The Suit Lover (COMPLETED)

Page 2

Niyakap ako ni Ashton habang hindi makapaniwala sa pagkabigla. Pero gumaan ang pakiramdam ko dahil sa pagsuporta ng braso niya sakin, kahit ngayon.

On the other hand, the section manager seemed calm.

" Ang tipikal ng excuse mo. Pero napaka'sloopy mo sa maraming bagay. Na para bang sinasabi mo samin na 'maghanap ng kriminal'. "
Sabi ni Mr. Grey na seryoso parin.

" kita mo, ang mga babaeng pipiliin ang lalaki na sinubukan na takasan ang direktang komprontasyon. Natatawa ako. Ang luma mo. "
Sabat naman ni Sir kevin.

" I'm used to his resentment of me. Mas mabuti sana kung ang natatago niyang emosyon ay dinirekta na lang niya sakin, at hindi kay Amber. Pero sa huli, sinaktan niya siya. Please 'wag ninyong isipin na patakasin siya dito. "
Nang sinabi ni Ashton ito, at malamin na bumuntong-hininga, inencourage na umuwi na.

" Alis na tayo? Hindi na kailangan na manatili ka pa at tuluyan pang masaktan dahil sa kanya. "

" pero .. "

" Nasa amin na ang pagdedesisyon. Kailangan namin makuha ang katotohan sa likod nito. You'd get in the way of your investigation. Kaya pwede ka ng makauwi ngayon. "
Ani ni Mr. Grey.

" well take care of this. "
Sang ayon naman ni Sir kevin.

Seeing my hesitance, the two managers both encourage me to go home.
Certainly, there wasn't anything I could do if I stayed.

" okay. "
Ngumiti ako para sa kanila at habang nasa balikat ko ang braso ni Ashton, umalis na ako.
Hindi ko na mamakita si Raul.

------------------
Naglakad kami pababa sa madilim na corridor habang parehong tahimik, at pinindot ang button ng elevator.
Nang makapasok na kami sa maliwanag na elevator, lahat ng pinigilan ko sa loob ko ay lumabas.

" I'm sorry... Na sali kita dito. Hindi ko naisip na magagawa ni Raul na paalisin ka dahil sakin. Napakasit non, nakakalungkot. "
Sinubukan kong pigilin ang mga luha ko pero patuloy parin sila sa pag'daloy.

Naiwasan pa kaya ito kung sinabi ko sa kanya na papayag akong lumabas kasama siya sa oras na iyon?

Pero hindi ko na kayang lukohin ang sarili ko. Gaya ng laging sinasabi ni Raul, in some way or another I'd compare the two of them.

" Pasensya ka na talaga.. "

" hindi mo kasalanan. Huwag kang umiyak. "
lumapit sakin si Ashton, dahil sa palagi kong pagsosorry, habang marahan na hinahaplos ang ulo ko ng ilang beses, sabi niya..

" It's too bad about Raul. Pero hindi ikaw ang responsable sa bagay na 'yon. Okay lang. Hindi ka na dapat mag alala. "

Kung pinagpatuloy pa niya ang pagiging mabait sakin, ay maiiyak pa ako lalo.

Pinunasan niya ang luha ko, at marahan na hinalikan ang basa kong pilik mata, maraming marahan na halik sa aking pisngi, sa ilong ko at sa noo.. ang sakit at ang luha ay tila ba nawawala na.

" Ashton.. "
Dinampi niya ang kanyang daliri sa labi ko, at pinikit ang aking mata. Kahit na nakarating na ang elevator sa ground floor. Wala sa amin ang bumitiw sa halik.

" sasamahan na kita pag uwi. I couldn't let you go home on your own like this."
Kaya sumakay na kami sa taxi ng magkasama.