{TYS17} El diario de un loco

Μην κλέβεις κλέφτη

Σαν παιδί της δεκαετίες του 90' αναγκαζόμουν πολλές φορές μέσα στον μήνα να πηγαίνω στο video-club της γειτονιάς μου για κάνα παιχνιδάκι στο ps2 και σπανίως για καμιά ταινία διότι στο δημοτικό πιο εύκολα έβρισκες θετικό iq σε χρυσαυγίτη παρά internet. Κάθε φορά πριν αρχίσει η ταινία ''έπεφτε'' το intro ''Piracy is a crime''. Τότε απλά αγνοούσα το καταραμένο intro και κέντραρα στην ουσία. Τώρα όμως όσο σκέφτομαι το intro σε συνάρτηση με την τόση σαβούρα που έχω δει και έχω πληρώσει για αυτήν θέλω να φάω το πάγκρεας από τις νομικές εταιρείες που προστατεύουν τους παπάρες στο Hollywood και όχι μόνο. Οι τέχνες όπως και οι ταινίες,η μουσική,τα video-games κτλ πρέπει να αγοράζονται. Ναι χιπστερά πρέπει να αγοράζονται. Βέβαια είναι στην ιδιοσυγκρασία του δημιουργού αν θέλει να διανέμει το υλικό του δωρεάν ή όχι. Αλλά αν αποφασίσει να το διανέμει επί πληρωμή μην αρχίζεις να γκαρίζεις ότι ξεπουλήθηκε και το κάνει για τα φράγκα και λοιπές πίπες. Ένα καλό αποτέλεσμα απαιτεί χρόνο και χρήμα και όσο πιο καλό επιδιωκόμενο αποτέλεσμα τόσο περισσότερος χρόνος και χρήμα απαιτούνται. Για αυτόν τον λόγο αποτελεί προϊόν. Το θέμα είναι αν η τιμή που δίνεται από τον δημιουργό ανταποκρίνεται και στο αποτέλεσμα του προϊόντος.

''Μην κατεβάζεις ταινίες από το ίντερνετ,κλέβεις τον δημιουργό''. Κοιτάξτε δεν θα έκλεβα τον δημιουργό αν δεν με έκλεβε πρώτος αυτός. Προσοχή ακολουθεί προσωπική εμπειρία. Όταν βγήκε ''Οι 50 αποχρώσεις του γκρι'' πήγα το είδα. Ναι πήγα το είδα αφού είχα διαβάσει και τα βιβλία της ταινίας και λίγο η περιέργεια και λίγο που έχω κοπέλα και λίγο που ήταν και του Αγίου Βαλεντίνου δεν θέλει πολύ για να γίνει το κακό. Παρεμπιπτόντως τα βιβλία ήταν συμπαθητικά,διαβαζόντουσαν ρε παιδί μου αν δεν είχες να κάνεις κάτι το ιδιαίτερο. Ήξερα ότι η ταινία θα ήταν χλιαρή και πως θα μετάνιωνα για το 12άρικο που έδωσα εκείνη την μέρα. Αυτό που δεν ήξερα ήταν πως όταν τελείωσε η ταινία ήμουν σε φάση εγκεφαλικού. Μια τέρμα ντεκαβλέ σκατίθρα με τραγικές ερμηνείες και ακόμα πιο τραγικό φινάλε. Χίλιες φορές να έβλεπα βουβή Ρωσική τσόντα το 60'. Αφού ρε φελλέ σκηνοθέτη,παραγωγέ κτλ έχετε σκοπό να μας βιάσετε τον αμφιβληστροειδή γιατί διαφημίζετε την σκατίθρα σας ως την πιο αισθησιακή και πρωτότυπη ταινία; Για να πουλήσει προφανώς. Μιας και θα βγάλετε και δεύτερη ταινία (λέμε τώρα) θα την δω (αν) από το σπιτάκι μου προφανώς. Συμπέρασμα: με έκλεψες την πρώτη φορά σε κλέβω την δεύτερη. 

