Vampirin Aşkı (Tamamlandı)

Yeni Başlangıç

"Miyavvv meovvv..."
Karamel' in sesiyle gözlerimi açtım. Keşke açmasaydım!! Saaat!!!. Okul!
"Karamel şu an seninle hiç oynayamam. Okula geç kaldımm!"
Yatağımı düzlemeden okul kıyafetlerimi giydim. Hızlıca saçımı topuz yapıp, yemek atıştırdım. Çantamı aldım .Tam giderken tiz bir ses:
"Clara yemeğini yemedin!!! Bir günde yatağını top-"

"Bay bay prenses!!!!'

Anneme el salladım ve son süratle okula koşmaya başladım. İşte her sabahım böyleydi. Karamel... Annem... Bu arada ben Clara.Galiba annemin seslenmesinden anladınız... Benim dünyama hoşgeldiniz!!! 

Okula vardığımda hemen kendimi sırama attım baya yorulmuştum. Ayakkabı bacıklarımı bağlarken öğretmen girdi. Bacıkları bırakıp ayağa kalktım.

'Günaydın gençler! Oturabilirsiniz.' Oturduk.

Aslında bu matematik öğretmenini sevdiğimi söyleyemem. Derslerim fena değil ama matematik dersinden soğudum. Öğretmen sınıf defterini imzalarken favorim UYUMSUZ kitabını okuyorum. Gerçekten Tobias (four) çok yakışıklı... Ben böyle hayallere daldım.

'Ne düşünüyorsun Clara?'

Yanımda oturan Kozet in sesiyle kendime geldim.

'Hiiiç. '

'Peki'

                           ***
Okul bitti. Eve doğru yürümeye başladım. Çok sıkılmıştım. Eve gitmemeye karar verdim. Onun yerine evimizin yakınlarındaki ormana doğru yürüdüm. Biraz ürkütücü olsa da biraz gezinmek istiyordum. Yürürken çatırdayan dalları duyabiliyordum. Ayağım birşeye takıldı, yüzümde bir rüzgar hissettim.

                 *    *    *

Uyandığımda kendimi yatağımda buldum. Nasıl buraya gelmiştim. Acaba rüya mı gördüm uyandığımda boynumun orada bir yara. Ve dizlerimde çürükler vardı. Canım çok yanıyordu. Dün le ilgili hiçbir şey hatırlamıyordum. Ama çok acıkmıştım.

Yüzümü gizlemek için  şapkamı öne eğip yemek masasına oturdum. Elinde gazeteyle oturmuş babam:

'Günün nasıl geçti Clara?'

'Herzamanki gibi iyi (!)' aslında herzamanki gibi sıkıcı.

Karamel ayağımda dolaşırken annem yemek tabağını önüme koydu. Sebze yemeği!!! aslında ben bunu severdim fakat miğdem bulandı.

'Anne başka yemek yok mu?'

'Clara sen bunu çok severdin kızım. '

'Hmm galiba sevmiyomuşum'

Babam araya girdi:

'Kızım annenle karar aldık. Senin içinde iyi olacağını düşündük.'

Acaba akıllarında nasıl birşey vardı. Umursamazca sordum:

'Evet sizi dinliyorum' (aslında tam değil)

'Biz buraya ilk taşındığımızda aklımızda bir okul vardı. O okula seni göndericektik fakat okulun testine uygun değildin yani o zaman 15 yaşındaydın. Kayıtlar 16 yaşından başlıyormuş. Bizde seni o okula yazdırmaya düşündük'

Bi an ne söyliyiceğimi bilemedim. Farklı okul, farklı arkadaşlar. Vay be biraz endişeliyim ama yeni olan herşey hoşuma gider.

'Immm tamam baba'

Karameli kucağıma alıp odama çıktım. Gerçekten heycanlanmıştım. Tam yatağa çıkıp zıplıyıcakken morluklarımın ağrısından gözlerime yaş geldi. Babam odama geldi:

'Kızım eşyalarını topla orada yatılı kalıcaksın.'

Aslında yatılı kalmak fikiri fena değildi.
Babam tam giderken:

' baba teşekkür ederim.'

'Ne demek sadece geleceğin için-'

Babama kocaman sarıldım. Onlara küçüklüğümden beri bağlıyım. Babam la birsüre sarıldıktan sonra o odamdan gitti. Tozlanmış bavulumu çıkarıp eşyalarımı yerleştirdim. Tam fermurı kapatıcakken yatağımın yanındaki masada annem ve babamın resmini gördüm. Resimlerini alıp çantama koydum. Onları çok özleyeceğim. Yarın giyeceğim kıyafetleri masama koydum. Bavulu kapının önüne yerleştirdim. Telefonuda şarja koyup gözlerimi kapattım...

Umarım hikayemi beğenirsiniz :))