Vampirin Aşkı (Tamamlandı)

Seni Seviyorum

Yatakhaneye vardığımızda akşam yemeğine koştuk. Zaten öğle yemeğini kaçırmıştım. Çok açtım. Yemekleri alınca masaya oturduk. James karşıma bella yanıma oturdu yemeğimi yerken James:

'İyi misin Clara?'

Cevap vermiyordum.
Acaba ona olanları anlatsam mı? Bilemiyorum. Ona ve diğer arkadaşlarıma zarar gelmemesi için en iyisi bu. James benden cevap bekler gibi gözlerime bakıyordu. Şu an da aynı masada olmamız bile beni endişelendiriyor. Ayağa kalkıp:

'Ben Gidiyorum Bella.' Dedim.

Ve merdivenlere yöneldim. Hızlı adımlarla çıkıyordum. James ın sesini duydum. Onu aldırmadan çıkmaya devam ettim. Lanet olası asansör bozulmuştu o yüzden 9. Kata kadar çıkmam lazımdı.

'Lütfen dur Clara!! Neden benden kaçıyorsun. '

'...'

Konuşamıyordum. Tam gerçekleri anlatıcakken ona bişey olucak diye ağzımı açamıyorum. Gözlerim doluyor gibi oldu. Bir an bulanıklık oluştu. Daha sonra hıçkırıklar. Ayağımı burkup duvara kafamı çarptım...

JAMES

Clara yere düştü. Onu belinden kavrayıp kucakladım. Odasına doğru yöneldim. Odaya vardığımda yatağına yatırıp yanına oturdum. Yüzündeki gözyaşlarını sildim. Elini tuttum:

'Lütfen aç şu gözlerini. Lütfen!! Tekrar dil çıkart bana. Ama sessiz kalma.' Birkaç damlanın dizime döküldüğünü hissettim. Vampir hayatım boyunca ilk defa ağlıyordum.

CLARA

Uyandığımda karşımda James vardı. Hemen yatağa oturup:

'Lütfen git. Lütfen' diye fısıldadım.

'Neden?'

Onun ağladığını fark ettim. Şu an onunla dalga geçmek isterdim fakat-
Merdivenden inip kapıya yöneldim. Kolumu tuttu:

'Hayır dur!! '

'Bırakk beniii git!!' Kolumu bıraktı ağlamaya başladım 'beni neden anlamıyorsun. Bazı nedenler var bende böyle olmasını istemezdim ama-'

Dudağımdaki sert baskıyı hissettim. Bana sarıldı. İster istemez bende ona. Kulağıma fısıldadı:

'Birlikte başarabiliriz'

Onu iteleyip odadan çıktım koridorda sesi yankılanıyordu clara!!! Bekle..

Dışarı çıktım. Ağlayarak ormana koştum. Neden anlamıyor ki?! Ona zrar gelicek diye çok korkuyorum.! Ormana kendimi savurdum. Uçurumun sonuna geldim. İçimden "Vay be! Buradan mı düşmüşüm ben." Diye kahkaha attım "neyseki prens beni kurtardı." Dedim ve bir tane daha kahkaha attım. Sonra dedim ki "Ama ben seni kurtamayacağım. Ne kadar korkağım. Bir korkağın tekiyim." Oraya oturdum.

Tam geriye dönmüş James ın yanına gidecekken.

'Bak sen! ' yine o. Bellayı kaçıran adam.
Konuşmasına devam etti.

'Umarım sana söylediğim sözü tutmuşsundur. Yoksa-' diyip uçuruma baktı. Hayır güçlü olmam lazım.

'Senin oyuncağın değilim. Sen sadece beni kontrol etmeye çalışan bir budalasın. Şu an beni şurdan atsan bile eline hiçbir şey geçmeyecek. Aslında Bilim Kurgu hikayelerini severim ama senin hikayen komediye giriyor' dedim.

Şaşırmış gözlerle bana baktı.

'Komedi öyle mi?! Demek komedi. Çok yakında bu hikaye korku hikayesine dönüşecek. Ama sen bu hikayede yer almayacaksın!'

Arkadaşlarıyla buradan uzaklaştı. Gülmeye başladım bir de düşünmeye. Acaba nasıl dönüşecek? Eğer dönüşücekse ben neden yer almıyorum? James mefes nefese:

'İyi- iyi misin?'

'Evet' dedim ve ona sarıldım,

'Seni seviyorum James. Beni affet.'

'Bende seni Clara'

ARKADAŞLAR HİKAYE UMARIM HOŞUNUZA GİDİYORDUR. Yorumlarınızı bekliyorum. Herkes gibi benimde kusurlarım var biliyorum sizi seviyorum!..