{TYS17} El diario de un loco

Οργανισμός Αστικών Στραγαλιομεταφορών Θεσσαλονίκης

    Γεια σου και πάλι φίλε αναγνώστη. Στο προηγούμενο κείμενο (προς μεγάλη μου έκπληξη!) μόνο θετικά σχόλια είδα σε ένα τόσο σοβαρό ζήτημα οπότε σήμερα ας χαλαρώσουμε λίγο μιας και αρκετά μπήκαμε σε σκέψεις την προηγούμενη φορά. Σήμερα θα ασχοληθώ με τον ΟΑΣΘ ή αλλιώς Οργανισμός Αστικών Στραγαλιομεταφορών Θεσσαλονίκης. Ξέρω πως με αυτόν τον τίτλο νομίζετε πως πήγα μια βόλτα από Τύρναβο ή κάπνισα τίποτα από Καλαμάτα μεριά αλλά είμαι μια χαρά και θα καταλάβετε βιωματικά (τι είπα πάλι ο καλλιτέχνης) το νόημα του τίτλου. Τελοσπάντων ο ΟΑΣΘ είναι τα λεωφορεία της Θεσσαλονίκης μας ή όπως το λέει και η γιαγιά μου '' η συγκοινωνία''. 

    Καταρχάς ο ΟΑΣΘ έχει το μονοπώλιο στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς μιας και έχουμε 5 επιλογές μετακίνησης εδώ στην νύφη (ή νυφίτσα λόγω μπόχας) του Θερμαϊκού. Τα ποδαράκια μας,ταξάκι,τον ΟΑΣΘ,αμαξάκι και τελευταία και καλύτερη επιλογή να καβαλήσουμε καμιά από τις μεταλλαγμένες μας δεκαοχτούρες που κάνουν πιάτσα στην Αριστοτέλους. Και για να δείτε πόσο μπροστά είμαστε εδώ στην Σαλόνικα και πόσο χιούμορ έχουμε. Μετρό ως γνωστών δεν έχουμε (εεεεελα) και έτσι πως πάμε πρώτα θα ζήσουμε την ευθυγράμμιση των πλανητών και μετά τα εγκαίνια του μετρό και για αυτό ακριβώς είμαστε γαμάτοι. Επειδή το μόνο Μέσο Μαζικής Μεταφοράς στην πόλη είναι ο ΟΑΣΘ και επίσης οι μόνες μεγαλουπόλεις που έχουν μόνο 1 μέσο μεταφοράς είμαστε εμείς και το Τσέρνομπιλ (!),ούτε η Coca-Cola τέτοιο μονοπώλιο. Επίσης αγαπητέ αναγνώστη ο ΟΑΣΘ υπάρχει από το 1957,το οποίο σημαίνει ότι πριν από αυτήν την χρονολογία είχαμε κάρα ή κανένα ξεχασμένο τανκ από τους παππούδες των χρυσαυγητών και μετά από το 1957 και μέχρι αυτήν την στιγμή έχουμε τον ΟΑΣΘ. ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ Δαρβίνε,αυτός είναι ο ορισμός της εξέλιξης:κάρα-1957-ΟΑΣΘ-αλλαγή πλανήτη. Από ότι φαίνεται το έχουν πάρει χαμπάρι αυτό στον ΟΑΣΘ για αυτό και μας βιάζουν την καθημερινότητα μας γεμίζοντάς μας με ζωώδη ένστικτα.     

    Ας ξεκινήσουμε πρώτα-πρώτα μιλώντας για κάτι βασικό. Τα ίδια τα λεωφορεία. Οι κάτοικοι της Θεσσαλονίκης (και μη) έχουμε παρατηρήσει πως τα λεωφορεία που εξυπηρετούν κυρίως το κέντρο και την ανατολική Θεσσαλονίκη είναι σαν την λιμουζίνα του Ψινάκη. Διαστημικό εσωτερικό με τις θέσεις να είναι σαν δύσκολο level στο Τetris,καθαρό(σχετικά),funky και γενικά ότι πρέπει για μια μεγάλη και σύγχρονη πόλη. Και τώρα ας πιάσουμε τα δυτικά προάστια που έχω την τύχη (fuck my life) και κατοικώ. Μιλάμε για λεωφορεία-παγίδες στο''Βλέπω το θάνατο σου'' . Κάτι μπλε μάζες από συνθετικό υλικό και κρυπτονίτη που όταν φρενάρουν ακούγονται από τουλάχιστον 2 χιλιόμετρα μακριά. Το εξωτερικό τους είναι καλυμμένο με συνθετικό υλικό ενός συνδυασμού από μολυσμένα δέντρα του Τσέρνομπιλ και από πλαστικό από λιωμένα τάπερ βαμμένα σε απαλό μπλε του βιάγκρα ενώ στην μέση του κουφαριού του κινητού τάφου υπάρχουν κάτι σιδερένια μπαλώματα. Επίσης συνήθως διαθέτουν λάστιχα του προηγούμενου αιώνα. Αλλά ως γνωστών ο εσωτερικός κόσμος μετράει. Το εσωτερικό αποτελείται από καθίσματα του ίδιο υλικού όπως και το εξωτερικό,διαθέτει ένα γκρι πάτωμα(που είναι λες και έχεσε η Τίνκερμπελ),κάτι χειρολαβές και κάτι πλαστικές(υποθέτω) κολώνες σαν σκαλωσιές στο Βότση με πάνω από 2.000 διαφορετικά είδη ασθενειών. Τέλος διαθέτουν και τρύπες λες και πέσαμε σε ενέδρα με ΑΚ-47 αλλά υπάρχεικαι μια φυσούνα στην μέση του λεωφορείου που θυμίζει ακορντεόν στο λαογραφικόμουσείο του Δενδροπόταμου, που εν τέλη θυμίζει το σουρωτήρι της γιαγιάς μου. Βέβαια καιτα πιο σύγχρονα λεωφορεία του ΟΑΣΘ έχουν τα θεματάκια τους μιας και αφενός χωράνε λιγότερο κόσμο και αφετέρου τα πέτσινα-υφασμάτινα καθίσματα (από παχύ έντερο βίσωνα) διαθέτουν αρκετή πιτυρίδα και σύφιλη. Γενικά τα λεωφορεία του ΟΑΣΘ είναι λίγο πολύ σκατά,βέβαια όσο πιο δυτικά κοιτάξουμε τόσο χειροτερεύει η κατάσταση. Έχει όμως και λίγο αγωνία (όχι τόσο όσο το να βρούμε τον πατέρα του παιδιού της Μενεγάκη)καθώς ψωφάνε τα λεωφορεία μέσα στην μέση του δρόμου και ο φουκαράς ο οδηγός κάνει πιο πολλά ξόρκια και από τον Γκάνταλφ για να πάρει μπρος εκτός αν βγαίνουν καπνοί,ε τότε δεν υπάρχει σωτηρία.