Royals vs Rebels

22: His Painful Past

Josh's Pov

Fuck! Fuck everything! Fuck me for accepting Maxhiene's request from the first place! I so damn hate myself!

And fuck these stupid punishments. Papatayin ko talaga ang nagembento ng salitang yan!

" AAARRRGGHHH!!!!! AYOKO NA!!!!!" sigaw ko saka hinagis ang walis saka ako tumakbo sa ilalim ng puno! Putek! Ang init! Bwiset na sikat ng araw.

Nakita kong hinagis na rin nila ang mga walis na hawak nila saka tumakbo dito. Ito lang kasi ang malapit na puno. Mga pawisan at pagod kaya kami. Pawisan kami dahil sa lintek na araw!

" Grabe naman... Ang parusa.... Ni tita Xhiena." Hinihingal na sabi ni Michael. Hindi naman ako galit sa kanya. Kasi alam ko, masakit rin para sa kanya ang itago nila ni Aira ang kung anong meron sila.

" Leader... ba ... naman ng... Amazona 8.." hinihingal na sabi ni Dylan saka naupo sa tabi ko.

" Pwede namang.... warning lang... diba?" Tanong ko. Bigla naman silang tumawa. Luh? Ano ba sinabi ko?

" Ulol. Sa tingin mo, bibigyan pa tayo ni Tita Xhiena ng warning? Mabuti pa siguro kung hindi niya alam ang mga pinaggagawa natin." Natatawang sabi ni Michael. Ge. Tawa lang. Mabulunan ka sana. Bwiset. Di na ba pwedeng umasa? Lintek naman oh.

" Wala.. na tayong.. magagawa." Sabi ni Rishon.

" Bakit ba kasi andito si tita Xhiena?!" Nagtatakang tanong ni Dylan.

" Tanungin mo baka sagutin ka." Pambabara ko. Sinamaan naman niya ako ng tingin. Oh? Anong ginawa ko? Sinagot ko naman siya ah? May masama ba dun?

" Gago ka. Kelan ka pa nahawaan ng kapilosopohan ni Riana?!" Inis na tanong niya. Natigilan ako ng banggitin ang pangalan niya. Ang lakas talaga ng tama ko sa kanya. Hanggang ngayon, andito pa din siya. Baka ginayuma niya ako.

" Bakit na punta sa usapan ang panget na yun?" Tanong ko. Kailangan kong sabihin yun para hindi nila mahalata na andito pa rin siya.

" Tumigil ka nalang, Josh. Halata namang andyan pa rin eh" sabi ni Rishon at sumandal sa puno saka pumikit. Talaga lang? Halata ba?

" Talagang halata. Sinasabi mo ang nasa isip mo eh" Sabi ni Dylan. Lintek ang mga to.

" So, meron pa ba?" Tanong ni Michael. Napaisip ako. Hindi ko naman maitatanggi na andito pa rin siya pero, wala pa rin. Kasi alam ko, malapit man siya, malayo pa rin siya sakin. Lalo na ngayon na magkaaway kami.

Si Riana, siya lang ang unang babaeng nagpaiyak sakin. Palagi niya akong sinasaktan. Noon palang palagi na niya akong nasasaktan, pero hindi naman seryoso. Parang biro lang. Palagi niya akong binabatukan, sinusuntok, pinapalo. Pero wala lang sakin yun. Kasi mahal ko siya. Akala ko, puppy love lang yun, pero nug Grade 5 kami, doon ki nalaman na hindi lang to crush.

Sinabi ko sa sarili ko na kahit saktan niya ako, mamahalin ko pa rin siya. Akala ko pisikalan lang ang mapaparamdam niyang sakit sakin. Pero mali ako. Pati pala sa puso. Masakit yung mga sinabi niya at hindi ko yun matanggap.

Bestfriend ko siya pero ganun ang tingin niya sakin. Hindi ko yun makakalimutan. Ang araw na sinabi ko sa kanya na mahal ko siya at ang mga masasakit na salita niya.

Flashback

" Riana,.... I-i love you." Nauutal kong sabi sa kanya. Andito kami sa likod ng school. Dismissal na kaya wala ng mga tao.

Freshmens kami noon. Alam kong bata pa kami pero, alam kung ayun ang nararamdaman ko.

Sandali kaming natahimik bago siya natawa. Para bang may sinabi akong joke kahit wala naman talaga.

