Ik stond op met lood in mijn schoenen en liep achter haar aan.
" Lieverd, jouw vrouw heeft veel bloed verloren. Het bloed wat de dokter haar geeft maakt haar ziek. Ze geven wel de juiste bloedgroep, maar het werkt niet".
Ik keek haar met grote ogen aan en nu viel het kwartje.
" Ze heeft mijn bloed nodig."
" Ik ga maar niet vragen waarom. Laten we het proberen."
Een paar minuten later werd er bloed van mij afgenomen.
Er werd eerst een paar liter bloed genomen om te kijken hoe Fay erop reageerde.
Ik probeerde om in het bloed wat afgenomen werd nog meer liefde en kracht te stoppen.
Ik wist niet of het werkte maar ik moest iets proberen om het goed te maken.
" Mag ik naar haar toe?", vroeg ik de zuster.
" Eigenlijk niet."
"Ik wil haar echt graag zien".
"Ik ben de gene die haar jou bloed gaat geven. Er is daar verder niemand. Kan jij je gedragen?"
" Natuurlijk."
" Kom dan maar mee."
Voor de deur van de kamer bleef ze staan.
" Je vrouw, ze ligt aan beademing apparatuur. Het ziet er erg uit en het klinkt nog erger. Schrik niet als je binnen komt."
Ik knikte en toen de zuster de deur open deed maakte mijn hart een sprongetje.
Ik werd overvallen door dubbele gevoelens.
Ik was blij dat ze de operatie overleeft had, maar ik vond het verschrikkelijk om haar zo te zien.
" Moet een dokter mij niet vertellen hoe de operatie gegaan is?", vroeg ik haar.
" Ik heb de dokter gezegd dat ik het jou wel vertel. De dokter is niet zo een sympathieke man."
"Dat is ook goed. Als ik maar hoor hoe het met haar gaat, hoe de operatie verlopen is".
"De kogel heeft op een millimeter na het hart van jou vrouw gemist. De kogel heeft wel verschillende aders geraakt. Daarom verloor zij zoveel bloed.
De arts heeft de aders kunnen herstellen. Daarnaast is het hart van jou vrouw is ook gecontroleerd.
Die controle is puur uit voorzorg geweest. Er is niks mis met het hart van jou vrouw. Het bloed wat zij toegediend heeft gekregen heeft haar ziek gemaakt. De artsen weten niet hoe het komt dat de juiste bloedgroep haar zo ziek maakt. Jou vrouw is hierdoor in coma geraakt."
" In een coma?", vroeg ik verbaasd.
" Jouw vrouw heeft een sterke wil om te overleven. Ze vecht elke minuut en elke seconde voor haar leven. Mag ik iets vragen?", vroeg de zuster.
" Natuurlijk."
" Maak jij mijn dochter gelukkig?"
Ik keek de vrouw aan.
" Mijn vrouw heeft twee vrouwen in haar leven gehad die zij kende als moeder. Er is geen derde. Wie bent u en wat wilt u van mij en mijn vrouw?", vroeg ik boos.
" Ik heb jou vrouw eerder gered. Ze was toen opgehangen door de raad."
Ik wist niet hoe ik hierop moest reageren en wat ik moest zeggen.
Fay had mij verteld dat haar biologische moeder haar gered had, nu stond er een vrouw voor mij die beweerde dat zij haar was.
" U lijkt niet op haar."
De vrouw glimlachte naar mij.
" Vertrouw haar jongen", zei mijn schoonvader.
" Hoi schat" zei ze tegen hem.
" Kom je alleen langs met slechte tijden?" vroeg hij de vrouw.
" Onze tijd komt later, als jou tijd is gekomen dan kom ik jou halen. Laat ik nu onze dochter gaan redden. Ze is al heel ver heen".
De zuster en mijn schoonvader gaven elkaar wat veel betekende blikken. Hoe was het toch mogelijk dat zij hier was? Hoe kon zij Fay redden?
Na een omhelzing liep de zuster naar het bed van Fay en wilde haar ding gaan doen.
" Voor u begint moet ik u iets vertellen", zei ik tegen haar.
" Vertel het snel jongen."
" Ik heb met haar gesproken terwijl ze geopereerd werd."
" Hoe bedoel je?", vroeg ze.
" Fay zocht contact met mij. Ze stond op het punt om op te geven."
Even keek ze mij verbaasd aan.
"Dat is bijzonder. Jullie band is echt heel bijzonder. Misschien kunnen we daar gebruik van maken".
"Laten we alles proberen om haar terug te krijgen", zei mijn schoonvader.
" Ik ga haar vanaf een afstand helpen. Mocht er geen verbetering komen in de komende tijd dan kom ik terug."
Mijn schoonvader knikte en daarna verlieten ze beide de kamer.
Ik wist niet wat ze gingen doen.
Ik kon alleen maar hopen dat het ging werken.
