BLACK

H29 •on my way home•

RICHEIRA
Ik gooi nog een laatste T-shirt in de rugzak en sluit hem dan.

Het is nacht en doordat ze Feducia hebben opgepakt is er geen aandacht op mij gevestigd.

Ik moest met hem praten, hem onder ogen zien.

Ik opende de deur en er was geen spoor van leven.

Als een dief in de nacht sloop ik door de straten. De bossen waren al in zicht.

Nu kon ik alleen maar hopen dat de grens niet te hard bewaakt word.

En zoals ik al voorspeld had was dat het wel.

Ik wierp een steen naar de andere kant en op de enkele seconden dat hij was afgeleid bevond ik me aan de andere kant.

Maar waar nu naartoe?

KIAN (Zie foto)
Ik deed net de laatste boei vast, juist op tijd. Want enkele seconden na Ik dat deed schoot ze wakker.

Hevig grommend begon ze aan de kettingen te trekken.

Haar handen en voegen waren vast gekend en ze kon er duidelijk niet mee lachen.

"Maak me los..." Blafte ze naar me.

Een grote grijns sierde mijn gezicht.

"Dat zou je wel willen he"

De deur zwaaide open en mijn tweelingbroer Rian kwam ook breed grijnzend de kamer binnen.

"Maak me los." Gilde ze waardoor mijn oren tuiten.

"Rustig mop. Je 2 roedel leden zijn veel rustiger dan jou." Lacht hij terwijl hij met de Wolfsbane dat in een flesje rond zijn nek hangt speelt.

Met een luide klap slaat de deur tegen de muur.

Felix wandelt binnen en onmiddellijk gaan we aan zijn zijde staan.

FEDUCIA
"Ah, ik zie dat je al hebt kennis gemaakt met mijn beta en onder beta, de grave twins." lacht hij terwijl hij dichter komt.

Ik zou hem zo graag in elkaar willen rammen.

"De grave twins zijn de meest gezochte weerwolven, ze staan bekend Voor slagen en verwondering, marteling , moord...." het laatste woord Rolde er alsof het niets was uit.

"Nog veel plezier jongens..." Was het laatste dat hij zei voel hij weer verdween en we jongen weer lachend op me af kwamen.

RICHEIRA
Eindelijk na uren in rondjes lopen had ik een spoor van geuren gevonden. Waaronder die van Fleur en Jamie.

Ik weet honderd procent dat ik juist ben.

Enthousiast volg ik het, tot een hele hoop villa's zich prijsgeeft.

Ik was nog nooit in dit deel van het bos geweest.

Ik keek gefascineerd naar de prachtige gebouwen. Ik had het dan ook niet door dat iedereen me aankeek en het was al te laat voor ik op de grond werd geduwd.

Grommend keek ik de persoon aan en de ogen herkende ik goed.

Het was Alex.

Wanneer hij door had dat ik het was ging hij van me af.

"Ik zou je meteen moeten afmaken." Gromt hij naar me. Ondertussen staat er al een hele groep wolven rond ons.

Hij grijpt me vast en sleurt me 1 van de villa's binnen.

Het is een zwarte en de grootste .
Die van mijn broer.

REBEL
De deur opende weer. Ik schrok er niet meer van.

Aan de voetstappen kon ik horen dat het Brent was. Ik draaide me niet om.

Voorzichtig kwam hij op het bed zitten en zachtjes begon hij te praten: "Ik weet dat je dit niet wil... Maar het is het beste Voor ons beide, we kunnen iets mooi van de clan maken, iets zoals vroeger..." De laatste woorden waren stiller.

"Vroeger bestaat niet meet Brent, het is kapot, verwelkt zoals alles voor mijn ogen doet..." Even neem ik adem pauze en ik draai me naar hem toe.

"Zie het dan ik kan je geen geluk brengen, ik maak alles kapot, en mijn hart is al verkocht."

Het raakte hem hard.

"Aan wie?"sist hij.

"Dat gaat je niet aan..." Brom ik terug.

Hij duwt me met zijn sterke spierballen tegen het bed." Vertel me wie..." Sist hij dodelijk.

Ik weiger te praten en hij plaatst zijn hand op mijn hoofd. Ik voel hoe hij mijn gedachten leest.

"Ik weet genoeg" sist hij en om record tempo slaat de deur toe.
-------- ---------- -------------
Thnx voor het lezen 💪

Ily all 💋

Stay happy not crappy

Like?comment?follow?