Thuis aangekomen legde ik Ryan op bed zodat ik hem kon verzorgen. Zijn wonden waren niet ernstig waardoor ik zo klaar was. Hij had een hoop schrammen en beurse plekken die erg mooi blauw zouden worden later. Terwijl ik bezig was met de wonden van Ryan in te smeren vloog hij ineens van het bed af en zoende hij mij heftig. ‘ Ryan je moet rusten en mij je wonden laten insmeren. Na een paar kussen ging ik overstag en liet mij mee slepen. Het was een intiem moment en met elke aanraking wist Ryan mij nog steeds in vuur in vlam te zetten. Na afloop was de warme douche een heerlijke afsluiter van een fantastisch moment.
Ik hoopte dat het gevoel wat hij mij gaf altijd zo zou blijven want het was een heerlijk gevoel. ' Sorry ik kon niet meer van jou afblijven na vanmorgen. Eigenlijk kan ik nooit van jou afblijven. Jij maakt mij gek van verlangen. Als jij geen zin hebt of ik doe iets wat jij niet wilt, zeg het mij dan. Ik wil jou niet verliezen'. ' Jij gaat mij niet verliezen. Jij wilt niet weten hoe ellendig ik mij voelde al die dagen dat ik vast gehouden ben. Ik miste jou ontzettend en toen zij mij aan de strop hingen was ik van binnen al dood gegaan. De gedachte om jou nooit meer te zien dat verscheurde mij. Ik was zo blij dat ik jou gezicht nog één keer zag. Ik was blij dat jou gezicht het laatste was wat ik zag voor ik dood ging'. Er rolde een klein traantje over mijn wang. Ryan nam mij en zijn armen. ' Wat hebben zij gedaan met jou?' vroeg Ryan bezorgd. ' Vooral heel veel vragen stellen, waar ik geen antwoord op gaf. Ik wilde mijn vader niet verraden. Na een paar uur vonden zij het niet meer leuk en toen ik geen antwoord gaf begonnen zij mij te slaan'. ' Als ik hun in mijn handen krijg..' zei Ryan ' Wij moeten iets bedenken om deze waanzin te stoppen. Wij kunnen toch geen ruzie meer hebben over iets wat eeuwen gelden heeft plaats gevonden' zei ik tegen Ryan. ' Is dit een hint dat jij er niet meer over wilt praten?’ vroeg Ryan. ‘Wat wil je dat ik zeg of vertel? Hoe Ace mij geslagen heeft? Hoeveel pijn ik had? Ryan ik wil dit gewoon vergeten. Als ik er echt over wil praten of als het mij dwars zit dan praat ik echt met jouw. Ik wil er niet meer aan denken, goed?’ Ryan knikte. ‘Als je het ook maar echt doet’. ‘Dat beloof ik je’. ‘Dan is het goed. Even terug te komen over de ruzie zeg maar tussen de raad en de alpha’s er zijn al diverse pogingen gedaan maar deze waren allemaal tevergeefs'. ' Het moet toch kunnen op een of andere manier'. ' We bedenken vast wel iets. Zullen wij naar beneden gaan?’ vroeg Ryan.
In de keuken besloot ik een kop thee te maken en vond een briefje van mijn vader, zij waren naar de speeltuin gegaan en zouden daar iets eten.
‘Hoe voel jij je? vroeg ik Ryan. ‘Goed hoor, hoezo?’ vroeg Ryan. Ik schoof het briefje naar hem toe, ‘zin om er naar toe te gaan?’ vroeg ik hem. ‘Dat is goed. We gaan wel met de auto’. ‘Dat is goed hoor. Ik trek snel wat anders aan’.
Bij de speeltuin aangekomen was het erg rustig, wat erg raar was voor een grote speeltuin.
' Waar is jouw vader?' vroeg Ryan. ‘Ik zie ze niet zo snel. Wij keken de speeltuin rond maar we konden ze niet vinden. Het feit dat zij nergens te bekennen waren maakte mij erg onrustig en zenuwachtig. Ryan trok mij naar zich toe en gaf mij een kus. ‘ Maak je nog geen zorgen goed?’ zei Ryan. ‘ Hebben wij nog niet genoeg meegemaakt?’ fluisterde ik. ‘ Kom laten wij ze zoeken. Jij pakt de linker kant en ik de rechter' zei Ryan tegen mij. Ik keek in elk speeltoestel die ik tegen kwam maar daar waren ze niet in te vinden.
Halverwege de speeltuin zocht ik Ryan maar ook hem kon ik zo snel niet vinden. Ik rende verder de speeltuin op en op een gegeven moment werd mijn naam geroepen. Ik keek om mij heen en uiteindelijk zag Ryan staan. Hij gebaarde dat ik naar hem moest komen. Ik rende zo snel als ik kon en toen ik dichterbij hem kwam gebaarde hij dat ik zachtjes moest doen. Ryan liet mij een trap oplopen waardoor ik in een houten huisje kwam. Daar lagen ze op de grond allebei te slapen. Mij vader zat met zijn rug tegen een muurtje aan en Alison lag met haar hoofd op zijn borstkast. Het was heel schattig om te zien. Ik gebaarde naar Ryan dat wij konden gaan. Eenmaal weer op de grond vertelde ik Ryan dat wij patat en drinken gingen halen dan zouden ze wel wakker worden door de geur. Terwijl wij naar het restaurantje op de speelplaats liepen viel het mij op hoe extreem stil het was geworden. Er waren al weinig mensen maar nu was er niemand meer.
