EP16: Princess Sanchez Rivera

96 3 0
                                    

Parang awa niyo na. Basahin niyo naman! Hahahahaha

Suggest din kayo and make comments. Vote na din. Hohohoho. :)

Salamat ng marami. :)

*****

JAY-EM’S POV

Isang linggo na ang nakalipas hindi pa din ako tumigil sa paghahanap kay Ryna. Lahat ng lugar na posibleng puntahan niya pinuntahan ko, OSPITAL, POLICE STATION, MGA PABORITO NIYANG PASYALAN, nagtanong tanong din ako sa mga taong kakilala niya, pati na din sa mga taong nakakasalubong ko, kahit sino, kahit saan. T___T. Lahat na ng pwedeng puntahan o pag-tanungan, mahanap ko lang siya, gagawin ko lahat, kahit na mahirapan ako basta para sa kanya gagawin ko dahil alam ko, alam kong buhay pa siya at nararamdaman ko yon. Ryna please kung nasaan ka man ngayon maging matatag ka.  T.T

“Jay! Ano may balita ka na ba? Nakita mo na ba si Ryna? T.T”

“Sorry Nadine ;(. Wala pa din eh. Sorry. Ginagawa ko naman ang lahat. Pero. .”

“Pero ano?! Sumusuko ka na ba ha?! Akala ko ba mahal mo siya?!!”

“Mahal na mahal ko siya!! At wala sa vokabularyo ko ang sumuko! Nadine hindi ako titigil! Kahit ilang buwan, taon pa yan aantayin ko si Ryna!"

“Mag-iisang buwan na din.”

Nagsimula nanamang umiyak si Nadine.

“Hanggang ngayon alalang-alala ko pa din lahat ng nangyari. :’((. Sariwa pa din sa akin kung paano namin hinayaan malunod si Ate Ryna :’(. Huhuhuhuhuhuhu. .Jay-em sana ako nalang! Sana hindi nalang siya!”

Napayakap si Nadine sa akin at humagulgol sa pag-iyak.

Nadine! Eto ang kapalaran ko! So go please! Save your own life!!”

“tandang-tanda ko ang mga huling katagang sinabi niya Jay T.T. Mas inalala pa niya kami kesa sa sarili niya :’(. No wonder napakabait talaga ni Ate Ryna. Huhuhuhuhuhuhuhuhuhuhu.”

"Please!! TUMAKBO NA KAYO!!!! LEAVE ME HERE!!!! PLEAASSE!!! :(("

“Nang sinabi niya yan sa amin. Wala na kaming nagawa. :’( Kumaripas na kami ng takbo. Napakasama naming mga kaibigan di ba?! Sobrang sama! Wala kaming kwenta!!! Inunahan kami ng takot! Napakaduwag namin! Sana kami nalang Jay! Sana kami nalang!!!. .Huhuhuhuhuhuhuhuhuhu. T.T”

Habang nagkwekwento si Nadine I can visualize kung anong paghihirap ang nadanas ni Ryna. Oh Lord, kung nasaan man si Ryna ngayon, ilayo niyo po siya sa kapahamakan. :’( Please make her strong.

“Tahan na Nadine. Tahan na. Walang may kasalanan nang nangyari. Kaya wag mong sisihin ang sarili mo. ”

“Wag sisihin?!! Hindi mo ako naiintindihan eh! Maisip ko palang na nahihirapan si Ate ngayon, nasasaktan ako!!! Baka gutom na gutom na siya! Baka ginaw na ginaw na siya! Baka iyak siya ng iyak ngayon. Baka hinahanap din niya tayo!! Jay!!!!!! Nababaliw na ako!!!!!! Hahanapin ko si Ate!! Hahanapin ko siya!!!”

Tinulak ako ni Nadine at tumakbo siya papalayo.

“Nadine!!! Nadine!!!! Na-na—dine!!!”

Napaluhod nalang ako. Kasabay ng malakas na pagbuhos ng ulan.

“AAAARRRRRGGHHHH!!! RYYYYYNNAAAAAAA!!!!!!! KUNG NASAAN KA MAN NGAYON SANA NASA MAAYOS KANG KALAGAYAN!!!!! RYYYNNAAAA AANTAYIN KITA TANDAAN MO YAN!!!”

Humagulgol nalang ako sa pag-iyak. Sobra akong nasasaktan sa pagkawala ni Ryna. At kahit na sabihin kong hindi ako susuko, parang unti-unti na din akong nawawalan ng pag-asa sa bawat araw na mag-daan. T.T

Switch Identity (ON-GOING)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon