Bad Girl

7

Chłopaki siedzieli na kanapie w salonie i grali na konsoli. Razem z  resztą chłopaków  paczyliśmy jak Ashton i Mikę się kłócili. 

- Mike to nie sprawiedliwe ty oszukujesz. - oskarżył go Ash patrząc  z mordem w oczach 

- To nie prawda. – powiedział Ashton pokazując w jego stronę język i się przy tym uśmiechając. 

- Jak też mogę zagrać?- zapytałam się chłopaków siadając miedzy nimi na kanapie. 

- Trzymaj, ja z nim nie gram, bo cały czas oszukuje- powiedział Ash dając mi konsole i robiąc obrażoną minę. 

To się teraz zacznie. Nie ukrywam faktu, że jestem dobra w graniu na konsolach, od małego ogrywam brata. Pewnie teraz się zastanawiacie czy mi chodzi o Leona. Nie chodzi mi o Leona tylko o Arona. Tak Aron jest moim biologicznym bratem, tylko my to wiem i kijku naszych najbliższych przyjaciół. Nie chcemy aby inni o tym wiedzieli i co jeszcze wykorzystali przeciwko nam.  Zaczęłam się gra. Na początku dawałam fory chłopakowi, ale pod koniec oczywiście wygrałam.

- Ale... ale jak to? Przecież to jest niemożliwe. - zaczął Mike. Na tak nie może przeżyć, że przegrał z dziewczyną.

- Tylko mi się nie smuć. Jak chcesz, mogę ci dać buziaka.

- Tak chce buziaka- tak jak powiedział, usiadłam na jego kolanach i prawie dawałam mu buziaka, kiedy usłyszał.

- Ej, bo będę zazdrosny. - powiedział Luke.

Żeby nie był zazdrosny, dałam Mike buziaka tylko w policzek.

- Nie mogę nic więcej, bo Luke będzie zazdrosny i jak jakby jego spojrzenie mogło zabijać, już byś nie żył. - powiedziałam chłopakowi na ucho, żeby tylko on to usłyszał.

- Masz racie, chyba serio się w tobie zakochał. – powiedział, puszczając mi oczko. Słodko się do niego uśmiechnęłam i poszłam na kolana do blondyna. On we mnie przecież znamy się nie cały tydzień, niech on mnie nie ośmiesz. No może się z nim całowała, ale to był tylko pocałunek nic więcej.

- No nie obrażaj się. – pogłaskałam Luka po policzku.

- Nie obrażam się. - mówił słodko się do mnie uśmiechając. 

Gdyby moje życie było inne na pewno pozwoliła bym sobie na coś więcej, ale nie w tym przypadku i chyba już nie w tym życiu.

- To dobrze. - dałam mu buziaka w policzek i poszłam do swojego pokoju, żeby zadzwonić do Arona. Po dwóch sygnałach odebrał.

- Hej Aron, jednak mój pobyt w NY się przedłuży, przyjadą za piec dni.

- Megan, ty żyjesz! Już miałem wysyłać ludzi, żeby się szukali.

- Żyje. Widzimy się za pięć dni

***

Piec dni szybko minęło. Ja i Luke jesteśmy parą, nawet nie wiem jak to się stało. Bałam się tego, że może mnie skrzywdzić i tylko zabawi się mną, ale postanowiłam mu dać szanse jak ją zmarnuje to już może się porzegnać z życiem. Leżałam na łóżku wtulona w chłopaka. Przetarłam oczy i popatrzyłam na szafkę nocą, bo tam był zegarek. Kiedy zobaczyłam która godzina zaczęłam budzić chłopaka. Za trzy godziny mamy samolot do Sydney.

- Lu, wstawaj mamy samolot. - zaczęłam go tyrpać.

- Jeszcze 5 min. – wymruczał.

Zauważyłam, że koło łóżka jest butelka wody, bez wahania ją wzięłam i oblałam chłopaka. Od razu pomogło, bo poderwał się z łóżka i zaczął piszczeć, a ja się z niego śmiałam.

- O ty już po tobie. - zaczął się do mnie zbliżać i chciał mnie przytulić, ale na szczęście mu uciekłam do łazienki. Wzięłam szybki prysznic i wyszłam w samej bieliźnie do pokoju. Chłopaka już nie było, wiec wzięłam przygotowane wcześniej ciuchy i się ubrałam. Wzięłam walizkę i zeszłam na dół. Chłopaki się ubierali i zamykali cały dom, a ja jadłam śniadanie. kiedy byliśmy wszyscy gotowi, wsiedliśmy do taksówki i pojechaliśmy na lotnisko. Lot minął nam spokojnie. Siedziałam razem z chłopakami w ich aucie i jechaliśmy do ich domu.

- A mogę wiedzieć, po co przyjechaliśmy do Sydney?

- Wiesz jest tu taki potężny gang ATTER i chcemy się do niego dostać- powiedział Ash.
Świetnie się składa, że chłopaki chcą się dostać do mojego gangu. Ułatwia mi to sprawę.

- A dlaczego do niego?

- Nie słyszałaś, jest najlepszy i wszyscy się ich boją. Podobno szef jest zimny i bez uczuć, zabija bez skruchy. – aż tak o mnie sądzą?

Miałam zadać kolejne pytanie, ale ktoś zaczął w nas strzelać. Chłopaki szybko wyciągnęli bron i tez próbowali strzelać. Chłopaki zaczęli wychodzić razem ze mną, ale przed nami stało już pełno chłopaków z bronią.

- Kogo my ty mamy nasza wspaniała czwórka i jakaś dziewczyna- powiedział Nat kapitan gangu Nieśmiertelnych . Naszczepcie, nie wiem, jak wygląda, więc po części jestem bezpieczna.

- Znamy się?- zapytał się Cal.

- Nie ale jeśli chcecie jeszcze żyć to radze wam się przyłączyć do nas.

- Nie dzięki.

- Jeśli chcecie, żeby dziewczyna żyła, lepiej się skubcie. - powiedział, przykładając mi nuż do szyi.

Jak ten idiota mnie wkurza. przez to ze nie mode pokazać co naprawdę potrafię zrobić musiałam się dać podejść.  przez to mi groził nożem. 

- Nie zgadzajcie się- krzyknęłam.

- Zamknij się suko. - powiedział Nat, bijąc mnie w twarz.

Nie wyczytałam, z całej siły przywaliłam mu w czuły punkt. Zgiął się na pół i upadł na ziemie.

- Ruszcie się. – przymknęłam na chłopaków

Wyszliśmy nie zauważeni, bo tamci byli tak zajęci swoim kapitanem, że nie zauważyli, kiedy wsiedliśmy do samochodu i pojechaliśmy przed siebie.

- Mag, co za uderzenie. Luke lepiej uważaj i nie wkurzaj tej dziewczyny. – powiedział Mike, uśmiechając się do mnie.

Po nie długim czasie zajechaliśmy do domu chłopaków.