HAYALLER XXL HAYATLAR XXS

2-Merhaba Hayat

-Multmedia Burak-

    Koşa koşa hastaneye gittiğimde ablam ile manyakça sarıldım ama ameliyatlı olduğu için sanırım acı çekmesine sebep oldum. Yan tarafında duran sarı bebek bizim miydi şimdi? Uzaylı gibi bebişe bakarken ilk defa ne durumda olacağını merak ettim ve cidden bebek insanı değiştiriyordu. Adını Hayat belirlemiştik ve ben heyecandan yerimde duramıyordum. 

   İki gün okula gitmedim ve ablamla ilgilendim. Bebek sanırım biraz çingene ve annesine çekmiş. Daha fazla okulu asamayacağım için eve geldim ve hazırlanmaya başladım. Aslı da bebeği görmeye gelmişti ve bayılmıştı. Aslı dan biraz bahsedeyim sizlere üzerimi giyinirken. Aslı benim okulda tanıştığım ilk insan ve sanırım son kalacak. Bizim tam tersine bayağı zenginler ve ailesinin hepsi İngiliz Kraliyet soyundan gelir gibi hareket ediyorlar. Yani bazen karşılaştırınca kahkaha atmamak elde değil. Aslı ablama gelirken bebeğe bir tane künye yaptırmış. Babası mücevher işiyle meşgul ve gerçekten çok ince bir davranış ama ablamın kocasının akrabaları ona da bir kulp kulak taktılar. Aman efendim minik bebek künye takamazmış madem babasının kuyumcusu varmış getirememiş mi bir tane reşat altın? Zaten orası bakkal dükkanı ve aslı da istediği kadar çikolata alabiliyor. Tövbe tövbe Allah ım sen neden bana bu kadar görgüsüz insanlar denk getirdin ki? Ablam teşekkür ederken kadınların sesini bastırmaya çalışıyordu . 

    Otobüse dakika farkıyla yetiştiğimde savaş çıktı sandım. Zor kapandı kapı ve benim kafama çarpan bir adam gözlüğümü yamulttu. Öyleki birinde var diğerinde yok gibiydi.Kartımı basıp yerimde durmaya çalıştığımda yan tarafımda bir adam bana doğru resmen soluyordu ve ben arada bana dokunduğunu hissedebiliyordum. Bazen götünüze kadar indirilen çanta sapları bile sizi kurtarmıyordu ve ben sanırım bugün seçilmiştim. Of pof yapıyordum ama anlamıyordu. Abandıkça abandı ama ben dönük olduğum kadın izin verse kucağına oturacak durumdaydım. Kadın durumu anlamış olacak ki benim için hafifçe yerinde kaydı ve ben daha çok koltuğa yaklaştım. Sanki ekmeğine yağ sürmüşüz gibi oldu. Adam bildiğim ellerimin yanlarına koymuş elleri bana bana soluyordu. "Pardon azıcık ilerler misiniz?" diye insanca sordum. Hani anlardı belki bacağımı istila ettiğini. Tam tersi adam o kadar haklı davranmaya çalıştı ki ben özür dileyecektim. "Çantanızdan tutunamıyorum ki. Çekmişsiniz işkence gibi bayan." dediğinde dişlerimi sıktım. Doğru çantamı senin gibi piçler götüme direk temas edemesin diye indiriyorum diyemedim. " Azıcık ilerleseniz.." dediğimde resmen yüzüme bağırdı. "Beğenmiyorsan ver parasını taksiye bin! Oldu sana göre otobüste hareket edecektim."Ben çemkirmeden önce otobüs ani hareket edince yemin ederim adam kendini bıraktı benim üzerime . Çığlık attığımda çocuğun biri adamı sanki tüymüş gibi aldı ve kafayı suratına gömdü. Adam "Abi gözünü seveyim.." diye yalvarmaya çalışırken çocuk ardı arkası kesilmeden vuruyordu. Kimsenin müdahale etmemesi tüm kanımın çekilmesine sebepti ve bende tanımadığım bu insanı nasıl durduracağımı bilmiyordum. "Lütfen bırakın!" diye bağırdığımda yüzüme baktı ama benim tek dikkat ettiğim seyiren gözüydü. "Sen karışma böyle ibneler her zaman bunu yapıyor!" diye kükrediğinde herkes resmen alkışladı. İnsanların adalet anlayışı çok farklıydı. Tamam ibnenin tekiydi ve polise götürülmeliydi ama hiç bir insanda alkışlar eşliğinde dayak yemeyi hak etmiyordu. Okul durağını geçiyorduk ve ben inemiyordum. "Lütfen bırakın benim yüzümden başınızı belaya sokmayın." dediğimde adamın üzerinden kalktı ve üzerini düzeltti. Adama kükrer gibi konuşunca ben bile korktum. "Bir dahakine seni yemin ederim bunu beş beteri yaparım." dedi ve bana baktı. "İyi misin?" dedi. "İyiyim teşekkür ederim." dedim ve duran otobüsten kapıların açılması için düğmeye bastım. Kimse polisi ya da ambulansı bile aramamıştı.