BLACK

H33 •bigger enemy•

FEDUCIA

Nog een stuk zilveren draad raakte mijn buik. Ik slaakte een kreet.

Het enige wat ik kon voelen was pijn. Bloed stroomde uit mijn wondes.

Het was nog maar 1 dag geweest of ik was al vreselijk toegetakeld.

Ik had al veen over de broertjes gehoord maar ze waren nog veel erger dan de verhalen.

Bij elke kreun werd hun grijns breder.
Kian greep mijn kin stevig vast.

"Kijk me aan scho-" maar voor hij zijn woorden kon uitbrengen hoorde ik een luide kreet. De kreet deed het gebouw daveren en ik herkende hem. Het was die van mijn broer.

De kreet werd gevolgd door nog luider gegrom. Een harde bonk tegen de muur waardoor het gebouw nog harder begon te beven zorgde er voor dat hij me los liet. De deur vloog uit de kader en raakte de muur er tegenover.

In de deuropening stond Odius. Zijn ogen pik zwart. Ik kon merken dat het nacht was.

Als het nacht was werd Odius 100 keer zo sterk als overdag.

Zijn handen gingen open en balde zich terug tot vuisten. Hij ademde hevig en luide grommen verlieten zijn borstkas.

Krassen stonden in zijn sixpack. Wondes over zijn hele lichaam.

Hij doorzocht de kamer en bleef hangen bij Kian.

Als een wild beest liep hij op hem af en ook Kian raakte hard de muur.

Odius vuisten bonsden op kians zijn gezicht. Maar een onverwachte verschijning betrede de kamer. Rian.

De zilveren ketting wikkelde zich om Odius en hij slaakte een kreet van pijn.

Mijn wolf werd zo kwaad. Ze deden mijn kleine broer pijn. Zonder dat ik het door had had ik mezelf losgerukt.

Ik veranderde en vloog op rian af. Mijn tanden zette ik in zijn zij.

Aan het geschreeuw kon ik horen dat Odius Kian ook toetakelde.

Als ze bewusteloos waren trok een sterke kracht  me van Rian af. Het was Odius.

Hij sleurde me naar de andere kamer waar Jason versuft aan de kettingen hing.

Ze hadden hem vreselijk toegetakeld. Odius trok zonder moeite de boeien open en legde hem over zijn schouder.

De deur achter ons sloeg open en Blake stond in de deuropening.

Voor hij door had wat er aan de hand was duwde ik hem tegen de muur. Met mijn arm duwde ik zijn nek tegen de muur.

"Waar is Felix."Gromde ik door mijn tanden door.

Ik zag hoe hij zenuwachtig slikte. Zijn ogen ontweken mijn blik.

Ik greep zijn keel stevig vast een gromde nu dreigender: "waar is hij."

"Volg me..."antwoord hij. Ik laat hem los en hij beweegt zich uit de deur, door de gangen, de trap op en weer door een lange gang.

Hij stopt voor een deur en klopt er op. "Wie is het?" Hoor ik Felix geïrriteerd vragen.

"Blake..." Antwoord hij met een droge keel terwijl hij naar ons kijkt.

"Kom binnen" bromt Felix.

Voor Blake de deur kan openen gooi ik hem open. Zo hard dat ze tegen de muur bonkt en een vreselijk luide knal veroorzaakt.

Ik kijk Felix emotieloos aan. Hij kijkt bang terug. Ik loop naar het bureau en trek hem er over. "Wtf is er mis met je." Brul ik.

" open je ogen, we zijn sterker dan ooit Tevoren... We kunnen ze aan. En ik ben bereid om iedereen die zich tegen me keert af te maken." De laatste woorden kwamen er dreigend uit.

Ik trok hem van achter het bureau en gooide hem tegen de muur aan.
Met een bonk viel hij op de grond en ik ging op 1 knie voor hem zitten en trok hem met zijn T-shirt op gelijke hoogte.

"Wat is er mis met jou. Heb je dan niet door dat je erger word dan hem" probeer ik tot hem door te dringen.

Ik voel me even emotioneel worden, ik kende hem al van toen ik klein was.

Ik vermande me en zei: "als jij haar niet wil terugbrengen doe ik het wel" Ik liep de kamer uit en Odius volgde me.

BLAKE

"Alles oké Alpha!?"vroeg ik bezorgt  terwijl ik hem overeind hielp. "Ja ja" bromde hij.

Hij duwde me weg en keek me kwaad aan waarna hij me hard met mijn hoofd tegen de muur gooide. Kwaad grommend liep hij de kamer ook uit.

--------
Thnx voor het lezen!

Ily all 💋

Like?comment?follow?