Benim.

Korkutucu hisler

Havanın sıcaklığını yüzümde hissedince gülümsedim.Sonunda.O kadar gerçek dışı geliyordu ki hala dışarıda olduğuma inanamıyordum.Eğer Daesung yanımda olmasa büyük ihtimalle bir rüya olduğunu filan düşünürdüm.Yanımızdan geçen arabaların sesini duyuyordum, insanların konuşarak yürüyüşlerini.

''İlk kez dışarı çıkmak garip değil mi?'' Daesung gülümsedi.

Ona bakıp bende gülümsedim ama sonra onun da her zaman böyle yaşamadığını hatırladım.Benim kadar uzun süre kapalı kalmamıştı ama bir süre ortadan kaybolmuştu.Hala suçlu hissettiğini biliyordum.İyi olduğum için seviniyordu ama hala suçlu hissediyordu.Onu bunu anlayacak kadar iyi tanıyordum.Yürümeye başladığımızda etrafta fazla insan olmayan bir yere geldik.Tabiki de Igor'un arkamızda olması garip hissettiriyordu ama sonunda dışarıda olduğum için bunu umursamıyordum.

''Gerçekten iyi hissettiriyor.'' Derin bir nefes alıp gülümsedim.

''O hissi bilirim.'' gülümsemeye devam etti.

''Hyung...Bir şey sorabilir miyim?'' Gözümün ucuyla bizi dinleyip dinlemediğini anlamak için Igor'a baktım.

''Bu işe nasıl karıştın?'' Banklardan birine oturduğumuzda güldü.

''Aslında bu biraz ilginç bir hikaye.2 yıl önce onunla bir sitede tanıştım.Ne kadar utangaç olduğumu biliyorsun ama mobilyalarla ilgili bir gönderisine yorum bırakınca benimle konuşmaya başladı.Sanata müthiş bir ilgisi vardı.Her neyse bir şekilde konuşmaya, birbirimizi tanımaya başladık.Yani onun bir tarafını tanıdım diyebiliriz.Bir yıl boyunca konuştuktan sonra buluşmaya karar verdik.Ve tahmin ettiğin gibi pek de hayal ettiğim gibi bir buluşma değildi.''

''Seni kaçırdı.Jiyong gibi.'' 

Başıyla onayladı.

''Çok korkmuştum.Gerçekten çok, çok korkmuştum.Birden bire bambaşka bir insan olmuştu.Nasıl biri olduğunu açıkladığında, tahminimce seninde yaptığın gibi, ağzım açık kalmıştı.Şu benim dediklerimi yapacaksın kısmı.Başlarda gerçekten çok sertti, neler olduğunu anlamaya başladığımda her zaman böyle olmadığını farkettim.BIGBANG'in lideri olduğunda çok gençmiş.Babası bu işten bıktığı için onun yerine geçmesini söylemiş.Hayatı bu tarz şeylerle geçmiş.O yüzden kimseye zayıf yönlerini göstermiyor, güvenmiyor.Hayat ona bunları öğretmiş.Ama zamanla bana farklı davrandığını anlamaya başladım.Gülümsemesi samimi gelmeye başladı.Benimle geçirdiği zamanlar normal bir hal almaya başladı.''

Dürüst olmak gerekirse Seunghyun'un Daesung'a düzgün davrandığını hayal edemiyordum.

''Umrumda değil.Sana güzel davranmıyor ve eğer ondan hoşla--''

''Onu seviyorum Seungri-ah.''

''Anlamıyorum.''

''Bana ihtiyacı var.Benimde ona ihtiyacım var.Biliyorum sana tuhaf geliyor çünkü adil olduğunu düşünmüyorsun ama bu böyle.Eğer yapabilecek olsam da onu terketmezdim.'' ciddi bir ses tonuyla söyledi.

Bu sana bana doğru gelmiyordu.Seunghyun gibi birini nasıl sevebilirdi? Düşündüğüm kadar iğrenç biri olmadığını itiraf ediyordum ama yine de bir çete lideriydi.

''Hala buna nasıl katlandığını anlayamıyor-''

''Bak, Seungri-ah, eğer bunu kabullenmesem bile yapabileceğim bir şey yok.Farkındasın değil mi? İkimizde durumu değiştiremeyiz.Jiyong hyung'tan kaçamazsın.Benim yüzümden bu işe bulaştığın için çok üzgünüm ama gerçekler bunlar.''

İç çekip gözlerimi yumdum.Haklıydı.Şu an başka hiçbir yol yoktu.Bu durumdan kurtulamazdım.

''Sıra sende!'' Sesi bir anda neşeli geldi. ''Jiyong hyung'la yaşamak nasıl gidiyor? Seni çok zorluyor mu?''