Ben Evli Miyim? (Dramione)

Bölüm 29 - Göster Bana

İyi akşamlar arkadaşlar yeni ve uzuuuun bir bölüm getirdim sizlere. Bu bölümde de 5. yıllarının anısında uyguladığım gibi kitapla birebir gitmeye çalıştım. Kitabı okuyanlar için güzel bir sürpriz yani. =D 

Keyifli okumalar..

Keyifli hafta sonları.. ^^

------------------

'İçe işleyen karanlık...

Hemen beliren mekân.

Hermione ürperdi. Burası Malfoy Malikânesi idi. Buraya yalnızca bir defa gelmişti. O da pek mutlu bir anı değildi. Hortkuluk avcılığını sırasında kapkaçırcıların ellerine düştüklerinde... Kanını donduran kahkahaları hatırlıyordu. Sonra bayılmıştı ne olduğunu bilmiyordu. Kendine geldiğinde Bill'lerdeydi. Malfoy evlendiklerinde neden hiç 'Malikânede yaşayalım' demediğine şaşırmamıştı o yüzden. Burası kasvetliydi. Hermione bu anıyı görmek istediğine emin değildi.'

Genç oğlan, Malfoy odasında bir ileri bir geri yürüyor. İçi meraktan patlamak üzere. Soracağı kimse yok. Birden duraksıyor.

"Ginny?" Karşı taraftan ses geç geliyor.

"Draco? Tanrı'ya şükür, sen iyi misin?" Oğlan iç çekiyor. Değilim! Onu göremiyorum, yani iyi değilim!

"Evet. Yani hayır. Granger'dan haber var mı?" Kız iç çekiyor.

"Evet," diyor neşeyle. "burada. Aşağıda yemek yiyorlar." Oğlan kaşlarını çatıyor.

"'Orada mı?' Ama ben onların-"

"Bu akşamlık geldiler." Oğlan bir nefes alıyor.

"O nasıl?" Kız duraksıyor.

"Canlı yayın yapmamı ister misin?" Bir süre ses gelmiyor ardından kız konuşuyor.

"Şu an da yemekte, masanın en ucunda oturmuş. Üstünde ona bol gelen bir kazak ve yırtık bir pantolon var. Yüzünde herhangi bir çizik veya yara yok. Lupin muayene etti içinden de herhangi bir hasara uğramamış. Ama mutsuz. Etrafa gülüyor. Yine de bunu isteyerek yapmadığına eminim. Buradaki kimse isteyerek gülmüyor. Kayıplarımızı duyunca... Her neyse, uzun süredir hiç haber alamamıştık ama bir araştırma üzerindelermiş. Yolları buradan geçince uğradılar..." Oğlan bazen heyecanlanıp bazen onaylayarak kızı dinlerken aşağıdan paldır küldür sesler geliyor. Kaşlarını çatıp merdivenleri iniyor ve son basamağında gördüğüyle dona kalıyor.

"Ginny," diyor ürkek bir sesle. "O- burada."

"Ne? Kim?" diyor kız yüksek sesle. Oğlan yutkunuyor. Kapkaçırcıların arasında birbirlerine daire şeklinde bağlanmış kişilere bakıyor.

"Granger-"

"Draco-" Oğlan sinirleniyor.

"Bana nasıl yalan söylersin?"

"Özür dilerim! Senin yıpranmanı istemedim." Oğlan öfkeyle küfrediyor.

"Sonra konuşalım!" Hızla aşağı inerken birisi de onun adını bağırıyor. Delirmiş bir ses. Bellatrix. Bu sesi duyunca daha da endişeleniyor. Büyük salonun ortasında kurbanlarına bakıyor. İkisini tanıdığı pek söylenemez. Yüzleri değişik. Ayrıca bir cin cüce ve bir de okulda gördüğü Thomas... Hiçbiri onu ilgilendirmiyor. Tek ilgilendiği yüzü gözü patlamış çiziklerle dolu Granger. Granger korkuyla içerdekilere bakıyor. Lucius Malfoy, Narcissa Malfoy, Bellatrix Lastrange- ve kendisi. Gözleri korkuyla, öfkeyle oğlanın üstünde kalıyor. Çaresizce...