" Nice joke, Josh. Are you trying to play a prank on me? Kasabwat mo ba sina Maxhie?" Natatawa niyang tanong. Akala ba niya, sasabihin ko yun pag joke lang yun?

Tumigil lang siya ng mapansin na seryoso ako at hindi natawa.

" Joke lang to diba?" Tanong niya. Lumapit ako sa kanya at hinawakan ang kamay niya. Bigla akong nakaramdam na parang may kuryente. Palaging ganito pag nahahawakan ko ang kamay niya.

Tinitigan ko siya ng seryoso sa mga mata.

" Riana, seryoso ako. Mahal kita. Alam kong bata pa tayo pero alam ko kung anong nararamdaman ko. Kahit na palabiro ako at mahilig sa mga kalokohan, pinapangako ko sayo na hindi ito isa sa mga biro ko. Talagang mahal na mahal kita. Simula palang, crush na kita pero hindi ko inaasahan na aabot sa ganito. Akala ko mapipigilan ko ang nararamdaman ko pero hindi eh. Lakas ng tama ko sayo..." sabi ki sa kanya. Tahimik lang siyang nakikinig.

" Ngayon Riana, tatanungin kita... Mahal mo ba ako? O kahit gusto man lang?" Tanong ko. Akala ko noon, gusto rin niya ako. Na mahal niya rin ako. Inaamin ko. Nagassume ako. Assumero ako pagdating sa kanya eh.

Huminga muna siya ng malalim at tinitigan ako sa mga mata.

" Josh... I like you.." halos mapatalon ako sa tuwa nun pero pinigilan ko. Akala ko, pwede pero yun pala, may kasunod pa. " I like you as a friend ONLY. Hindi ko makita ang sarili ko na kasama ka. Not as a friend but higher than that. Kasi Josh, i dont see you as a boyfriend material for me. Your too childish. I admit that i am childish. But i want someone who is mature para maturuan niya akong maging ganun. Your too immature. Palagi ka nalang nakikipagbiruan at lokohan kaya, baka yang feelings mo, joke lang. Baka hindi mo lang makita. Baka your just used to my presence kaya ganyan ka magisip. Josh, thats just an infatuation. Wala lang yan. Mawawala rin yan. Kaya, im sorry but i dont feel the same way... I love you, not being a guy but a friend." Sabi niya. Ang sakit lang ng mga sinabi niya.

Really?! Childish and immature?! Yan lang ba ang dahilan kung bakit hindi niya ako magustuhan?!

" Riana.. i can change.." sabi ko. Ngumiti siya sakin. Ang ngiting nagpahulog sakin at hindi man lang niya maisipang tulungan akong umahon.

" I dont want you to change. Just be yourself after this. Im sorry, Josh. Your just not worth it." Sabi niya saka binawi ang mga kamay niya bago ako tinalikuran at umalis.

Naiwan akong, umiiyak dun. Nagmumukhang tanga pero wala akong pakialam. Basta ang nararamdaman ko lang ay sakit. Sakit galing sa puso.

I promised to myself that Riana, this, and my feelings will just be part of my painful past.

Akala ko makakalimutan ko pero, hanggang akala lang pala.

Flashback ends

" HOI!!!"

" AY KABAYONG NALILIGO SA BATHTUB KO!!! ANI BA???!" pesteng ang mga kaibigan ang meron ako. Gukatin daw ba ako?

" Talaga, Josh? Kabayong naliligo sa bathtub mo?" Natatawang tanong ni Michael.

" Eh kung lunurin kaya kita sa bathtub ko at ipasipa sa isang daang kabayo?" Banta ko. Mas natawa lang siya.

Bwiset talaga sila! Bahala sila sa mga buhay nila!

Bigla namang nagring ang mga cellphone namin kaya binuksan namin. Message galing kay... *gulp*...

From: Tita Xhiena

If you still wanna live, start moving. If you dont, well just say so, I can kill you myself.

I can see you from up here. So dont try to escape. Ive got my eyes down you, Rebels...

Dahan dahan kaming tumingin sa taas. More on sa window ng classroom namin. Nakatayo siya dun habang masama ang tingin samin.

" Kilos na!" sabay naming sigaw bago nagtakbuhan at naguunahan sa pag kuha ng walis.

Gusto ko pa kayang mabuhay!

__________________________
__________________________