Vampirin Aşkı (Tamamlandı)

Savaş

Ben ağaçta düşüncelere dalmışken ilerde kurt sesi duydum. Emin olmak için ağacın üstüne çıktım. İleriye baktığımda yuh! Kurt Ordusu buraya doğru geliyordu. Hemen vampir krallığına koşmaya başladım.

Müdür Beyin odasına çıktım:

"E-efendim kurtlar! Kurtlar buraya geliyor." Dedim nefes nefese.

"Tamam Clara. Ben anons yaparım. Sen git arkadaşlarına haber ver!" Dedi.
Hemen odadan çıktım ve James'ın odasına doğru gittim. Kapıyı birden açtığımda James oturuyordu:

"Ne oldu Clara?"

"Ne mi oldu! Ne olmadı ki. Kurtlar buraya geliyor." Dedim bağırarak.

"Hadi aşağı inelim. Krallığa sokmayın."
Dedi ve elimden tuttu. Koridorda herkesi telaş sarmış... Dışarı çıktık. Öğretmenler, vampirler... Herkes orada savaşmak için. James:

"Amy?" Dedi bana bakarak.

"Amy nerede bilmiyorum." Diyebildim.

Terlemeye başladım. Korkuyordum. Hemde çok korkuyordum. Hırıltı sesleri yaklaşıyordu. Ve işte binlerce kurt önümüze dizilmiş hepimize nefretle bakıyordu. Kurt elçisi:

"İsterse vampir krallığı pes etsin ve kaleyi ele geçirelim."
Bu saçmalık!

"Hayır!" Müdür Bey bağırdı.

Kurtlar saldırmaya başladı ve vampirler. Bella nerde? Benim aklım karışmıştı. Bir kurta vuracakken arkamdaki kurt beni ağaca savurdu. Sırtım! Sanki tüm kemiklerim cız etmişti. James a gözüm kaydı. O da savaşıyordu. Kalkan yapmaya çalışıyor fakat fazla kurt yüzünden yapamıyordu. Yerde sürünerek James' ın yanına gittim.

"Kalkan yap. Ben seni korurum." Zorla ağzımdan çıktı. James şaşırarak bana baktı. Kabul edemem diyemezdi:

"Tamam hadi!" Dediği gibi kurtları kışkırtmaya çalıştım. Kaç tane ıssırık alsam da vazgeçmedim. Heryerim kan içindeydi. James kalkan yaptı. Hem de tüm krallığı alacak şekilde. Kurtlar kalkanı yok etmek için çalışıyordu. James:

"Hadi! Fazla zamanımız yok! Her an kalkan yırtılabilir!" Dedi. James a baktığımda yüzü kıpkırmızıydı. Çok zorlanıyordu. Etrafa baktığımda kırmızı bir ışığın yanıp söndüğünü fark ettim. Yerimden doğruldum ve ışığın olduğu yere adımlarımı doğrulttum. Denemeye değer!

Bir eve varmıştım. Kapı açıktı. İçeri girdiğimde Amy! Kanlar içinde yerde duruyordu. Hemen yanına gittim:

"Amy! Uyan Amy! Lütfen..." Dedim ve ağlamaya başladım. Gözlerini kısarak bana baktı:

"Clara... Kurtlar beni buraya kaçırdı. Şu an da bunun bir önemi yok. Kurtlar çok güçlü. Ama vampirler değil. Sana güveniyorum ve James'a... Hadi git ve savaş! Ve sakın unutma. Birşeyi durdurmak istiyorsan 6 özellikle hareket etmelisin"Dedi. Çok zorlanıyordu. Kısık kısık nefes alıyor.

"Hayır seni burada bırakamam." Diyebildim.

"Hadi savaşa! Beni boşver. Vampirlerin atardamarı onlara kim güçlü göster!.."
Dedi ve gözleri kapandı. Sonsuza kadar... Ağlamaya başladım. Ben yol arkadaşımı kaybetmiştim. Onu öptüm ve ayağa kalktım:

"Amy! Bu savaşı kazanacağız ve sen rahat uyuyacaksın." Dedim ve koşarak evden çıktım. Amy ölmüştü. Hemde kurtlar yüzünden... Savaşılan alana geldiğimde James çok kötü haldeydi. Tüm kurtlar kalkana hücum etmişti. Birden kalkan yok oldu. James yere düştü. Hemen onun yanına koştum. Bu kadarı da fazla artık! Onu ağaca yasladım ve ayağa kalktım. James bu halde Amy öldü. Vampirler de kötü halde. Dizlerimin üzerine çöktüm. Güçsüz değildik. Çığlık attım. James...

Yine oluyordu. Kalbim delicesine atıyor, ayaklarım yerden kesilmiş etrafa ışıklar saçıyorum. Canım acıyor ama bu durumda bunu düşünecek beyinim yok! Dönmeye başladım ve ağzımdan çığlık koptu. Sonra aşağı düştüm.

Gözlerimi araladığımda savaş meydanındaydım. Halen savaş var. James'ın yanındayım ama o bayılık. Yeşil ışığı bu sefer işe yaramadı. Neden? Sonumuz geldi. James gözünü araladı:

"Clara. Yok olacağız." Dedi.

"Amy öldü." Dedim.

"O bize güveniyordu Clara. Biz onun güvenini boşa çıkardık." Dedi. Kalbime hançer gibi saplanmıştı sözleri. Hala bir umut var diyerek kendimi yatıştırmaya çalışsam da artık buna inanmıyordum. Umut yok! Umut kayboldu... Ama hala Amy bize güveniyor.

"Amy bize Hala güveniyor. 6 özellikten bahsetti. O da nedir?" Dedim.
James düşünmeye başladı:

"6 özellik? Bilmiyorum." Dedi.
Düşünmeye başladım... 6 özellik... Buldum!:

"James ikimizin toplam özelliği 6!" Dedim. Onun da yeşil ışık özelliği var eğer birlikte hareket edersek o Zaman olur! Konuşmama devam ettim:

"Yeşil ışık özelliği! İkimiz bunu kullanırsak-"

"İşte o Zaman başarırız!" Dedi.

Vampirlerle kurtların arasına geçtik. Kurtlar bize vuruyordu. Bu haldeyken yapmak çok zor! James elimi sımsıkı tuttu:

"Eğer ölürsek... Birlikte öleceğiz!" Dedi.

"Mutlu öleceğiz James." Dedim.

Elimi tuttu. Bir yandan kurtlar bize vururken biz de yapmaya çalışıyoruz. Onu düşündüm. Çünkü onu düşününce güç alıyorum. Havaya kalktık. Canım çok yanıyordu. Çığlık çığlığa çıktık yukarı. Işık saçmaya başladık. Vücudumu hissetmiyorum. Kurtlardan yeşil ışık çıkmaya başladı. Ruhum James'ın ruhuyla birlikteydi. Başım dönüyor ama vazgeçmeyecektim. Amy adına vampirler adına asla vazgeçmeyeceğim. Çok uzun sürüyordu. Heryerim... Yeşil ışık her saniyede havaya uçuyordu. Ve bitti! James'ın eliyle benim elim birlikteydi. Ağlayarak gülümsedim. Metrelerce yükseklikten aşağı düştük.

Sadece içlerinde bir mucize taşıdığına inanan insanlar, muhteşem başarılar kazanabilirler...

Sevgiyi, dünyadaki tüm kötülüklere karşı bir zırh gibi giy. Bu zırh, hiçbir silahın delemeyeceği tek kalkandır...