BLACK

H9 •kill or be killed•

ALEX
Mijn zwarte ogen staarde in de zijne. Hij deed zich stoer voor maar ik kon er door heen kijken. In zijn ogen verschool hij ook hoe bang hij was. Mij kon het niks schelen. Maar door de dood van Gitte is een wild monster in me losgekomen. Mijn lage grom laat de arena trillen en het publiek begint te juichen. Schuchter kijkt de man rond. Ik heb de beta geur nog steeds op me dat geraak je niet kwijt. Als beta moet je een goeie vechter zijn. Bij hem daarintegen rook ik niks anders dan rogue. De geur die we verafschuwde. Maar hier rook je het elke seconde. Je vond hier ex bèta's, warriors, gewone rogue's, ex roedelleden, volbloeds en dan af en toe een demoon. Het viel wel op dat er enkel weerwolven waren die gewone weerwolven de schrik van hun leven zouden doen beleven. Enkel sterke. Toen de alpha de woorden uitsprak haalde ik hard naar hem uit. De arme man had het niet zien aankomen en met een vreselijke klap beland hij op de grond. Het publiek juicht me toe. Ik draai me om en kijk ze trots aan terwijl ik mijn tegenstander de kans geef om op te staan. Hanne en Luke keken goedkeurend en mijn aandacht werd weggerukt door tanden die zich in mijn been zinken. Mijn wolf komt meteen naar buiten en met een slag met mijn poot gooi ik hem van me af. Een nog kwadere grom vibreert uit mijn borst. Ik plaats mijn poten op de zwarte wolf. En zonder na te denken bijt ik zijn nek in 2. Bloed sijpelt uit mijn mond en het publiek juicht. Ik verander terug en aanschouw de juichende menigte. Ik kijk naar Luke die op is gestaan en me vriendelijk maar tegelijk afstandelijk aankijkt. Hanne knikt goedkeurend. Luke richt zijn kop op en huilt meteen begint heel de roedel mee te doen. Een getatoeëerde man (zie foto) met de air van een beta komt op me af en houd mijn hand omhoog. "Gefeliciteerd" zegt hij en daarna laat hij me los en gebaard me om hem te volgen. We verlaten de arena terug door de cellen waar de andere lotgenoten zitten. De man stopt. " mijn naam is spencer" zegt hij me. "De onderbeta" zegt hij geïrriteerd. Zijn blik laat uitschijnen dat hij liever beta was. "Alex "maar voor ik nog meer kan zeggen zegt hij: " ja ja ex beta enz... Las onderbeta weet ik alles..." "Ze zouden me beter beta maken"mompelt hij nog bijna onverstaanbaar. "arm!"beveelt hij. Ik steek mijn arm uit. Zonder toestemming prikt hij de tatoeëerders naald in me en tekent sierlijk een G. Een andere man komt de kamer binnen. Ik herken hem hij liep vaak tussen de cellen. "Beta." Snauwt Spencer. Terwijl hij hem een geïrriteerde blik werpt die hij compleet negeert. "Welkom bij de roedel" zegt hij terwijl hij zijn hand uitsteekt en ik het schud. "Beta Darius" voegt hij nog toe. "Hier" zegt spencer nog ongeïnteresseerd en hij gooit een stapel met kleren. Een zwarte gescheurde broek en witte T-shirt. Spencer verdwijnt uit de kamer. "Ik wacht buiten..." Antwoord de beta en hij loopt ook naar buiten.
REBEL
Hard loop ik tegen iets of iemand aan. Aan het gegrom kan ik iemand horen. Mijn hoofd bonkt door de klap. Ik kijk op. Een gespierde getatoeëerde man kijkt me aan. "Kijk uit waar je loopt." Gromt hij geïrriteerd. "En wie ben jij als ik het zou mogen weten?" Zeg ik sassy. "Spencer... Onder beta spencer voor jou..." Antwoord hij uit de hoogte. Geamuseerd kijkt hij me aan. "Sergeant  rebel"hoor ik iemand zeggen. Een grote glimlach verschijnt op mijn gezicht. Sergeant? Ben ik sergeant! Ik draai me om en zie Luke staan. "Het leger staat tot uw dienst." Zegt hij nog en hij loopt weg. Ik draai me weer om en kijk naar spencers gezicht. "Jij sergeant?"grijnst hij. Voor Spencer het door heeft grijp ik hem vast en duw hem op de grond. "Ja sergeant! Dat maakt me dus officieel een hogere rang dan jou onder betatje..." Ik laat hem los en loop weg.
---------------
Thnx voor het lezen!
Sorry dat er geen updates waren ik was ziek enz.
Maareuhhh hier is weer enz hoofdstukje.

ILY ALL 💋

Like? Follow? Comment?