BLACK

H37 •battling love•

FEDUCIA

Hier zaten we dan. Allemaal in de kleine cellen en met allemaal bedoel ik ook: fleur, Jamie en Richeira.

Op het kleien bankje in mijn cel lag Jason. Hij haf nog steeds niets bewogen of gezegd.

Recht over mij zat mijn broer hij ramde zich telkens in de traliën in de hoop dat ze het zouden begeven.

De cel naast Odius zit Fleur. Ze had nog een hele tijd krijsend zitten huilen en nu zat ze gewoon in de hoek afgesloten van alles rondom haar.

Recht over haar zit Jamie. Ze hadden heb letterlijk van zijn zus gesleurd. Hij had 1 van de hunters in het ziekenhuis geslagen en gebruikte zijn krachten op de andere. De derde had een vloeibaar spul over hem gegoten waardoor hij zijn krachten niet meer kon gebruiken.

En dan de cel naast Fleur zit Recheira. Die het moeilijk heeft om controle te vinden over haar wolf.

Ik zat voor de traliën. Met mijn handen er door hopend dat Alex zou komen.

Ik schrok door het gehoest van Jason. Meteen sprong ik overeind en snelde ik op hem af.

Zijn ogen waren wijt open en hij leunde op zijn onderarm. Hij bleef hoesten en bloed kwam vanuit zijn mond en belande op de koude vloer.

"Alex! Alsjeblieft iemand! Hij heeft een dokter nodig!" Roep ik luider dan dat ik wist dat ik kon brullen.

"Alsjeblieft iemand" riep ik nogmaals. En dan plots uit het donker kwam Alex gesneld.

Zijn gelaat was emotieloos.
"Wat" bromde hij.

Ik nam Jason in mijn armen en bracht hem naar de traliën.

"Alsjeblieft Alex hij heeft een dokter nodig." Smeek ik.

Twijfelend kijkt hij me aan en dan zucht hij. Hij plaatst de sleutel in het slot en ik geef hem Jason aan.

Hij sluit de deur weer en draait hem om slot en hierna verdwijnt hij weer in het donker.

Ik laat me tegen de muur zaken en laat een kreuntje uit.

Voorzichtig haal ik mijn shirt wat naar boven en de wonde verschijnt weer. Ik laat mijn vinger er over gaan en trek ze meteen terug wanneer ik de stekende pijn uit.

"Ik ruk hun koppen er allemaal af 1 voor 1" brult Odius wanneer hij het ziet en hij boort zijn vuist in de muur.

Bloed stroomt van zijn vingers die helemaal open liggen. Hij blijft de muur slaan en het bloed druipt van zijn handen. "Stop Odius! Stop!" Roep ik. "Het helpt niets." Fluister ik.

LUKE

Het bloed druipt van mijn mond. Het lichaam ligt in 2 stukken voor me. Het was een zwakke wolf, daar konden we niets mee.

Wat had ik dit gemist. Leven zonder zorgen, enkel mijn roedel. Mijn roedel die weer sterker en sterker word.
Onverslaanbaar!

Een wolf vliegt naar mijn hoofd maar ik sla hem tegen een Boom voor hij me nog maar aanraakt.

Voorzichtig loop ik in de richting van de kreunende wolf. "Beta?"vraag ik verast.

"Neem hem mee!" Beveel ik op alpha toon. Meteen komen 2 hunters en nemen hem stevig vast.

"Quinten!" Roept een vrouwenstem ergens in het midden van het slagveld. Ik draai me om en zie hoe een vrouw neer knielt bij 1 van de lijken. Metten moet ik aan Fleur denken maar ik schud de gedachten weg wanneer een hunter haar te pakken krijgt.

"Wat doen we met de kinderen!" Roept Iemand. "Neem de sterksten mee" beveel ik.

Het deed me niks.

FELIX

"Hoe kan zo iets gebeuren!" Brom ik naar de tweeling. Ze staren naar de grond.

"Weet je er is 1 ding goed aan het zijn van aiden zijn broer, je weet de ergste straffen" grijns ik terwijl ik de lade open. Ik neem mijn mes met wolfsbane.

"T-shirt uit en handen tegen de muur!" Beveel ik. Zonder te aarzelen gehoorzamen ze.

Met nog een grotere grijns stap ik in hun richting ik laat het met diep in hun ruggen snijden. Bijde zakken ze op de grond en schreeuwen ze van de pijn.

"Ik hoop dat jullie jullie lesje hebben geleerd" grom ik naar hem.

Ik plaats het mes terug en doe de lade op slot waarna ik de kamer verlaat.

ANDY

Ik zie hoe Felix met een gestoorde grijns uit zijn huis loopt. Ik had hem traag zien veranderen in een psychopaat, een monster,... Hij werd erger dan Luke.

Hij doet alles om zijn roedel te beschermen ookal betekent het vreselijke straffen in onmenselijke omstandigheden.

Blake kwam naast me zitten. "We moeten iets doen " zeg ik zonder hem aan te kijken. "Maar wat..." Voegde hij toe. "We kunnen hem niet aan..." Zei hij zacht. "Wij alleen niet" zei ik terwijl ik opstond.

--------
Thnx voor het lezen

Ily all 💋

Like?comment?follow?