{TYS17} El diario de un loco

Πανελλήνιες

    Ανθισμέναλουλουδάκια,πεταλουδίτσες,ήλιος (ακόμα και στην Θεσσαλονίκη) και μαθητές παρέαμε τους γονείς τους τρέχουν πανικόβλητοι γιατί σε  24 ώρες ξεκινούν οιπανελλήνιες ή οι πανελλαδικές ή καλύτερα η μεγαλύτερη βλακεία που εφαρμόστηκεσε αυτό τον έρμο τόπο.

    Πανελλήνιεςυπάρχουν εδώ και 50 περίπου χρόνια ,βέβαια με διάφορες τροποποιήσεις ανά τετραετία. Δηλαδή κάθε φορά που έβγαινενέα κυβέρνηση αγαπητέ αναγνώστη ο εκάστοτε υπουργός παιδείας (εδώ γελάμε) ήθελενα πει και αυτός την γνώμη του περί αλλαγής των πανελληνίων αλλά το χειρότεροήταν ότι την εφάρμοζε κιόλας. Αυτό οδηγούσε σε ένα γενικό μπάχαλο μιας καιμαθητές,γονείς κτλ έπρεπε να πηγαίνουν στον Χορταρέα ή στην Λίτσα Πατέρα για ναδούνε τι να κάνουν. Γενικά οι γενιές που έφαγαν στην μάπα τις πανελλήνιες χωρίζονταισε 2 μεγάλες κατηγορίες: 1. Όσοι πρόλαβαν τις δέσμες και 2. Όσοι δίνουν από το2000 και μετά. Οι πρώτοι ναι μεν είχαν πιο λίγη ύλη και μικρότερο ανταγωνισμόμιας και ο μέσος έφηβος τότε είχε ως είδωλο τον Σταμάτη Γαρδέλη (άσχετα πουντυνόταν σαν τον Πανταζή και είχε πιο κωλοφτιαγμένο παπί και από τον Μήτρογλου)αλλά τα θέματα που έπεφταν τότε ούτε καν οι ίδιοι που τα έβαζαν δεν μπορούσαννα τα λύσουν. Και όσοι πέρασαν σε σχολές τότε με εκείνο το σύστημα τώρα τοπαίζουν φυσικοί στο Σερν ενώ είναι πωλητές,λογιστές και άλλα τέτοιασυναρπαστικά επαγγέλματα. Την πίεση όμως που έφαγε η δεύτερη κατηγορία δεν τηνέφαγαν ούτε οι σκλάβοι του Φαραώ. Και μιλάω απολύτως σοβαρά αλλά στην (αγ)Ελλάδαγενικά έχουμε μια τάση να γινόμαστε χειρότεροι από το παρελθόν. 

 Προσωπικέςεμπειρίες αλλά και γνωστών και φίλων οδηγούν όλες στο εξής συμπέρασμα: Έχουμεφάει πολύ πίεση όσοι δώσαμε από το 2000 και μετά πανελλαδικές. Και θα πουν οιμεγαλύτεροι ''τι λες βρε τρόμπα'' αλλά στην συνέχεια θα τους βιάσω με λογικάεπιχειρήματα. Καταρχάς, εμείς έχουμε καιείχαμε μεγαλύτερη και καλύτερη βοήθεια που ακόμα και η μέση οικογένεια μπορούσε σχετικάνα ανταπεξέλθει π.χ. καλύτερα και πιο πολλά φροντιστήρια και σε πολλέςπεριπτώσεις άνω των 10 στην ίδια οδό (βλ. Μικέλ). Αυτό όμως σημαίνει αυτομάτωςκαι πρήξιμο-υπερβολή των γονέων σε τεράστιες ποσότητες. Ένα μεγάλο ποσοστόγονέων θεωρεί πως αν το παιδί δεν γίνει γιατρός ή δικηγόρος είναι για απόσυρσηκαι αγορά νέου μοντέλου σε χαμηλότερη τιμή. Άσχετα που οι γιατροί και οιδικηγόροι πλέον κάνουν καριέρα μόνο στα Τodaylicious. Τοπαιδί τους πολλές φορές δεν θέλει να ακολουθήσει αυτό το επάγγελμα καικαταλήγει κομπλεξικό και δυστυχισμένο εφ όρου ζωής (βλ. Άδωνης Γεωργιάδης). Τοίδιο ισχύει και για τα παιδιά των στρατιωτικών και αστυνομικών που αν οι γονείςτους είναι βλαμμένοι αυτά γίνονται βλαμμένα στο τετράγωνο. Βέβαια αυτά ταπαιδάκια λόγω έλλειψης ευφυΐας και κριτικής ικανότητας είναι τον πρώτο μήναευτυχισμένα μιας και δεν είναι και για πιο χρήσιμες και απαιτητικές σχολές.Επίσης υπάρχουν ακόμα γονείς που σνομπάρουν τα ΤΕΙ. Ναι καλά ακούσατε. Στην Γερμανία είναι τούβλα προφανώς μιας και τα 3/4 των κονδυλίων για την τριτοβάθμια εκπαίδευση πάνε σε τεχνολογικά ιδρύματα,αλλά ο ελληνάρας ξέρει αφού δηλαδή να ούμε. Τα παραπάνω αρθρόποδα υποστηρίζουν πως γίνεται σοβαρή δουλεία στα ΑΕΙ (π.χ. στο ΑΠΘ εκπαιδεύονται για διαπραγματεύσεις στο ΟΗΕ με τόσο χασίς στο προαύλιο) και ότι στα ΤΕΙ ξύνουμε τις πέτσες μας. Επιπλέον λένε πως τα ΑΕΙ έχουν ιστορία και λόγω ηλικίας είναι καλύτερα και όσοι βγαίνουν από εκεί απορροφούνται από την αγορά εργασίας. Μάθε αφενός ότι στα ΤΕΙ υπάρχουν σχολές που τελειώνεις και σε παρακαλάνε να δουλέψεις (π.χ. Τεχνολογίας Τροφίμων,Φυσικοθεραπείας κ.α.) και αφετέρου και η γιαγιά μου είναι 80 χρονών αλλά υπογράφει με σταυρό.