Overgave

831 36 5
                                        

Het verbaasde mij dat deze mannen ons niet uit elkaar haalden. Ik kon mezelf wel voor mijn hoofd slaan dat wij ons hadden laten leiden door onze lust gevoelens. Als wij dat niet hadden gedaan dan misschien heel misschien hadden wij een kans gehad om te ontsnappen. Ryan keek mij aan en schudde zijn hoofd. Hij bedoelde daarmee dat ik mij niet schuldig moest voelen of verder na moest denken. Wij zaten nu in deze situatie en moesten ons eruit zien te redden. Daarna trok Ryan mij naar hem toe en sloeg zijn arm om mij heen. Op één af andere manier was ik niet bang voor wat er komen ging. Ik had het gevoel dat het wel goed ging komen. Ik controleerde Ryan zijn gevoelens en hij was ook niet in paniek, hij was erg ontspannen.

Op een gegeven moment sloeg de bestuurder af en reed een bospad op. Hoe langer de rit duurde hoe dieper wij in het bos kwamen. De bestuurder stopte op een kleine open plek. Zodra hij de motor uitzette verschenen er drie wolven op de open plek. De bestuurder gebaarde dat wij uit moesten stappen. Zodra wij op de open plek stonden transformeerden de wolven terug. Ik herkende twee mannen en een oudere vrouw, de oudere vrouw was mijn grootmoeder. Zij kwam naar mij toe en gaf mij een omhelzing.

' Wat doet u hier?' vroeg ik haar verbaasd. ' Ik ga jullie een vaste veilige schuilplaats geven. Jou vader en Max worden omringd door mensen die ik niet ken en vertrouw. Dit zijn goede vrienden van jouw moeder. Zij zullen jullie naar een veilige plek brengen. Als de tijd daar is vertel ik jouw vader en Max waar jullie zijn. Als jullie nu gevonden worden weet ik wie de verraders zijn en kan ik maatregelen nemen. Nu moeten jullie snel gaan voor wij misschien gezien of geroken worden' zei mijn grootmoeder.

Mijn grootmoeder gaf ons een knuffel en samen met de andere mannen transformeerde zij terug in wolf gedaante en verdwenen in het bos. Onze bestuurder liep terug naar de auto en wij volgde hem.

Na een paar uur rijden kwamen wij aan bij een dicht begroeit stuk bos na een paar minuten lopen stopte de man en deed een luik open die mij niet eens was opgevallen. ' Als jullie de trap af gaan is er links van jullie een licht knop. Alles wat jullie nodig hebben voor de komende weken is aanwezig. Als de tijd rijp is worden jullie door mij gehaald. Nu snel naar beneden dan bedek ik het luik'.

Ryan ging als eerst naar beneden en deed het licht aan. Toen ik beneden aankwam was ik erg verbaasd over de ruimte. Ryan en ik waren in een bunker terecht gekomen.

Wij stonden in een kleine hal die naar zes deuren leidde. De eerste deur die ik open deed was van de wc, daarna de douche toen een voorraad kamer vol gepropt met eten. Ryan deed de deur naar twee slaapkamers en de woonkamer open. De woonkamer was simpel ingericht er was een open keuken, bank, tafel, tv en dvd speler. In de eerste slaapkamer stond een groot bed en in de tweede een kleding kast en een kast vol dvd's.

De bunker was voor grote mensen gemaakt, mensen zoals Ryan. Ik plofte neer op de te grote bank en nam een diepe zucht. Ik vroeg mij af of wij echt wel veilig waren. Het was allemaal te makkelijk gegaan, maar ik kon mijn grootmoeder vertrouwen? Er was maar één manier om daar achter te komen en dat was afwachten.

Ryan kwam naast mij zitten en er kwam een geur van hem af, een geur waarvan ik bijna over mijn nek ging zo vies was het. Wij moesten allebei wel stinken, de wasbeurt was lekker geweest maar zonder zeep waren wij niet echt heel schoon geworden. Automatisch begon ik aan mezelf te ruiken, maar onopvallend dat Ryan het niet zo merken. Ik moest ook nodig onder de douche want ik stonk ook. ' Lieverd  stink ik? Jij kijkt zo vies' zei Ryan. ' wij stinken allebei. Als jij eerst gaat douchen dan ga ik alvast eten maken, ik heb echt honger'. Ryan gaf mij een kus en liep naar de badkamer. Ik stond in de keuken en keek naar al het eten wat er lag en ineens realiseerde ik mij dat ik eigenlijk geen honger had, ik had een andere honger  gekregen. Ik ging richting de badkamer en sprong bij Ryan onder de douche. Ryan keek aangenaam verrast en al snel vonden zijn lippen de mijne. De douche was niet groot en als snel waren wij buiten de douche beland. Het was zo raar om al zijn gevoelens en emoties te voelen. Zijn emoties gierden door mijn lichaam als een wilde storm in een glas water. Wij schrokken allebei toen wij in eens gestommel in de gang hoorden.

