De dag erna was ik vroeg wakker en trok snel een legging met een jurkje aan en verliet zachtjes het huis. Ik kwam beneden bij de beveiliging en vroeg waar ik de school kon vinden en een supermarkt. De jongen van de beveiliging keek mij verbaasd aan maar vertelde mij wel de weg. Het was maar goed dat ik vroeg wakker was geworden want het was een stukje lopen naar de supermarkt en vanaf daar ook naar de school. Onderweg naar de supermarkt dacht ik nog na over deze hele gebeurtenis. Ik kon niet bevatten waarom ik zo reageerde op het nieuws dat ik een wolf ben en waarom ik zo had gehandeld. Ook snapte ik niet hoe dit dorp in elkaar stak met de raad, ik hoopte dat ik op mijn werk een beetje aardige mensen tegen kwam zodat zij het mij konden uitleggen. Na een stevige wandeling kwam ik aan bij de supermarkt. Ik was verbaasd dat de supermarkt aardig groot was, meestal hebben ze kleine supermarkten in dorpjes.
Nadat ik mijn spullen gekocht had besloot ik deze eerst maar terug naar huis te brengen. Ik had twee zware tassen vol en had spijt van al mijn aankopen, ik had eest een fiets moeten kopen voor ik inkopen ging doen. Ik had een paar meter gelopen toen ik er een auto naast mij stil kwam te staan.
‘Heb jij hulp nodig?’ Het was Ace die gestopt was in een grote pick-up. ‘Nee hoor ik kan lopen’. Ace accepteerde geen nee en stapte uit zijn auto en laadde mijn boodschappen in. ‘ Kom ik breng jou naar huis’. Ik liep om de auto heen en wilde instappen maar ik was te klein om in de auto te komen. ‘Hoe moet ik in de auto komen?’ Ace kwam lachend naast mij staan en liet mij zien waar ik mijn voet kon plaatsen. Ik klom met een rood hoofd in de auto en staarde naar buiten. ‘Hoe weet je waar ik woon?’ ‘Het gebeurd niet vaak dat wij een nieuw meisje in het dorp krijgen dus er is al flink geroddeld over jou’. ‘Fijn’. ‘Ben je blij met je huisgenoot?’ Ik zuchtte diep ‘ik heb haar gister ontmoet en zij was erg duidelijk dat zij niks van mij moest weten’. Hij schudde zijn hoofd en zei verder niks. Bij het appartementencomplex parkeerde Ace zijn auto en tilde mijn spullen uit zijn auto en liep naar de deur van het complex. ‘Wat ga jij doen?’ ‘Ik breng jou spullen naar boven’. ‘Dat is niet nodig hoor. Je hebt mij al hier heen gebracht dat is genoeg’. ‘Accepteer mijn hulp gewoon goed?’ Ace zei de jongen van de beveiliging gedag en liep door naar de lift. ‘Kan jij zo doorlopen?’ Lachend gebaarde hij dat ik op de lift knop moest drukken. Zwijgend stonden wij in de lift en liepen wij naar mijn huis.
Toen ik de deur open deed keek ik recht in de ogen van Celeste.
‘Zeg trut kan jij de volgende keer wat zachter doen als jij weg gaat’. ‘ Doe jij altijd zo tegen nieuwe mensen?’ zei Ace geïrriteerd. Celeste werd knal rood en begon te stamelen. ‘Sorry ik wist niet dat jij hier ook was’. ‘Fay waar is jou kamer dan breng ik je boodschappen daar naar toe’. Ik wilde hem voor gaan maar Celeste pakte mijn arm vast. ‘Haar kamer is de eerste’ zei ze bits tegen Ace. Toen Ace uit het zicht was trok zij maar naar haar toe. ‘Hij is van mij en jij blijft met jou poten van hem af’. ‘Ik heb geen interesse in hem dus hij is helemaal van jou’. ‘Als dat maar heel duidelijk is’. Wat een kreng zeg, dit ging nog wel eens zwaar worden. ‘Fay heb je een lift nodig naar school?’ vroeg Ace. Celeste begon te lachen, ‘moet jij nog naar school?’ ‘Nee ik geef les daar. Ik loop liever als je dat niet erg vind’. ‘ Ik sta erop kom’. Ace sloeg een arm om mij heen en begeleidde mij naar de deur. Ik zou hier echt problemen mee krijgen want ik voelde de ogen van Celeste in mijn rug branden.
Toen we in de auto zaten keek Ace mij aan. ‘Laat jou niks wijs maken door haar’. Ik knikte en staarde uit het raam. Ik wist één ding heel zeker. Ik moest uit de buurt van Ace blijven.
Binnen een paar minuten waren we al bij de school, ik was hem erg dankbaar want als ik had moeten lopen was ik zeker te laat geweest. Ik zei Ace gedag en liep de basis school in op zoek naar de directeur. Het was een kleine school en deze was al snel gevonden. ‘Fay welkom. Ga zitten, wil jij wat drinken?’ De directrice was een aardige vrouw, niet groot en op leeftijd. ‘Ik zal jou straks een rondleiding geven en daarna kan jij beginnen. Ik ben trouwens Alexandra’. Zij vertelde mij waar de kinderen waren gebleven met hun lesstof en wat de regels waren van de school. Zij vroeg mij wat persoonlijke vragen en daarna begon de rondleiding.
