Het was alles behalve prettig om achter op te zitten bij Ryan. Het bos was vreselijk dicht begroeid en daardoor werden wij continue geraakt door takken . Je zou denken dat is niet zo erg maar met 50 km per uur ( zo hard reed hij echt) doen die takken best pijn. De bospaden waren verschrikkelijk om op te rijden, ik stuiterde diverse keren bijna van de motor af. Ik greep Ryan extra vast waarbij ik voor mijn gevoel het lucht uit zijn longen kneep. Ryan had nergens last van en reed alsof dit al vaker gedaan had. De weg door het bos duurde verschrikkelijk lang en toen wij dan eindelijk op een weg waren gooide Ryan de motor ineens om en kon ik mij nog maar net goed vast houden. Aan de kant van de weg stonden twee grote suv’s stil. Ik keek naar de auto’s en zodra zij ons op de motor in het zicht kregen starten zij de motor en reden ze achter ons aan. Ryan had het gelukkig door en gaf extra gas en gooide het stuur weer om. Ryan stuurde de motor het bos in en de auto's volgden ons alsof het niks was. Ik vond het al knap wat Ryan deed met de motor maar deze mannen ( ik ging er even vanuit dat het mannen waren) met deze grote auto’s deden was onvoorspelbaar.
Ryan vermeed de bomen en struiken alsof hij een professioneel coureur was. Ik weet niet hoe hij het voor elkaar kreeg maar hij wist de auto's even van zich af te schudden waardoor wij een voorsprong kregen. Ryan reed dieper het bos in en het werd steeds lastiger om hier te rijden. Op eens stond Ryan vol op zijn remmen voor een groot stuk bos wat zwaar begroeid was. ‘Wat doe je?’ vroeg ik verbaasd. ‘Stap snel af’. Ik deed wat Ryan aangaf en nadat ik was afgestapt duwde Ryan de motor een dicht begroeid stuk bos in. Ryan bedekte de motor extra en ik pakte een tak en zorgde er voor dat onze voetsporen verdwenen. Toen ik klaar was keek ik naar Ryan en zocht naar de motor. Ryan had de motor echt goed weg gewerkt met grote takken en mos.
Een paar meter verder op stonden grote bomen met grote bladeren. Gelukkig hadden wij dezelfde gedachten en liepen wij naar de boom toe. Terwijl wij er naar toe liepen bleef ik vegen met een tak zodat ook deze voetsporen verdwenen. Ryan ging als eerste de boom in en daarna klom ik. Ryan pakte mijn benen beet en ik liet mezelf vallen zodat de laatste voetsporen ook verdwenen. Wij zaten net hoog genoeg toen de auto's aangereden kwamen. Er stapten acht mannen uit en ik zag Ryan boos kijken naar de mannen. Blijkbaar waren het bekende van hem. ' Zij kunnen nooit ver zijn gekomen' zei een stevige oudere man. ' Zij zijn vast te voet verder gegaan zodra wij ze uit het oog verloren' zei een kale man. ' Laten wij de honden halen die vinden hun wel' zei een man met rood haar. Ik keek in paniek naar Ryan maar hij zat geconcentreerd naar de mannen te kijken. Toen ik ongeduldig heen en weer begon te schuiven keek Ryan mij aan en gebaarde dat ik rustig moest blijven zitten. De mannen onder ons begonnen onrustig heen en weer te lopen en begonnen wat slap te ouwehoeren. Ik kreeg ondertussen pijn in mijn kont van het zitten op de tak en begon rustig op te staan. Na ongeveer een uurtje stapten de mannen in hun auto’s en reden weg. Blijkbaar was de opmerking over de honden een trucje om ons te uit de tent te lokken. Ik wilde al uit de boom klimmen maar Ryan gebaarde dat ik moest blijven staan.
Na ongeveer vijftien minuten nadat de auto’s vertrokken waren kwamen er ineens vier man de bosjes uit en begonnen rond te neuzen. Na een paar minuten vonden zij de motor en één van de mannen begon te bellen. Er kwam een auto met aanhangwagen en de motor werd daar opgetild. Da mannen liepen nog wat rondjes en daarna stapten zij in de auto.
Wij bleven zitten tot het donker was helaas was dat natuurlijk geen garantie dat de mannen weg waren. Het voordeel kon zijn dat zij niet zoveel zagen maar dat was natuurlijk ook niet helemaal Want met nachtkijkers konden ze ons gewoon vinden en als zij veranderen in hun wolf gedaante konden zij ook goed zien in het donker. ' Denk je dat jij kan transformeren?' vroeg Ryan. 'Dat moet geen probleem zijn'. ' Dat is de enige manier om weg te komen nu' zei Ryan. ' Wat doen wij met de rugzak?' vroeg ik Ryan. 'Ik zal eerst transformeren dan bind je de rugzak vast op mijn rug'. Wij trokken onze kleren uit en ik stopte ze in de rugzak terwijl Ryan transformeerde. Na een paar seconde was Ryan getransformeerd in zijn wolf gedaante. Even was ik verbaasd door zijn schoonheid als wolf zijnde en daarna bond ik snel de rugzak vast. Ik transformeerde ook en daarna gaf Ryan mij een lik en begin te rennen. ' Hoe komt het dat jij de weg zo goed weet?' vroeg ik aan Ryan. ' Max heeft het bij mij erin gestapt toen wij bij hem op kamp waren. Hij heeft hier altijd rekening mee gehouden' zei Ryan. ' Heeft hij ook rekening gehouden met een verrader?' vroeg ik hem. ' Ook dat heeft hij gedaan'. 'Max is echt een slimme vent. Waar gaan wij nu heen?' vroeg ik hem. ' Volg mij maar' vroeg ik hem. ' Wat gaan wij doen aan onze geur?' vroeg ik hem. ' Dat komt goed lieverd. Probeer zo min mogelijk te communiceren met mij. Anderen kunnen het opvangen als zij er open voor staan' zei Ryan. Ik deed wat Ryan aangaf.