To καλό με την τεχνολογία από το 2005 και μετά κυρίως είναι πως αν παίξεις πουστιά στο καταναλωτικό κοινό θα φας μεγαλύτερη εκδίκηση και από απατημένη χήρα στο Άνω Κατσικοχώρι. Επίσης και κάτι άλλο γιατί υπάρχουν διαφημίσεις πριν την ταινία; Αν ήταν έτσι θα καθόμουν σπιτάκι μου να νοικιάσω ταινία ή να κατεβάσω ταινία ή να δω στο φινάλε τηλεόραση που μπορεί να έχει διαφημίσεις αλλά τουλάχιστον σε θεωρητικό βαθμό είναι τζάμπα. Οπότε αφού βάζεις που βάζεις διαφημίσεις κόψε κάνα 2ευρω από την τιμή του εισιτηρίου. Α και η πειρατεία δεν θεωρείται κλεψιά ειδικά όταν ασκούμε πειρατεία στον καπιταλισμό ο οποίος για να υπάρξει βασίζεται στην εκμετάλλευση ανθρώπων,καταστάσεων κτλ. Η πειρατεία τρόπο τινά θεωρείται άμεση δικαιοσύνη. Δηλαδή όπως είπα και παραπάνω αφού η εκάστοτε κινηματογραφική παραγωγή αποφασίζει να μου πουλήσει μια παπαριά για αριστούργημα τότε παίρνω την κατάσταση στα χέρια μου. Στην τελική η πειρατεία στην τεχνολογία υπήρχε από πάντα κασέτες,βιντεοκασέτες,dvd κτλ. Όσο υπάρχει εξαπάτηση θα υπάρχει και η πειρατεία. Νόμος προσφοράς και ζήτησης. 

Ας πιάσουμε όμως και την μουσική βιομηχανία. Πριν τα torrents,τα youtube convernter κτλ αν ήθελες να ακούσεις μουσική ή άνοιγες ραδιόφωνο ή έτρεχες στα Μetropolis να τα σκάσεις για cd. Το οποίο cd στην καλύτερη περίπτωση άξιζε το 1/3 των χρημάτων βάση της ποιότητας του. Αλλά μέχρι εκεί φλωρόυμπες των δισκογραφικών. Ο κόσμος ξύπνησε χάρη στο ίντερνετ και κατέβαζε μαζικά από Napster και εν ολίγοις οι δισκογραφικές πέσαν σε κατάθλιψη,σαν 5χρονο που σκοντάφτει και του πέφτει το παγωτό. Βέβαια αντί τα τσακάλια να πιάσουν το νόημα της κατάστασης τρέχαν σε δικηγόρους για copyrights και λοιπά φλωρίστικα. Τζίφος. Αλλά ήταν τόσο πλίνθοι που μετά από χρόνια αποφάσισαν επιτέλους να μειώσουν τις τιμές. Οι κινηματογραφικές εταιρείες όμως αντί να δουν τι έπαθαν οι δισκογραφικές και να συμμορφωθούν τρέχουν σε δικηγόρους και να βγάζουν κλιπάκια κατά της πειρατείας. Αυτό που δεν κατάλαβαν είναι πως η πειρατεία είναι το αποτέλεσμα της υπεραξίας. Το χειρότερο δε είναι πως όχι μόνο πολλές φορές ένα καλό αποτέλεσμα το πληρώνεις 3 και 4 φορές το κόστος του αλλά πως τις περισσότερες φορές πληρώνεις ένα κακό ή μέτριο αποτέλεσμα 5 και 6 φορές το κόστος του.  

Νομίζω πως είναι σαφές πως υπάρχει διαφορά ανάμεσα σε ένα αποτέλεσμα τέχνης που δεν αξίζει ούτε ροχάλα Ιανουαρίου να το βλέπεις πειρατικά και άλλο ένα καλό αποτέλεσμα να το βλέπεις πειρατικά επειδή είσαι τζαμπατζής. Τέλος το θέμα είναι πως αν θέλουν οι παραγωγοί ταινιών να πληρώνω για να δω ταινία των 12 ευρώ ας κάνουν ταινίες που να αξίζουν 12 ευρώ.