Sarayda İki Venedikli

45. bölüm

Safiye ve Nihal Mihrimah sultandan nasıl kurtulacaklarını konuşurlarken yanlarına Ayşe sultan gelir.

Safiye- Benim biricik sultanım, dün gece sana anlattıklarım hatırında değil mi?

Ayşe- Evet validem.

Safiye- Aferin sana, hadi şimdi git sana söylediklerimi hünkar babamıza da söyle. Ama sakın validem böyle söyledi deme yoksa büyük halanı zora sokmuş olursun tamam mı meleğim?

Ayşe tamam der gibi başını salladıktan sonra yardımcılarıyla beraber has odanın yolunu tutar.

Nihal- Sultanımız daha çocuk isteklerinizi yerine getirebilecek mi?

Safiye- Çocuklar saf olur. Ayşe'min saf kalbi sayesinde Mihrimah sultanı hayatımızdan çıkaracağız.

***

Kapı ağası- Ayşe sultan geldiler hünkarım huzura kabulünü bekliyor.

Murat- Al hemen içeri.

Has odaya giren Ayşe "babacım" diyerek sultan Murat Han'ın boynuna atlar. Öper, öper...bir zaman sonra Murat Han, "benim güzeller güzelim gelmiş, sefalar getirmiş, lakin bu ani ziyaretin sebebi nedir acep?

Murat Han'ın bu suali karşısında Ayşe sultan omuzlarını düşürerek- Yok bir şey hünkar babam.

Murat- Var, var söyle bakalım.

Ayşe- Halam için geldim. O çok üzgün hünkar babam ona yardım etsin halam üzülmesin isterim.

Murat- Neyi var sultanımızın?

Ayşe- Hasta, mutsuz, hep büyük valide Nurbanu sultanla kavga ediyorlar, O da üzülüyor. Ne zaman yanına gitsem üzgün, artık çok yaşlandım, bu kavgalardan yoruldum, Edirne sarayına gitmek, orada huzuru bulmak istiyorum lakin hünkarımıza diyemiyorum diye söylenip duruyor. O bana haremini emanet etti bırakıp nasıl gidebilirim diyor. Hünkar babam, yüce gönüllü padişah babam yardım et halam üzülmesin, isteğine kavuşşun.

Murat- Sultanımızın bu denli dertlendiğinden zinhar haberim yoktu Ayşem.Validenin haberi var mı bundan?

Ayşe- Var, ben ne yapabilir ki kızım dedi ben de sen yapmazsan hünkar babam yapar dedim ve yanınıza koştum.

Murat- Bu mesele ile alakadar olacağım ben hadi validenin yanına dön sen. (cariyelere)- sultanımıza odasına kadar eşilk edin.

***

Safiye- Ne oldu meleğim?

Ayşe-Sen ne söylediyesen aynısını söyledim validem.

Safiye- İşte bu. Aferin benim Ayşe'me benim kızım olduğunu ispatladın.

Murat Han kızı Ayşe'den duyduklarının ardından Mihrimah sultanı has odaya çağırtır.

Mihrimah- Hünkarım, beni emretmişsiniz bir sorun mu var?

Murat- Benim yok lakin sizin bir derdiniz olduğunu işittim. Neden bana daha önce bahsetmediniz?

Mihrimah- Neyi?

Murat- Edirne sarayına gitmek istediğinizi. hiç bilmiyormuş gibi yapmayın sultanım Ayşe bana her şeyi anlattı. Bu sarayda ne kadar mutsuz olduğunuzdan, ömrünüzü geri kalan kısmını orada tamamlamak sitediğinizden, haremi yönetme yükünün artık sizi nasıl ağır geldiğinden, kısacası her bir şeyden haberdarım.

Duydukları karşısında şaşkına dönen, ne diyeceğini bilemeyen Mihrimah sultan- Bütün bunları Ayşe mi söyledi?

Murat- Evet, ne zaman halasını özleyip yanınıza gelse sizi acılar içinde buluyormuş. Artık sizi böyle mutsuz görmeye dayanamamış ve durumu benimle paylaştı. Bende bir karar verdim. Hazırıklarınızı taamamlar tamamlamaz Edirne sarayına gitmenizi münasip buldum. Bundan sonra orada huzurla yaşayın sultanım. Bunu fazlasıyla hak ettiniz.

Mihrimah- Emir hünkarımızındır. Ne diyelim.

Murat- Zinhar emir değil, bu sizin iyiliğiniz için sultanım.

Mihrimah acı, öfke, şaşkınlık ne olduğunu tarif edemediği duygular içinde eğilerek has odadan çıkar. Haremde o sırada hamama gitmekte olan Safiye sultan ile karşılaşır.

Safiye- Sultanım.

Mihrimah- Tebrik ederim Safiye, kızını da kendine benzetmeyi başarmışsın.

Safiye- Annesiyim, elbette bana benzeyecek.

Mihrimah- Yazık sana, bir de ben evlatlarımın temiz kalplerine başkaları gibi nefret yerleştirmem diyordun. Ayşe'yi de Mehmet'i de nasıl eğittiğin ortada.

Safiye-Ben sözümün arkasındayım sultanım. Asla evlatlarımın kalbini kötülükle karartmıyorum Onlara sadece düşmanlarına karşı kendilerini nasıl korumları gerektiğini öğretiyorum. Size hayırlı yolculuklar dilerim sultanım. Umarım uğruna beni karşınıza aldığınız huzururu o sarayda bulur ve bir daha sonsuza dek o huzur dolu ortamdan geri dönmezsiniz.