{TYS17} El diario de un loco

Καλώς τα δεχτήκαμε

Πως περνάνε τα χρόνια. Σαν χθες θυμάμαι τους χορούς στο Σύνταγμα, τα go back κυρία Μέρκελ, το σκίσιμο των μνημονίων και μπόλικο ακόμα λαϊκισμό. Η πρώτη φορά αριστερά, σαν πρώτη φορά πόνεσε (όπως όλες οι πρώτες φορές πονάνε), αλλά κυρίως πόνεσε εμάς τους αριστερούς, μιας και αυτό το πράγμα δεν ήταν αριστερά. Αυτό το πράγμα ήταν ένα κακό ανέκδοτο. 

Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή, που ούτως ή άλλως δεν σκοπεύω να πω πολλά για το μόρφωμα του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Έλληνας ζητούσε ελπίδα. Ήθελε τις καλύτερες μέρες, μιας και τα μνημόνια (απόρροια του δικομματισμού) στην κυριολεξία, μετέτρεψαν μια χώρα σε ένα τεράστιο μνήμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ επένδυσε στην ανάγκη για ελπίδα την οποία τύλιξε με υποσχέσεις, λαϊκισμό και προπαγάνδα ώστε να σαρώσει το φάντασμα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Τα κατάφερε; Φυσικά και ναι. Λίγο η ελπίδα του Έλληνα, λίγο το συμπαθητικό στυλάκι του Alexis και λίγο η προσμονή για το παλιό ορθόδοξο ΠΑΣΟΚ, έκαναν τον ΣΥΡΙΖΑ κυβερνών κόμμα από τον Ιανουάριο του 2015 έως και την Κυριακή που μας έρχεται. Όλοι θυμόμαστε το πρόγραμμα Θεσσαλονίκης με τις ατελείωτες βαριές και πολλά υποσχόμενες κουβέντες του πρωθυπουργού. Όλοι ξέρουμε τι ακολούθησε. Χέρι-χέρι με την ακροδεξιά,πίπες σε ΗΠΑ/ΝΑΤΟ/ΕΕ, μνημόνια, φόροι επί φόρων, δημοψήφισμα με μηδέν αντίκρισμα, γραφικοί πολιτικοί με ρητορική καφενείου. Αυτό ήταν το έργο του ΣΥΡΙΖΑ. Βέβαια για καλή μας τύχη, άνοιξαν νοσοκομεία, δημιούργησαν τις 120 δόσεις, ανέβηκε ο μισθός με ταυτόχρονη κατάργηση του υποκατώτατου μισθού, μοιράστηκαν μερίσματα. Αλλά το πρόβλημα ξέρετε ποιο είναι; Η Ελλάδα έχει μια από τις υψηλότερες φορολογίες στην Ευρώπη. Φόροι που καταλήγουν στις τράπεζες για ανακεφαλαιοποιήσεις, σε μισθούς υπουργών και παπάδων. Με την διαφορά πως ο ΣΥΡΙΖΑ, αντί να μειώσει τους φόρους και να φορολογήσει την πλουτοκρατία (όπως είχε υποσχεθεί), αποφάσισε να πετάξει τα ψίχουλα του πλεονάσματος στα γερόντια και στους άνεργους ώστε να κερδίσει ψήφους. Και εδώ ακριβώς συνοψίζεται η πολιτική που ακολούθησε ο Alexis. Με λίγα λόγια, σου παίρνω 10 και σου δίνω πίσω το 1, μέχρι και αυτό το 1 να στο ξαναπάρω. Αλλά τα έχουμε ξαναπεί. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα liberal κόμμα. Μια κατά τα άλλα προοδευτική ατζέντα για αντιπερισπασμό, όσο πηδάει το Σύνταγμα και την λαϊκή βούληση από κάθε τρύπα, σαν άλλος Γκουσγκούνης.

Αλλά το μεγαλύτερο πρόβλημα, έρχεται. Και αυτό το πρόβλημα ονομάζεται Νέα Δημοκρατία (sic). Γκρινιάξαμε για την μικρή αύξηση των μισθών, την ώρα που έρχεται το κόμμα που μιλάει χωρίς ίχνος ντροπής για δουλειές 7/7, για κατάργηση δώρων και επιδομάτων. Και άνθρωποι που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα, μακριά από τα οφέλη του καπιταλισμού, θα ψηφίσουν ΝΔ. Αν όχι σύνδρομο της Στοκχόλμης, τότε τι;  Ειλικρινά δεν μπορώ να βρω άλλη εξήγηση, εκτός της πηγαίας βλακείας και της αμνησίας από τα οποία πάσχει, το 1/3 της χώρας, το οποίο θεωρεί κατάλληλο το κόμμα των παιδόφιλων, των φασιστών και των λαμόγιων ολκής. Ναι οκ μπορώ να κατανοήσω τον μαλάκα που έχεις για αφεντικό να θέλει ΝΔ. Αφεντικό είναι, θέλει να πηδάει την εργατική τάξη, οπότε ναι λογικά θα πράξει και θα ψηφίσει το ζαβό και το υπόλοιπο Μητσοτακέικο.  Αλλά να είσαι φτωχός/άνεργος/φοιτητής και να ψηφίζεις το κόμμα που ζητάει εκδίκηση για τα τόσα χρόνια μακριά από την κουτάλα, ειδικά από αυτές τις τρεις κατηγορίες, είναι ο ορισμός της παράνοιας. Αλλά ναι ξέχασα, όντας φτωχός με μοναδικό καημό την Μακεδονία, θα ψηφίσεις ΝΔ για να εκδικηθείς τον ΣΥΡΙΖΑ για την ''προδοτική'' συμφωνία των Πρεσπών. Τόσο μαλάκας είσαι.