The Suit Lover (COMPLETED)

Page 8

" Ashton! "
I called to him over & over and over, but he didn't reply.

Pakiramdam ko mababaliw na ako, pero tinipon ko lahat na iyon hindi nagtagal para makatawag na ambulansya. Pinindot ko ang mga numero nang na nginginig ang mga daliri at binihagay ang lokasyon namin sa operator.

Parang awa niyo na.. bilisan niyo.

Kinuha ko ang kamay niya at mahigpit na himawakan, na para bang nagdadasal. Isang pamilyar na boses ang nagmula sa likuran ko.

" Hindi.. bakit si Ashton.. "
Tumingin ako sa direksyon ng boses niya. Blanko siyang nakatayo.

" Hindi ito ang pinangako niya.. "

" Anong ibig mong sabihin? "

" Sinabi ko sa kanila na takutin si Amber. "

Teka, si Charm?

" Ashton, anong naisip mo? Bakit nandito ka? Ashton! Im sorry! I'm so sorry! "
She broke down crying and apologizing to Ashton.
Somehow, watching her allowed me to feel calmer.

Wee wooo.. weee woo..

(Sorry sa sounds.. haha)

Dumating na ang ambulansya.

" Nasan ang pasyente? "
Tanong ng paramedic.

" Nandito! Ang lalaking ito! "
pinaliwanag ko ang nangyari at ang kondisyon ni Ashton sa paramedic.

" Ok, tapos pwede kang sumama. Kilala mo siya, tama? "

" Oo.. "
Tumingin ako kay Charm sa likod, na umiiyak sa lupa. Tapos ay pumasok na ako sa ambulansya kasunod ni Ashton.

Natutulog si Ashton, mapayapa ang expression ng kanyang mukha. Ang ospital ay tinignan siya pagkatapos ng aksidente, at dineklara na maswerte siya. Kinailangan niya lang ay maliit na tahi sa ulo.

" Hmm.. "
Ungol ni Ashton.

" Ashton.. "
Ang araw matapos ng aksidente, ay nasa ospital na ako magmula umaga. Lumapit ako ng medyo gumalaw siya.

" Amber... nasaktan ka ba? "

" hindi ako ang dapat mong alalahanin sa ngayon. Mabuti ako.. niligtas mo ako. "

" Good, masaya ako at ligtas ka. "
Bumuntong hininga siya, at napanatag, tapos ngumiti at sinubukan na itulak ang sarili patayo.

" ugh.. "

" matulog ka ulit, hindi pa nila natatapos ang test saiyo. "
Pinatong ko ang kamay ko sa dibdib niya at marahan na tinulak siya pabalik. Under observation parin si Ashton salamat sa sugat niya sa ulo, ang maospital si Ashton ay masakit.

" No, its not. Kung may mangyari sayo... ang mas importante, bakit nandoon ka? Hindi ba dapat nasa pasay ka? "

Ang katanungan ay matagal ng bumabagabag sakin magmula noong aksidente.

" Sabi ni Charm.. "
Patuloy ko.

" I figured. "
Dahan-dahan siyang ngumiti. Tapos ay tinaas niya ang kamay niya at hinaplos ang pisngi ko.

" Im sorry for shoving you. I didn't have to push you so hard. "

" Salamat doon at ligtas ako.. salamat sayo. "
Binigay ko sa kanya ang pinaka the best kong ngiti. Hinila ako ni Ashton palapit sa kanya.

" hm.. "
Magaan niyang pinaglaruan ang buhok ko, katulad ng lagi niyang ginagawa. Napaka komportable non at mainit ang yakap niya. I felt tears sting the back of my eyes & tried to keep them back. Tapos hinalikan niya ako.

" Mm, Ashton.. "
Our lips devoured each other again and again, as if to check we were both alive.

But..

While my body searched for warmth... I felt my heart grow cold. Ashton have to protect me as long as I was beside him... & each time he would put himself in danger.

How long can this go on for? I cant abandon my family.. and I cant put any more burdens on Ashton.

There in his arms, I made my Decision.

Happy 161 reads!!
Thanks for reading..