The Suit Lover (COMPLETED)

Page 5

Napakasaya ko.

Simula nang magustuhan ko si Ashton, pakiramdam ko ligtas ako sa kasiyahan  sa unang pagkakataon.

Ngayon ay isang weekday, at kahit na kailangan ko ng bumangon at maghanda para lumakad, gusto lang manatili na ganito habang buhay.

" Mag day off ulit tayo? "
Suhestyon ni Ashton.

" hindi na pwede may miss ka pang trabaho, isa kang manager. Baka may maghanap sayo. "
Although I gently chidded him, I was happy he'd said that.

" hindi yan mangyayari. Walang nakaka alam sa address ko. Ikaw lang ang babaeng dinala ko pabalik dito."

" talaga? "
Ngumiti siya, at tumitig sa larawan sa frame.

" larawan lang iyan pero parang gusto kitang ipakilala ang future partner ko sa pamilya ko. Naniniwala ka ba sakin? "

" Oo. "
Sincere akong tumango, at nang halikan niya ako, na tila satisfied.. na parang bago lang niya maalala. kinuha niya ang isang susi mula sa kanyang key ring.

" Para sayo 'to. Wala akong pake kung gamitin mo 'to kahit kailan mo gusto."

" Ngayon, ang master key naman."

I really had become his girlfriend.

" salamat. Sobrang saya ko. "
I trembled with the kind of happiness I'd thought I would never experience. If only time could stop, just like this. That though stayed with me for a long, long, long time.

Oh! I'm so nervous!

" Anong problema? "
Pumihit paharap si Ashton sakin, nagtataka. Hindi ako naging relax, at patuloy na kinakabahan.

" okay lang ba talaga ang ganito? "

" Alin ang okay lang?

---------------------------------

" Na magkasama tayo na magpunta sa trabaho, hindi kaya magsimula na naman ang chismis? "

Kahit na huli na ang lahat..

Pinilit ko si Ashton, na gusto akong pagpahingahin na okay sakin, at ngayon papasok kami sa trabaho ng magkasama. Mabilis kaming pumunta sa bahay ko para makapagpalit ng damit. Mas mabuti na dumating kami na magkahiwalay.. pakiramdam ko nakatingin silang lahat sa amin.

Pakiramdam ko hindi ako makakapagbigay ng kahit anong excuse. Ang lapit namin sa isa't isa.

" ah, medyo huli na para dyan sa ngayon. Simula nang sabay tayong nag day off kahapon, ang chismis ay naging totoo. Wala ka ng dapat ipag alala tungkol dito. "

" Ano? chismis? Ang ba ng mga tao? "
Tumingin sakin si Ashton at tumawa, na tila nagustuhan ay pagkabigla ko.

Gaano na katagal nilang alam ito? Pero kahit na merong chismis, hindi kami nag deny.

Kahit na matagal akong nag alala para sa sarili ko, alam din ba ng mga tao 'yon? Namula ako sa kahihiyan, at namutla sa naisip ko tungkol sa susunod na araw.

Dumating si Beverly sa may entrance.

" Good morning, Mr. Bach at Amber. Nagkaroon ng maraming bulong bulungan tungkol sa inyong dalawa! "
Nagmamadaling bumati si Beverly sa amin at diretso sa tanong para samin na may malalim na interes.

Anong dapat naming gawin? May mabuti na may sabihin.

Lumingon ako kay Ashton, nagtataka kung anong dapat sabihin. Tumawa siya, at hinaplos ang ulo ko at tumango.

Hindi namin kailangang itago.

" Oo, ang totoo ay kami na. "
Tahimik si Beverly. At tulalang nakatayo na nabigla.

" Mauuna na ako. Subukan mong huwag magpahuli sa usapan at sa huli ma late ka."
Paalam ni Ashton.

Tumingin sa likod ni Ashton,  na umalis sa likuran namin .

"Amber! Kailan ito nangyari? Sabay tayong mag lunch ngayon! Gusto kong marinig ang tungkol dyan!. "

" S-sige. "