Ryan trok snel een broek aan en ik zijn shirt. Op onze hoede liepen wij naar richting de gang om te kijken wie er gekomen was. Mijn hart maakte een sprongetje van vreugde toen ik zag dat Max in de gang stond. Ik vloog hem om zijn nek hij pakte mij stevig vast en daarna liet hij mij los.

‘Ik stoorde geloof ik’ zei hij met een glimlach. ‘Gaan jullie je maar aankleden dan maak ik wat te eten klaar. Ik heb honger als een paard’ zei Max. In de badkamer zochten wij onze kleren bij elkaar en net toen ik de ruimte wilde verlaten tilde Ryan mij op en zette mij zachtjes tegen de muur aan. Ik sloeg mijn benen om zijn middel en kuste hem, het verlangen naar elkaar was absoluut niet gezakt maar ik voelde mij er niet prettig bij nu Max in huis was.  ‘Laten wij naar Max gaan voor hij ons gaat missen’ fluisterde ik. ‘Weet jij het zeker?’ vroeg Ryan. ‘Hoe graag ik het ook zou willen nu, is het niet zo netjes als wij Max laten wachten. Wie weet wat voor risico’s hij heeft genomen om hier te zijn’.  ‘Daar heb jij gelijk in’. Ryan trok mijn kleding recht en samen liepen wij naar de woonkamer.

Toen wij aankwamen in de keuken was Max al bijna klaar met koken. Wij hielpen hem met de laatste dingen en daarna ploften wij op de bank en aten ons eten en keken tv. Na het eten liet ik de jongens alleen en ging ik afwassen. Max had nog geen woord gezegd over waarom hij hier was. Ik hoopte dat hij tegen Ryan wel zou praten. Ik schrok op uit mijn gedachten toen ik Ryan zijn handen op mijn heupen voelde. Zijn lippen streelden mijn nek en zijn handen gleden van mijn heupen langzaam naar mijn borsten. Voor ik ook maar tegen kon stribbelen draaide hij mij om en tilde mij op. Ik sloeg mijn benen om zijn middel en keek hem aan. In zijn ogen was iets te lezen alleen kon ik het nog niet plaatsen. Na een  paar tellen had ik het door, dat hoopte ik tenminste.

' Heeft Max ons verraden?' vroeg ik Ryan. ' Nee gekkie,  hij is ons gevolgd hier naar toe. Hij denkt dat zij vannacht zullen toe slaan' zei Ryan. ‘ De raad gaat toeslaan?’ ‘Max denk van wel’. ' Vluchten heeft geen zin zeker?' Ryan schudde zijn hoofd. Ik werd overspoeld door angst en verdriet. Ik wist dat dit de laatste keer zou zijn dat ik Ryan zou zien. De raad zou mij executeren. Met tranen in mijn ogen liet ik mijn vinger over elke stukje van zijn gezicht glijden. Ik wilde elk stukje ervan in mijn geheugen zetten zodat ik hem nooit zou vergeten. Ik legde daarna mijnhoofd op zijn borst zodat ik nog één keer naar zijn hartslag kon luisteren. Het had mij altijd gekalmeerd en ik hoopte dat het nu ook weer zou zijn. Ik moest mezelf bij elkaar grijpen, ik wilde niet dat wij zo afscheid moesten nemen. Ik kon het niet tegen houden dat mijn ogen vol liepen met tranen en om het te verbergen kuste ik hem. Ik kuste hem met alles wat ik in mij had. Dit was onze laatste kus en ik wilde dat hij voelde hoeveel ik van hem hield, en dat ik altijd van hem zou houden. Ryan liep voorzichtig naar de slaapkamer en daar namen wij afscheid van elkaar.

Toen Ryan sliep schreef ik een briefje aan hem. Ik schreef hem dat ik heel veel van hem hield en dat het mij speet dat ik hem hierbij betrokken had. Ik vroeg hem ook om geen poging te doen om mij te redden want dat was zinloos. Vanaf de slaapkamer deur keek ik nog één keer naar hem en daarna trok ik de deur dicht. Ik liep de trap op naar boven en deed het luik open. Nadat ik het luik achter mij gesloten had liep ik een stukje het bos in met mijn handen omhoog. Binnen een paar tellen was ik omsingeld door mannen met gigantische wapens. Een man duwde mij de loop van zijn wapen in mijn rug.

"Lopen!'

---------------------------------------------------------------------------

Lieve lezers,

Sorry voor het kleine stukje maar ik heb het giga druk.

Beter een klein stukje als geen stukje toch?

Ik hoop dat jullie weer genoten hebben.

Bedankt voor alle lieve comments en jullie votes!!

XXX

Fay de laatste LunaWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu