De auto was geblindeerd zodat wij niet konden zien waar wij heen gingen. Na ongeveer een half uur parkeerde de chauffeur de auto en mochten ik alleen uitstappen. Voor een klein gebouwtje stond Josephine te wachten. ' Kom we gaan je een andere jurk aan trekken'.
In een paskamer werd ik weer geblinddoekt. Na een paar minuten voelde ik de jurk van mij af glijden. ' Kan jij even je benen op tillen?' vroeg ze. Ik deed wat ze vroeg en daarna zette zij mij op een stoel. Ik hoorde een rits en gerommel in bakjes. Ze hielp mij opstaan van de stoel en tikte daarna op mijn been zodat ik die moest optillen en daarna tikte ze op de ander. Ze trok de jurk omhoog en ik merkte aan de stof dat deze een stuk korter was als de ander. Na een was gefrunnik aan mijn jurk deed ze mijn haar nog even goed. ' Zo je bent weer klaar. Sluit je ogen even dan doe ik zo de blinddoek af. Pas je ogen open doen als ik het zeg' zei ze streng. Ik voelde de stof voor mijn ogen wegglijden en daarna hoorde ik weer gestommel en iets rollen. Ze pakte mij vast bij mijn schouders en zette mij voorzichtig op de juiste plaats. ' open je ogen maar' zei ze zachtjes. Langzaam deed ik mijn ogen open en mijn mond viel open van het prachtige meisje in de spiegel. Aan het meisje haar haren en make up was niks veranderd maar haar jurk die was oog verblindend. Het was een korte nauw sluitende witte avond jurk. De vorm bij mijn borsten was hartvormig. Mijn rechter borst was bedekt met de witte stof van de jurk. Mijn linker borst bestond uit rode parels, de parels hadden dezelfde patroon als mijn eerste jurk. Ik draaide mezelf om en zag dat het pareltjes patroon over mijn schouderblad door liep tot aan mijn rechter heup. Het was werkelijk spectaculair om te zien. ' Vind je het mooi?' vroeg ze voorzichtig. Ik vond het zo mooi dat ik er stil van was geworden en tranen in mijn ogen kreeg. ' Ik weet dat je geen witte jurk wilde maar stiekem vond ik toch dat het erbij hoorde' ze ze zachtjes. ' De jurk is echt prachtig!' zei ik huilend. ' Oh nee niet huilen, je verpest je make up zo nog' zei ze met een glimlach. Voorzichtig depte ze mijn wangen droog. ' Wat had ik graag gewild dat mijn moeder mij hier bij was geweest' zei ik tegen haar. ' Je moeder is altijd bij jou' zei ze met tranen in haar ogen. Ze legde haar hand op mijn hart. ' Zij is altijd hier aanwezig. Ik weet zeker dat zij trots op jou zal zijn' zei ze zachtjes. Ik glimlachte naar haar en gaf haar een knuffel. ' Heel erg bedankt voor alles. Ik weet niet hoe ik je moet bedanken maar als ik ooit wat voor jou terug kan doen dan hoor ik het graag'. ' Ik heb het met heel veel plezier gedaan. We praten later verder, laten we je man maar gaan opzoeken. Hij zal wel ongeduldig zijn geworden'.
Josephine ging mij voor het gebouw uit. Buiten het gebouw stond Ryan tegen de auto aangeleund. Josephine deed een stap opzij zodat hij mij zag. Hij knipperde een paar keer met zijn ogen en kwam naar mij toegelopen. ' Je bent prachtig' zei hij met een grote glimlach. ' Dank je wel maar Josephine krijgt alle eer'. ' Dank je wel voor alles' zei Ryan tegen haar. ' Graag gedaan. De auto brengt jullie nu verder. Tot straks'.
Bij de auto hielp Ryan mij instappen en nadat Ryan ook zat reed de chauffeur weg. Na een paar minuten stopte de auto weer en werd de deur open gedaan door mijn vader. Ryan en ik stapten uit en zagen zijn zusje daar staan bij een tafel. ' Kunnen jullie even komen?' vroeg ze. Toen wij bij de tafel aan kwamen keek ze ons heel serieus aan. ' Ik heb heel lang nagedacht over een cadeau voor jullie. Na lang nadenken bedacht ik iets waar wij allemaal gelukkig van worden. Dankzij opa is het gelukt om mijn cadeautje voor jullie te realiseren. Ik wilde dit niet doen niet doen waar alle gasten bij waren'. Ze gaf ons een grote envelop. ' Maak maar open'. Uit de envelop kwamen juridische papieren te voorschijn. ' Wat is dit?' vroeg Ryan ongeduldig. ' Lees nou even' zei ze met een glimlach. Nadat ik alles gelezen had keek ik haar met grote ogen aan. ' Weten jullie dit echt zeker?' vroeg ik aan zijn zusje en mijn vader. ' Heel zeker' zeiden ze in koor. Ryan was kort daarna klaar met lezen en keek mij aan. ' Wat denk je er van?' vroeg hij serieus. ' Waar is de pen?' vroeg ik aan mijn vader. Nadat Ryan en ik getekend hadden moest mijn vader ook tekenen. ' Dit is legaal toch?' vroeg ik aan mijn vader. ' Dat is het zeker'.
