{TYS17} El diario de un loco

Χούντα και λοιπές ειδικές ανάγκες

Από την πρώτη στιγμή προσπαθώ να μην αναλύω γενικές και αυτονόητες καταστάσεις παρά μόνο μεμονωμένα γεγονότα. Για παράδειγμα δεν θα κάτσω να μιλήσω γενικά περί ρατσισμού αλλά θα κάτσω να μιλήσω για τους σκατόψυχους του Ωραιόκαστρου. Επίσης καταβάλω μεγάλη προσπάθεια να μην ασχοληθώ με τις εθνικές εορτές,παρελάσεις κτλ όπου εκείνες τις μέρες θες να κυκλοφορείς με καραμπίνα. Ο λόγος είναι απλός. Το να γενικολογείς χωρίς χειροπιαστά γεγονότα είναι κάπως άστοχο,άτοπο και αναποτελεσματικό. Το να γράψω για την χούντα αποτελεί μια αναφορά σε κάτι γενικό και στο φινάλε δεν με χρειάζεστε να σας πω πράγματα που ήδη γνωρίζετε λίγο-πολύ. Όμως το σημερινό κείμενο είναι αφιερωμένο στα σύγχρονα κατάλοιπα που άφησε πίσω της η χούντα και πολλές φορές τα κατάλοιπα των σκοτεινών ημερών είναι ακόμα σκοτεινότερα. 

Με το μπαρδόν αλλά οι εθνικές εορτές είναι μια καλή ευκαιρία να φύγεις από την χώρα. Ανακρίβειες,παραπληροφόρηση,προπαγάνδα και διάχυτο ψευτοπατριδιλίκι ζέχνει ολούθε. Η επέτειος του Πολυτεχνείου όμως αποτελεί την επιτομή την τραγικής ειρωνείας. Ο μέσος Έλλην πανηγυρίζει την επανάσταση ενάντια στους Τούρκους,πανηγυρίζει την ήττα του άξονα (άσχετα που το τρίτο κόμμα που με περίσσια περηφάνια,όσο και βλακεία ψηφίζει νοσταλγεί το τρίτο Ράιχ) αλλά σιχαίνεται το Πολυτεχνείο/τα γεγονότα της εποχής και ο λόγος είναι απλός. Ο Έλλην από πάντα ήταν χουντικός. Του άρεζε από ανέκαθεν η βία,η καταστολή και ο βιασμός της ελευθερία-δημοκρατίας αρκεί να του πρόσφερες βολή,ησυχία και ένα κομμάτι ψωμί για να μην ψοφήσει. Ανίκανος να παλέψει για την ελευθερία και αρκετά αναξιοπρεπής ώστε τουλάχιστον να καθίσει στον καναπέ,αποφάσισε να αποτελέσει από τότε το δάχτυλο του χουντικού χεριού. Το σύνδρομο της Στοκχόλμης στα καλυτερά του. Αφορμή για όσα προείπα και για ότι σκοπεύω να πω αποτελεί μια δημοσίευση ενός 20χρονου (!)  σχετικά με την 21η Απριλίου του 1967,την μαύρη μέρα που η Αμερικανόφερτη χούντα πήρε την κατάσταση στα χέρια της.

Το εκπαιδευτικό μας σύστημα εκτός από ημιμαθή ζόμπι φροντίζει με την αδιαφορία του να συντηρεί τον φασισμό και την χουντολαγνεία. Βέβαια όταν ο μπαμπάς σου είναι σκατάς και η μάνα σου άβουλη τρύπα του σκατά,τότε οι πιθανότητες να υπάρξει παιδί με κριτική σκέψη είναι λιγότερες και από την πιθανότητα να τελειώσει το δημοτικό ο μέσος χρυσαυγίτης. Μόνο που εγώ είμαι της άποψης πως ο καθένας είναι αποκλειστικά υπεύθυνος για τις επιλογές του. Δεν χρειάζεται να έχεις σπουδάσει ούτε πολιτικές επιστήμες,ούτε ο μπαμπάς σου να είναι ο Μαρξ,ούτε πρέπει να είσαι ο σοφός του χωριού και ούτε να περιμένεις κανέναν να σου πει τι είναι σωστό και τι λάθος. Όταν επιλέγεις να υποστηρίζεις βασανιστές δολοφόνους τότε είσαι ψυχικά και νοητικά άρρωστος και δεν σου φταίει κανείς.