BLACK

H5 •we're doing fine•

FLEUR
Een zwakke glimlach vormt zich om mijn lippen. Hij is hier nog steeds en hij beschermt mij. Het maakt me blij.

Het gevoel dat ik hem toch niet helemaal kwijt ben is geweldig.

Felix gaat weer rechtstaan. Zijn hand wrijft over zijn kaak. Met een pijnlijk gezicht kijkt hij me aan.

"Ik moet naar de roedel... Ik moet de training leiden... Maar ik vond het wel leuk" zegt hij en hij knipoogt. Ik wist dat hij die gewoon deed om zijn broer te irriteren.

Felix liep de kamer uit en ik besloot dit ook te doen. Eenmaal buiten kom ik de chaos tegemoet.

Een menigte staat op het plein. Ik zie hoe Felix zich een weg door hen baant. Ik loop er heen en volg Felix.

Eenmaal in het midden van de menigte zie ik hoe Emmy wenend op de grond zit. Naast haar staat Richeira met tranen in de ogen.

Haar hand rust op Emmy's schouder en voor hen ligt iemand. Ik kom dichter en dan zie ik het.

Haar rode lokken zijn zo rood als haar bloed. Het was Gitte. Ze was bleek en een grote hap was uit haar zij.

Ik sloeg mijn hand voor mijn mond. Ik voelde me zwak worden en net op tijd kwam Jamie me ondersteunen.

"Waar is ze gevonden!?"vraagt Felix brut. "Niet ver van de grens... Er waren sporen van verschillende omega's... We vrezen dat het the ghosts waren." Weet Andy te zeggen.

Hij kijkt me aan en kijkt dan weer weg.

"Waar was Alex? Het was zijn mate, hij zou zo iets niet laten gebeuren..."vraagt Felix terwijl hij het lichaam onderzoekt.

"Er waren sporen van een gevecht maar er is geen 2de lijk..." Antwoord Andy.

Tranen stromen over mijn kaken en alles wat er wordt besproken is dof en onverstaanbaar. Alles rond me begint te draaien en ik ruk me los en ren naar mijn huis. Ik ren de trap op.

Alle herinneringen komen weer terug ook de herinneringen van Aiden.

Eenmaal boven zie ik hoe de deur van de badkamer open staat. Vanaf de positie waar ik sta kan ik de spiegel zien. De herinnering van hoe Aiden de spiegel kapot sloeg kwam terug.

We hadden onze ruzies maar ik hielt zieks veel van hem en hij ook van mij.

Ik voel nog elke seconde de tintelingen die ik voelde wanneer hij me aanraakte. Ik liep naar de spiegel en keek er in.

Mijn vingers gleden over mijn mark en ik begon nog harder te huilen. Ik had het eerst niet gewillen.

Ik miste hem zo. Ik miste al zijn imperfecties, ik miste zelf hoe hij kwaad op mij was en hebberig. Ik mis hoe hij altijd zei dat ik van hem was.

??
Het bloed likte ik van mijn mondhoeken. Onze roedel werd groot en sterk en de alpha is oppermachtig.

Het zou een kwestie van tijd zijn voor we het territorium van de veil roedel zouden overnemen.

Ik stond aan de 'kooi' van onze nieuwe aanwinst. Hij was depressief en kwaad wat ook normaal is als je je mate voor je ogen ziet vermoord worden.

Maar we hadden niks aan haar, ze was maar een zwakke mens...

Hij daarintegen was een ex beta. Ik als beta kon dat meteen zien aan zijn gedrag.

Hij was sterk en zoals hij net getoond had vechtlustig. Dat is wat we nodig hebben.

"Hanne!"roep ik Waneer ik zie hoe Hanne (zie foto) met een hard tegenstribbelende omega afkomt. Ze gooit hem met een grom in 1 van de kooien en komt dan op mij af.

"Beta" antwoord ze beleeft. "Hij is een goeie vechter"zegt ze terwijl ze haar shirt een beetje naar omhoog heft. Een grote snee bevind zich in haat buik.

Hanne is een geboren lonewolf. Ze is opgegroeid als 1 en blijft er 1.

Ze leerde zich van jongs af aan verdedigen en het was voor haar normaal om wondes op te lopen want als klein kind kwam ze bijna dagelijks in een omega's Gevecht terecht.

"Goed werk hanne..." Zeg ik nog voordat ik naar de kooi toe loop.

-------------
Thnx voor het lezen!!! 😊
Arme Fleur😕 en Rip Gitte 😨

Ily all 💋

Like? Follow? Comment?