ÇOK BEKLETTİM ÖZÜR DİLERİM. UMARIM BEĞENİRSİNİZ. KİRLİ NİN YENİ BÖLÜMÜ DE BUGÜN YETİŞTİRİRSEM GELECEK YETİŞMEZSE YARIN YÜKLEYECEĞİM. SİZLERİ SEVİYORUM KEYİFLİ OKUMALAR .😍😘
"BEN SEN GİDİNCE.."dedi ve duraksadı. Lanet kalbim yıllar sonra bile aynı salaklığı göstermemeliydi. Son söylediği kelime beni ona daha çok çekerken öpse karşılık veririm hissi delirtiyordu. " ... ÖLDÜM."dedi.
Yıllar sonra gözlerime bu kadar özgür bakabilmesi tuhaftı. Yani nasıl desem korkak bir kadın değildim ama pat diyede kaldığı yerden özgüvenle başlamazdım. Korkusuzda değildim özgüvensizde. Gözleri bana eskisi gibi bütün şeyleri vaat ediyordu ama artık elma şekeri seven kız değildim. "Bana umut vermek için geç kaldın."dedim ve kolundan sıyrılıp yana geçtim. "Özledim seni. "Dedi. "Özledin mi? Ben özlerken ayrılıģımız için dağılırken senin kalbin tatile mi çıkmıştı?" Dedim. "Sorumluluklarımı biliyordun."deyince gülümsedim. "Hala farkındayım o yüzden yanıma sokulma artık."dedim. Tam ağzını açmış bağırmaya niyetlenirken kapı çaldı. "Kim?"dedi. Kafamı salladım bilmiyorum anlamında. Cidden kimdi? Kapıya gidip kim o demeden açtım. Komşulardır büyük ihtimalle. Ayten teyzenin banko başı çektiğine kalıbımı basabilirdim. Kapıyı açınca Ayten teyze falan yoktu Ömer gözleri yorgun ve şimdi yığılacakmış gibi bana bakıyordu. "Ömer iyi misin?"dedim. "O evde duramadım. Buraya neden geldiģimi bilmiyorum."dedi ve önüne baktı. "Saçmalama gel hadi."dedim ve onu içeriye aldım. Burak ı görünce sanki hiç görüşmemiş gibi sarıldılar. O kadar içim acıdı ki Ömer Burak ın omzunda ağlarken yaşlar davetsizce akıyordu. Ömer çok duygusaldı. Acılarını saklamak yerine derinden açıyor derinden hissedip zamanı gelmeden kapatmıyordu. Benim erkek halim gibiydi ve onu anlayabiliyordum. Hepimiz kahvelerimizi almış sigaralarımızı yakmıştık. Ömer e bir şey diyememiştik ama onun eline sigara zerre yakışmıyordu. Burak arada bana bakıyor ve gözleri dalıyordu. Bakma be adam. Zayıf noktamın kendin olduģunu biliyorsun eziyet etmek hoşuna mı gidiyor? "Başak bu gece sende kalabilir miyim?" Deyince Ömer gülümsedim ona. "Tabiki istediğin kadar kalabilirsin."dedim. "Sağol."dedi. Ben kahve bardaklarını kaldırırken Burak ta kül tablasını ve kalan bardaģı alıp peşimden geldi. Ben bardakları bırakınca oda tezgaha elindekiler koydu ve kolumdan tuttu. " Ben onu götürürüm."dedi ama bana bir zararı yoktu ki Ömer in. "Gerek yok. Bana bir zararı yok."dedim. "Başak."dedi fısıldar gibi. Beni kolları arasına alıp alnını alnıma yasladı. Tamam çok eğilmek zorunda kaldığını söylemeyeceğim. "Sen yanımdayken kaçırdığımız her şey için özür dilerim. Sahip çıkamadım bize ama..." Onu durdurdum. "Burak çok yorgun zamanlardan geldim buraya. Tam atlatmışken ne olur hayatıma tekrar girme. Saklamayacağım. Zayıf yanım sensin. Ama bir kere daha yıpratma beni."dedim. "Bunu yapmak kolay mı? Sen yakınımdayken tekrar o mesafeye razı olmak kolay mı? "Deyince yüzünde olan ellerimi çektim. "Yapmak zorundasın. Bana hayatımdan çaldıkların için bu özgürlüğü tanımak zorundasın."dedim. Ömer e annemlerin yatak odasını,Burak a salondaki kanepeyi hazırladıktan sonra odama geçtim. Adam inat etti Ömer kaldı diye kendide kaldı. Onun şimdi benim evimde olduğunu bilmek yıllar sonra tuhaftı. Toplasan ikimiz bir kaç metre karedeyken kalbim onun yanı başında atıyordu. Ben gitmek kolay olsun diye ondan uzak durdukça onlar sanki bana gıcıklık olsun diye dibimde bitiyordu. Kapılmaktan çok korkarken olayın içinde kendimi tekrar bulmak çok zor toparlanmama neden olacaktı ve bunu bildiğim için belkide yaklaşmıyordum kendi duygularıma. Ben bilmiyor muydun Burak a bir daha sarılsam bırakamayacağımı? Ben bilmiyor muydum onun vaatlerine tekrar kanacağımı? Ne aptaldım ama değil mi?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
