P.o.v Sarah
Verschrikt draaide ik om, ik keek mijn vader recht in zijn boze ogen. "I..ik ga weg!" ik wilde het stoer zeggen maar het klonk eerder als een bang vijfjarig meisje. "Niks daarvan, JIJ gaat nu het huishouden doen ,JIJ maakt het eten en JIJ blijf hier!" Ik wist niet was ik moest doen "Hoe durf je weg te lopen , jongedame!" Dat klonk iets meer als mijn 'oude' vader. "Kijk! , JIJ heb mij een bloedneus geslagen en JIJ heb dit op mijn wang gedaan!" Mijn 'oude' vader zou beschaamd naar de grond kijken, ik hoopte dat hij dat zou doen. Maar in plaats daarvan sleurde hij mij mee naar de keuken en pakte een mes, mij ogen werden groter. Hij hield het mes in de buurt van mijn arm en keek me met een gemene grijns aan, het mes kwam in mijn arm terecht. Ik gilde het uit, hij stopte. "Snap je het nu?!" "J..ja " zei ik met een stotterende stem. Hij liep weg naar zijn krat met bier, ik keek naar mijn diepe wond in mijn arm. Het was hooguit een vijf centimeter snee maar o wat diep, "Is het erg als ik naar de EHBO ga?" vroeg ik . " Alleen als ik meega!" ik twijfelde . Hij gedroeg zich niet als een echte vader, maar deed ik niks aan de wond dan ging het misschien ontsteken. "Wilt u alstublieft met me mee ?" Ik vroeg het met mijn liefste stem, hij zuchtte maar knikte van ja. "Straks ontsteek het en dan kan je geen eten koken of zoiets dergelijks, maar zeg niemand dat ik het deed. Of anders.." Hij hoefde zijn zin niet af te maken, ik snap wel wat het betekende.
Bij de EHBO post aangekomen vroegen ze wat er was gebeurd, ik keek naar mijn vader. Hij keek mij doordringend aan, "Ik ben gevallen van de trap, ik heb me aan iets opengehaald daarna viel ik op mijn wang en ten slotte op mijn neus." gelukkig geloofde die vrouw mij en hechtte het. Toen we uit het ziekenhuis liepen stapte mijn vader in de auto, ik wilde zijn voorbeeld volgen maar hij duwde me eruit . "Wat ben jij lui , ga maar lekker lopen." en hij reed wat naar voren. Ik keek droevig het zou wel een uur duren om weer thuis te zijn. Ik kwam op een idee, nu kon ik makkelijk wegwezen van huis. Ik deed net alsof ik naar huis sjokte. Mijn vader grijnsde en de auto en reed weg, toen hij uit het zicht was rende ik weg. Ik dacht nog: "Dank u alcohol dat u mijn vader dom maakt!" Haha was alcohol nog ergens goed voor.
==
P.o.v Lilou
Ik heb Sarah zien lopen op het schoolplein, ze zat de hele tijd naar mij te staren. Ik was nog steeds boos dus vroeg ik aan mijn nieuwe vriendin mij te helpen, "Doe precies wat ik doe!" ze keek verward maar knikte. Ik ging wijzen en lachen naar Sarah, mijn vriendin deed me na. Ik zag haar rood kleuren...
Nu heb ik er spijt van, hoelang hebben we al ruzie? Ik besloot naar Sarah's huis te gaan, eenmaal daar aangekomen belde ik aan. Haar vader deed open "Hoi, is Sarah thuis?" "NEE!!, WAT BOEIT SARAH JOU NOU!!" En hij smeet de deur dicht, versteend stond ik naar de deur te kijken. Zo heb ik Sarah's vader nog nooit gezien, ik vind het natuurlijk raar en bel Sarah. Ik hoor maar een paar piepen met daarna :"Hoi met Sarah's voicemail spreek iets in na de piieeeeeep" Ze had me weggedrukt.., toch sprak ik iets in: " Hoi met Lilou, je vader deed echt heel raar wat is er aan de hand !?" Nu hopen dat ze me terug belt..
JE LEEST
What if... (complete)
Fanfiction*Deze is gemaakt voor alle One Direction fans* Sarah is 17 jaar en is net verhuist naar Londen , ze gaat naar een muziekschool waar ze het heel goed doet. Na een tijdje wordt haar moeder heel erg ziek en sterft, zijzelf maar ook haar broertje Dante...