Ένα φιλί

Κεφαλαιο 40

"Ιδη μου λείπεις!" μου λεει ο Νίκος μέσω Skype. Αυτή τη στιγμη είμαστε στο αεροπλάνο για το Ναύπλιο. Ήρθε ο μπαμπάς μου απο το Λονδίνο και είμαι πιο χαρούμενη απο ποτε. Ασε που είμαστε και στην business class επειδή η εταιρεια του μπαμπά μου πληρώνει για τα εισητήρια επειδή πείρε προαγωγή. Μια χαρα!

"Και εμενα!" του είπα.

"Α δεν σου είπα. Θα πάμε Χιο αυτές τις μέρες για να δουμε τους συγγενείς μας!" είπε χαρούμενα.

"Αχ τέλεια! Καλά να περάσεις!"

'Παρακαλούμε σβηστε όλες τις ηλεκτρονικές συσκευές σας, αρχίζει η προσγείωση. Ευχαριστώ' ανακοίνωσε η αεροσυνοδός.

"Σε κλείνω. Τα λεμε!"

"Τα λέμε μωρακι μου! Σ'αγαπω!" μου είπε.

"Κι εγώ σ'αγαπω!" του είπα και το έκλεισα.

"Ακόμα κρατάει η σχέση σας;" με ρωτάει η Χρύσα.

"Ναι μια χαρά!" είπα με ενα τεράστιο χαμόγελο.

"Κοιτα" μου είπε η Χρύσα και μου έδειξε τους γονείς μας. Καθόταν διπλα δίπλα και μιλούσαν.

"Ναι τι;" την ρώτησα.

"Έχεις προσέξει πως μπορεί να ειπαν οτι θα παρουν διαζύγιο, αλλά ποτε δεν προχώρησαν σε δικαστήρια;" εδώ που τα λέει έχει και ενα δίκιο. Γιατί να μην προχώρησαν στα δικαστήρια;

"Και;"

"Είσαι χαζή; ίσως να το μετάνιωσαν!" λέει με μια ελπίδα.

"Λες!" είπα και αμέσως μου άλλαξε η διάθεση. Λες οι γονεις μου να είναι ευτυχισμένοι και αγαπημένοι ξανά!;

"Αρχίζει η προσγείωση τώρα" είπε η Χρύσα και έβαλα την ζώνη μου.

.
.
.
.

"Καλά είναι τέλεια!" είπα καθώς μπαιναμε στο ξενοδοχείο μας. Ηταν απέναντι απο την θάλασσα που είναι στο Ναύπλιο στο κεντρο του. τοπιο ειναι μαγευτικό και πράγματι παραμυθενιο.

"Λοιπον κορίτσια, έχουμε μια σουίτα με τρια δωμάτια, θα κοιμηθειτε μαζί να ξέρετε. Ορίστε τα κλειδιά πηγαινεται επανω και εμείς ερχόμαστε έχουμε κάτι χαρτιά να υπογραψουμε." είπε η μαμά καθώς ο μπαμπάς ηταν στο λόμπυ και υπόγραφε κάτι χαρτιά. Πήρα τα κλειδιά και την βαλίτσα μου και ανέβηκα με τη Χρύσα επάνω στο δωμάτιο μας.

Μόλις μπήκαμε μέσα καταλαβαμε γιατί το λεγαν σουίτα. Ηταν τεράστιο! Ετοιμασμενο στην τρίχα , μοντέρνο και με μια τέλεια θεα στην θάλασσα.