O anda telefonuma mesaj geldi ve Ömer haklıyım bakışı attı ben mesajı daha açmadan. Açınca gözlerim fal taşı gibi açıldı.
-BANA KONUM AT GELECEĞİM.-
Ömer o kadar kendinden emin gülümsüyordu ki tek aptal ben miyim lan dedim kendi kendime. "Burak çok çabuk sinirlenir. Ne kaybettiyse zaten bu asabiyetinden kaybetmedi mi? " dedi daha çok kendine konuşur gibi. Burak a konum atarken Berrin benim omzumu sıvazlıyordu ve ben doğru yolda olmadığımı bile bile gitmeye devam ettim. "Dağhan a haber ver Berrin oda gelsin." dedi Ömer planı devralmış gibi. "Tamam aşkım." dedi Berrin ve konuşmak için masadan kalktı. "Neden yapıyorsun bunu kuzenine?" dedim. "Ona yaşam borcum var çünkü." dedi. "Benim iyi niyetli olduğumu nereden çıkardın peki? Ya para avcısıysam?" dedim. "Ya onu çok üzersem?"dediğimde kahkaha attı. "Cüzdanında son yirmi lirası olduğu halde hala ben kendi paramı öderim diye diklenen bir kızdan duymak çok komik." dediğinde utandım. Lan o nereden biliyordu benim yirmi liram kaldığını. "Başak zaten sende öyle çıkarsan ben hayatta kendime gelemem." dedi çk ciddi bir şekilde. "Hahaha yirmi liram olsa da sadece çok şükür hala gururum paha biçilemez. " dedim onunla el çakıştık. "Kızım var ya kız kardeşim olsan bu kadar sevmem. Evet sevmem çok para yiyor diye." dediğinde kahkaha attım.
Aslı ve Egemen gelince yüz bir atmaya karar verdiler. Ben yüz birde çok hile yapıyorum diye almadılar adiler. Bende dolaşmak için yanlarından ayrıldım. Sahil boyu gezerken aklım olanlardaydı. Burak a kötü şeyler mi yapıyordum acaba? Berrin in kuzeni gelemeyecekmiş işi varmış ama onun gelecek olma fikri bile Burak ı etkiledi. Ben mi göremiyordum ya da bana aşık olmadığını sadece ben mi görüyordum? Kumların üzerine oturduğumda içimde garip bir sıkıntı vardı. Coldplay-Midnight çalıyordu açık kumsal barda. Tamda karanlık bilinmeze giden hayatıma yakışacak bir şarkıydı. Son zamanlarda sorgulamıyordum ama ben nasıl bir insan olmuştum böyle? Kendimle kaldığıma göre söyleyebilirdim. Evet Burak tan hoşlanıyordum ama bunun olmayacağını kabul ettirmemiş miydim ben kendime? Neden bu istek bu çaba? Ömer e kılımı kıpırdatmamışken neden bundaki bu kadar çırpınışım? Gözlerimden yaşlar akıyordu ve ben kendimi durduramıyordum. Burak ın imkansız olduğunu bilerek boşa kürek çekmek sızı veriyordu .
"Başak!" diyen acımasız Burak seslenme bana. Arkamdaydı ama ona dönersem ağladığımı sorgulayacak ve bei çıkmaza sokacaktı. "Efendim ." dedim. "Ben geldim." dedi coşkuyla. "Aslı lar bu pansiyonun kafesinde." dedim ama sesimin çatlamasına engel olamadım. Yürüyüşünü duyabiliyordum ve durmasını istiyordum. Tam karşıma diz çöküp çenemden tutunca gözyaşlarıma engel olamadım. "Beni yalnız bırakır mısın lütfen." dedim. "Ne oldu?" dedi gözleri endişeye boğulurken. "Lütfen.." dedim pes etmişcesine. Omuzlarımdan çekti ve bana sımsıkı sarıldı. "Kim seni bu şekilde üzdü öğreneceğim güzelim." dedi. Daha fazla tutamıyordum kendimi. Onu hafifçe ittim. "Sensin sebebi." dedim. Bugün burada anacaktım bu acıları ve sonsuza dek gömecektim. "Ben mi?" dedi. "Evet. Ben çirkin miyim ?" dedim gözlüğümü çıkartıp yüzüne baktım. "Hayır saçmalama." dedi. "Saçmalamıyorum. Ömer ile konuşmanızı duydum sende kaldığım gece. Ben sinirlerini bozduğum için bana tahammül edemediğini söylemiştin. Senden kaçtıkça neden peşimden geliyorsun? Ben sana artık mesafe koymaya çalışırken sen neden bana daha çok eziyet ediyorsun söylesene!" dedim. "O gün belki Ömer inde sana karşı bir şeyi vardır.." "Ben sizin aranızda paslaşacağınız bir eşya değilim Burak!" dedim ve kalktım. Kolumdan tuttu ve beni burnunun dibine kadar çekti. "Değilsin ve ben senden uzak kalınca içim sızlıyor.Ben Ömer gibi değilim. İyi bir çevrem sevenlerim yok. Benimle takılırsan benim gibi donuklaşırsın ve ben kendimi hep suçlu hissederim. Yapma güzelim. Benim için kalbini paramparça etme çünkü değmez. " dedi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
