ko ang boses na aking anak. So cute. May pag asa pang makapagsalita ang bata. Cute voice.

Ang sayang naramdaman ko ay napalitan ng kaba. Sobrang kaba na halo mabingi pa ako nang makarating na kami sa parking space ng Garths Company. I know i'm shaking now. Subalit natigil ako ng hawakan ni Gab ang kamay ko. Ngumiti sya ng tingnan ko. I sigh. Kailangan ko nang lakas ng loob.

Habang naglalakad kami sa hallway ng parking lot ay di maiwasang maisip yung panahong e-susurpresa ko sana si Shino. I hate surprises. Napangiti ko. Nagalit pa sya nun sakin. Sana naman nalaman nya man lang na may anak kaming dalawa. Matagal ko na syang pinatawad sana naman bumalik na ang dating kami.

Aasa uli ako.