Ziekenhuis

1.2K 50 3
                                    

Dit hoofdstukje is speciaal voor Rode Roos.

Bedankt voor al je lieve comments en al je votes voor al mijn verhalen!

Jij bent de beste.

P.S. mensen check haar verhalen ze zijn echt goed!

XX

--------------------------------------------------------

Ik werd rustig wakker en voelde dat iemand mijn hand vast hield. Ik keek naar de persoon naast mijn bed. Ik had Ace daar verwacht maar keek in de ogen van Ryan. ‘Gaat het goed?’ Ik knikte. ‘Ik haal de dokter’. Binnen een paar seconden was hij terug. ‘Fay hoe voel jij je?’ ‘Ik heb dorst’. ‘Ryan wil jij even wat water voor Fay halen?’ ‘Voor de rest geen pijn?’ Ik schudde mijn hoofd. ‘Wij hebben jou wonden allemaal moeten hechten. Zij heeft jou flink te pakken gehad. Jij hebt vier klauwsporen lopen. Twee daarvan lopen vanaf bijna jou rug naar net onder jou navel en de andere twee van de zijkant van jou buik tot jou navel. Wij houden jou nog een nachtje ter observatie en daarna mag jij vertrekken. Heb jij iemand die jou kan zorgen thuis?’ ‘Dat is niet nodig, ik kan wel voor mezelf zorgen’. ‘Dat lijkt mij niet verstandig jij mag onder andere niet tillen’. ‘Ik verzorg haar wel’ zei Ryan. ‘Nou ik denk dat ik dat beter kan doen’ zei Joan met een knipoog. ‘Fay zal ook geholpen moeten worden met uitkleden en ik weet dat jij haar graag in haar lingerie ziet maar..’ ‘Daarvoor wil ik haar niet verzorgen’ zei Ryan snel voor zij verder kon praten.‘Het is erg lief van jullie allebei, maar Joan heeft gelijk het is makkelijker als zij voor mij zorgt. Jij bent wel altijd welkom’ zei ik tegen Ryan. ‘Ik ben blij dat het geregeld is. Ik kom later op de dag nog even bij jou kijken. Kunnen jullie haar nu laten rusten?’ ‘Ik blijf bij haar’ zei Ryan. ‘ Het is beter voor Fay als zij rust krijgt. Vanavond kunnen jullie weer langs komen’. Zij gaven mij allebei een knuffel en daarna vertrokken zij mijn kamer uit.

De verpleegster kwam daarna nog even mijn hechtingen checken en schoon maken en vertrok daarna weer. Ik viel bijna in slaap toen Ace zijn hoofd door de deuropening stak. ‘Slaap jij al?’ ‘Nee kom binnen’. ‘Wat doe jij hier nog?’ ‘Ik ben terug gekomen. Er komt nu voorlopig niemand meer langs dus kom ik jou vergezellen. Tenminste als jij dat goed vind?’ ‘Jij mag blijven maar ik ben wel moe’. Ace kroop bij mij op bed. ‘Ga op jou goede zij liggen’. Ik draaide mij met mijn rug naar hem toe. Ace schoof voorzichtig dichterbij en sloeg zijn arm om mij heen. ‘Ga maar lekker slapen’. ‘Waarom was jij gister bij mijn huis?’ ‘Ik wilde zeker weten of jij goed thuis was gekomen. Ik voelde mij ook schuldig dat ik jou heb laten lopen. Probeer nu maar te slapen’.

Het verbaasde mij hoe snel ik in slaap viel in zijn armen. Ik werd meerdere keren wakker van nachtmerries maar Ace zorgde ervoor dat ik weer rustig werd en verder kon slapen.

Tegen het einde van de middag maakte de dokter ons wakker en ik zag achter de dokter Ryan staan. Wij kregen allebei een preek van de dokter dat dit soort dingen niet de bedoeling zijn. Ik keek daarna naar Ryan en ik weet niet precies wat ik in zijn ogen zag maar ik kon wel zeggen dat hij helemaal niet blij was om Ace bij mij in bed te zien.

De dokter stuurde de jongens naar de gang en bekeek mijn wonden. ‘Heb jij pijn?’ ‘Nee het valt mee’. ‘Als jij wilt mag je naar huis. Ik kan jou pijnstillers meegeven tegen de pijn’. ‘Ik ben liever thuis als dat ik hier lig’. ‘Dat is begrijpelijk. Ik laat jou alleen gaan als er iemand is die voor jou zorgt’. Daarna schoof hij de gordijnen open en konden de jongens weer binnen komen. ‘Jongens, Fay mag naar huis maar er moet wel iemand bij haar blijven’.’Jou zusje ging voor haar zorgen toch?’ vroeg Ryan. ‘Dat klopt maar zij is vanavond met haar vriendinnen op stap’ zei Ace. ‘Ik pas wel op haar’ zei Ryan.‘Dan ga jij met Ryan mee. Nu moeten jullie de kamer weer even uit dan kan Fay zich aan kleden’. De gedachten om met Ryan alleen te zijn maakte mij behoorlijk zenuwachtig. Met Ace ging alles zo gemakkelijk en met Ryan was er een beladen spanning. Toen ik aangekleed was liep ik de gang op waar Ryan en de dokter aan het wachten waren op mij. ‘Jij mag hier maximaal acht van nemen op een dag. Probeer zoveel mogelijk te rusten. Deze zalf moet jij drie keer daags op jou wonden smeren. Ryan wees lief voor haar’ zei hij met een knipoog naar Ryan en daarna liep hij weg. ‘ Kan jij lopen of wil jij een rolstoel?’ ‘Als jij het niet erg vind om langzaam te lopen dan graag lopen’. Ryan bood zijn arm aan en ik stak die van mij er door heen.

Fay de laatste LunaWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu