Ένα φιλί

Κεφαλαιο 27

"Νεφελη είστε καλά εκεί;" ρώτησε η μαμά μου. Με πήρε τηλέφωνο για να βεβαιωθεί πως είμαστε καλά.

"Ναι μαμά μια χαρά είμαστε" της είπα βαρεμενα.

"Α εντάξει παιδι μου. Μην κάνετε το σπιτι!" αστειυετηκε και το έκλεισε. Δεν της ειπα για τον πόλεμο με σαντιγί και σοκολάτα που έγινε χθες. Θα φρικαρε.

Ωραία ήταν όμως. Μετα πήγα να κάνω μπάνιο και παίξανε μονοπολη. Μετα είδαμε παιδικά και πήγαμε για ύπνο.

Αφού σήμερα είναι παραμονή Χριστουγέννων θα την περνουσαμε μέσα και αύριο θα βγαιναμε εξω για βόλτα αφού ανταλαζαμε τα δώρα μας. Ανυπομονω να δω τι μου πήρε!

Εγω πάντως του πήρα ενα σκούφο μαυρο με άσπρα γραμματα που λέει 'BRONX'. Ποσο κούκλος είναι όταν φοράει σκούφο!

Με βοήθησε και ο Σταύρος με το δώρο. Δεν ήξερα τι να του πάρω.

Πήγα στο σαλόνι κι ακόμα κοιμότανε. Τον είχε πάρει ο ύπνος εδώ και δεν ήθελα να τον ξυπνησω.

Τον πλησιασα και είδα πως κοιμόταν. Το ενα ποδι του ηταν ψηλά στον καναπέ και το άλλο κανονικά. Τα ματια του ηταν κλειστά και τα χείλη του σχημάτιζαν ενα αχνό χαμόγελο.

Θα πρεπει να τον κοιτούσα για πολύ ωρα γιατί άνοιξε τα ματια του και ξυπνησε.

"Με κοιτούσες;" είπε με μια ελκυστική φωνη που φωνάζει 'μόλις ξυπνησα'.

"Όχι κάτι είχες εδώ" πήγα και σκουπισα το μέτωπο του. Αμέσως σηκώθηκα για να μην με ρωτήσει αλλες ερωτήσεις. "Α πήρε τηλέφωνο η μαμά μου. Μια χαρά περνάνε" του είπα.

"Μπράβο τους. Εμείς όμως περνάμε καλύτερα" είπε αναφέροντας στην χθεσινή 'μάχη'.

"Ναι; μια ωρα έκανα να βγάλω την σαντιγί απο τα μαλλια μου!" ψεφτοκατσουφιασα.

"Ελα μωε μη μου τυμωνεις!" έκανε σαν μωρο και πήρε ενα κουταβισιο βλέμμα.

Τα πόδια μου έλιωσαν, κυριολεκτικά και μεταφορικά.

Συνεχισα να του 'είμαι θυμωμένη' και του γυρισα την πλάτη.

Ήθελα να δει μέχρι που θα πάει και τι θα κανει.

"Ελαα συγνώμη!" είπε. Εγώ τον αγνοησα γιατί ήμουν έτοιμη να σκασω στα γέλια.

Μετα όλα έγιναν γρήγορα. Με σήκωσε, με στριφογυρισε και με φίλησε στο μαγουλο. Εγώ ένιωσα κατι ιδιαίτερο, δεν μπορω να το ερμηνευσω με λεξεις . αρα το ένιωσε κι αυτός; μπααα.