Ilang buwan kong nilalabanan ang sakit sa puso. I spend almost millions pero wala na akong pakialam. There are times that i really wanna see my sweet Johannah but i really have to recover first.
My friends are still there. Pilit parin nilang tinutugis ang kalaban ng grupo. Minsan naiisip ko kung gano ako kawalang kwentang tao. Walang kwentang kapatid. Pero ano pa nga ba ang magagawa ko? Embicile!
I almost beg Leya just to be with Johannah's side. At buti nalang at nakapasok sya bilang empleyado dito. Kaya kahit papaano ay nalalaman ko ang kalagayan ng mag ina ko.
Minsan pang naramdaman ko pa ang paulit ulit na sakit. Pa ulit- ulit na pamamanhid sa dibdib ko. And its bullshit! Life and death. There are times na natutulog lang ako at inaabot pa nang ilang linggo bago ako magising. Yes, i was scared, pano pag hindi na ako magising? Gusto ko pang mabago ang lahat. Gusto ko pang humingi nang tawad kay Johannah, yet i really wanted her to know kung gaano ako nagsisisi.
"Shino, its a healthy baby boy. And know what? He's really look like you! So adorable!"
It was Leya with Azi. They were happy, indeed. Parehas silang may sout na lab gown and pair of masks. Tiningnan ko ang mga kuhang litrato sa phone nito. Napapikit ako and a tear scape from my eyes. Damn! He really looks like me.
"Shino, control yourself!" Azi hissed.
Iniwas ko nalang ang tingin ko and they decided to go out. I burst my emotion.
God! Do I really deserve this? Napahilamos ako ng mukha. Nakakaramdam ulit ako ng kirot.
"Shit! Shit!" Daing ko.
God, until when? Until when?
---
"Look at him, Hannah! He's so cute! Oh my god!"
Exage na hiyaw ni Leya habang kinukunan ng litrato ang anak ko.
Napangiti ako habang karga karga ko ang bata. Those chinky cute eyes, tiny pointed nose and pouty pink lips of him.
"My li'l muffin.." hinagkan ko pa sya.
Lahat ng sakit from the beggining ay bigla nawala. Napalitan ng kung anong saya ang lungkot sa dibdib ko. Ang saya saya ko. I am worth living.
"Alam mo Hannah, ang cute cute nya. Sana magkaron narin ako." She chuckled.
Napangiti narin ako.
"Thanks Ley, sana nga. Tulungan mo naman akong maghanap ng makakasama sa bahay----"
"Na ah! Willing akong tumira sa bahay mo. Haha! Then pag kailangan naman ako sa tindahan ay madali lang naman din akong makakapunta dun kapag dun na ako sa bahay---"
"Leya,----.. masyado na akong abuso sa kabutihan mo." Mababang boses ko pang sabi habang nilalagay ko na sa baby's crib ang anak ko.
"Hannah, please naman..alam ko kahit hindi pa mahaba yung samahan natin bilang mag kaibigan but you mean so much to me. Alam mo yung kailangan ko rin nang makakasama sa buhay. Dad is always away for his --- i don't know bussines and mom is also always out of town kasama ang pamilya nya. Well, andyan kana naman eh, please hwag ka nang magbayad sa iba sa akin nalang. Ako nalang."
Nagpuppy eyes pa ito. Parang may pumapalit na sa pagka hyper ko ah. Napangiti ulit ako. Total naman ay magaan na talaga ang loob ko sa kanya kaya tumango na ako.
Bakit ko pa hihindian, mabait naman sya. Sana nga lang ay wala kapalit ang ginagawa nyang kabutihan sakin.
Ni minsan ay hindi nya na rin nabanggit sakin si Shino. Alam kong, nahahalata nyang hawig na hawig ang bata sa ama nya pero ni wala syang binanggit tungkol dito. And i really like her dahil sa respetong binibigay nya sakin.
Pero patuloy na humabalik sakin ang nakita kong si Shino bago ko niluwal ang anak ko.
He seems so misserable. At dapat lang naman yun sa kanya. Kung ano man ang nangyayari sa kanya ngayon, i don't care. I don't care.
--
"Uhm .. Leya, anjan kana pala. Kumain ka na ba? Ginabi ka ah?"
Kadarating lang nya galing sa cafe, its nearly 7pm. Buti nalang at may niluto ako ulam para saming dalawa pero nagutom ako kaya naunsa na akong kumain.
Mag- iisang buwan na rin mula nung manganak ako. At si Leya na rin ang nakakasama ko sa bahay.
Alanganin syang ngumiti at sinalubong ako ng halik sa pisngi.
"Yes, kumain na ako. Oh! Baby Gab still awake. Come to tita baby."
Kinarga nya ang bata at niyugyog. Pero napansin kong namamaga ang mga mata nya. Umiyak ba sya?
"Hey, may problema ba?"
Umupo ako sa sofa at ganun din sya at nilapag sa crib ang bata.
"W-Wala Hannah." Then she brushed her tears away.
She tried to smile at me. Tinititigan nya ako at yinakap bigla. Nabigla ako sa ginawa nya kaya mahina akong napatawa.
"Family?"
Nanatili syang yumakap pa sakin at humihikbi.
"Then what is it, huh? Jus tell me.."
Humiwalay sya sa pagkakayakap at bumuntong hininga. Pinunasan nya ang mga luha nya and sigh again. Gusto kong makinig kaya inantay ko syang magsalita.
"Hannah..sana hwag kang magalit sakin, pero gusto ko lang talagang malaman mo.--" ilang saglit pa syang humugot ng hininga habang lumuluha.
"Sh-Shino--- Shino is dying. Heart deceased, yun ang sakit nya. He'd go through heart transplant pero nagkaroon sya nang mild infection. We thought makakaya nya but unti- unti syang pinapatay ng sakit."
I let her talk. Ni hindi ako kumibo.
"They did this transplant last year third day of February. ---"
Nanigas ako habang nire-reliazed ang lahat.
"--he fought between life and death. Na- coma for almost three months after the transplant. He had change nang magising sya. Pero hindi pa tapos ang medication nya ay nasaksak na naman sya. Mas lalong lumala ang infection kaya hindi na nakakaya ng puso nya."
Lumapit sakin si Leya at hinawakan ang kamay ko.
"Hannah, i know you still love him. At alam kong mahal na mahal ka din nya, kaya he's still fighting. Give him another chance, listen to your heart , Hannah."
Bumabalik lahat ng sakit na nararamdaman ko dati. Kaya tumayo na ako at bumitiw ako sa kamay nya.
"Let him die now, Leya. I don't care anymore." Matigas kong sabi saka kinuha ang bata.
Mamatay na sana -- s - siya.
----
Let's do the comments and votes po.
-atebatch
BINABASA MO ANG
Timeless Love Completed
Ficción General-You teach me how to love and to be loved. -How can i forget and forgive what you did? May pagkakataon pabang baguhin ni Shino ang nakaraan? Paano matatanggap ni Johannah Claire ang nakaraan ni Shino? Timeless love, don't let it end no. Now that you...
