Timeless Love Completed

Chapter 33 ''chance''

Ilang oras na ba ang nakaraan mula nang umalis siya? Oo, siya ang babaeng minahal ko. Siya ang babaeng dapat hanggang ngayon ay mahal ko pa rin. Pero bakit ganito? Bakit wala na akong maramdamang ganoon ngayon?

Ang sabi Maziwa ay pinangakuan niya si Johannah, na babalik kami. Pero nang magising ako pagkatapos nang operation ay bigla akong natakot. Natatakot akong isiping kinamumuhian niya ako. Natakot akong makita ulit ang galit at pagkasuklam niya sa akin.

The last thing i remember was she's on my dream. She was caressing my face and asking me to fight. So, i did. I fought, i choose to live and I will explain her, everything. But when i woke up, everything has change. My love for her was fading. At lalo akong nakakaramdam nang takot.

Paola and I, was just a game. A game that i know in the end ay talo ako. Tinamaan ako sa kaniya. Yes, mas inuuna niya ang career niya pero i can wait. Inaway niya pa ako nang madatnan niya dito si Johannah with my kid. She walked out and leaving me hanging with thoughts.

Niyanig ang boung pagkatao ko nang tawagin niya akong ' daddy'. Andito pa yung kakaibang tibok nang puso ko na pilit gumugulo sa isip ko ngayon.

Johannah is now angry with me. Ang akala niya siguro ay kukunin ko ang bata sa kaniya. Hindi pa naman ako ganoong kasamang tao.

I found my self looking at Johannah's house. Ilang bote din nang alak ang naubos ko bago nagkalakas. Loob na tumuntong ulit sa lugar na to. Dating gawi. Mabilis kong inakyat ang pagitan nang pader sa teresa nang kwarto niya. Wala naman nagbago. I was about to open the door using a pin again, pero nagtaka ako nang malamang bukas iyon.

I shooked my head at pumasok na. Lihim pa akong napamura nang masagi nang tuhod ko ang mesang yari sa salamin.

Ang akala ko ay may makaka agaw nang atensyon sa nangyari but everywhere was in silence. Madilim ang paligid kaya ginamit kong pang ilaw ang aking mobile phone.

Johannah's not inside, wala din ang bata. I waited another thirty minutes at hindi naman ako nagkamali. She came inside at sinindi ang maliit na lamp sa may gilid nang pinto. Hindi niya ako nakita, so i keep eyeing her.

De javu.

It was like before. Naghubad siya nang lahat tsaka padabog na kumuha nang tuwalya sa kabinet. Gusto ko ulit mapamura nang palakad lakad siyang walang saplot sa harap ko.

Her nakedness makes me feel hot. Her curves screams sweetness. Her every edges sounded like moans. And it is really makes me hard to breath. Her sacred part was fully shaved and beautiful. Fucked! I am panting, hard nang makapasok siya sa banyo.

Pabagsak akong naupo sa kama at pinipigilan ang sarili. She was still my Johannah. Mabilis ang umiling at napahilot sa aking dibdib. Kinapa ko pa iyon nang huling beses at pilot tinatanong ang sarili kung may nagbago ba.

Nothing's change.

I rest my self back into the head board and thinking. Paano kung susubukan ko? Maiintindihan niya kaya ako? Will she gave me another chance? Umiling ako.

Natatakot ako.

Nagitla ako nang bumukas ang pinto at roba na ang sout niya ngayon. But it was see through and from there and then i can see like she was swaying her hips. Like she's tempting me.

Pabagsak siyang humiga sa kama pero tinamaan nang kamay niya ang aking mga binti kaya mabilis pa sa alas singkong tumayo siya kaya ganun din ang ginawa ko.

''Sino ka?!''

I tss. Nakapulupot na ngayon sa kaniyang katawan ang comforter.

''You didn't locked verandas door. Paano nalang kung may nangangahas akyatin ka dito at gagahasain ka?''

Pinamulsa ko ang aking kamay at umiwas nang tingin sa kaniya. She's a teased.

''Shino-- bakit ka nandito? I mean, you're here? Kaylan lang? N- Nakita mo ako?!''

She was rattling.

''Kanina pa and yes.''

Nakita kong pulang pula ang pisngi niya. Sumimangot siya saka inis na hinarap ako.

''Di ba ayaw mo na sa akin? Bakit ka pa nandito? Wala nang tayo! Hindi mo nga ako binalikan di ba? Ikaw lang ang alam kong killer na matatakutin! Tapos ngayon?! Ngayon nandito ka at bubusohan ako? Hmp! ''

Gusto kong mapangiti. She really never change. Hindi na ako umikmik. Nakatingin lang ako sa kaniya, she pouting her lips. Somehow, there's in me wanna hug her tight. Did i missed her? Tumibok ang puso ko.

Sa di inaasahan ay di ko na malaman kung normal pa ba ang takbo at tibok nang puso ko. Natigilan ako.

Ngumiti si Johannah pagkuwan. Kakaibang ngiti. Smile that fades my worries away. She walked closer to me.

''Okay lang Shino, atleast hindi mo pa rin nakakalimutan ng pag akyat dito.''

Lumamlam ang mata niya nang nasa tapat ko na siya at hinawakan niya ang mukha ko. Di ako nakagalaw, ni walang salitang gustong kumawala sa bibig ko. Nakatingin lang ako sa kaniya at pilit kinikilala nang puso ko ang pakiramdam na iyon.

Napalitan nang lungkot ang mukha niya and nearly crying.

''Miss na miss ka namin ni Gab. Gabi gabi akong umiiyak, nanalangin na sana buhay ka pa. Na sana may pagkakataon pang mabago ang mga pagkakamali natin. Shino, give us a chance.''

Niyanig ang boung sistema ko nang mag unahan ng luha galing sa mata niya. Bumagal ang tibok nang aking puso.

''Please, Sh --- ''

I kissed her. I claimed her lips. Savagely.

Like my life depended on it. Like there was no tomorrow.

Then my heartbeat gone wild but i knew it was normal.

God, just give us a chance, please .

********