Félice

Félice |Hoofdstuk Negenentwintig|

POV Félicia

Onrustig lig ik in mijn bed. Het enige waar ik op dit moment kon denken was het gezicht van die gast in de discotheek. Zijn ogen waren gevaarlijk, maar zijn houding was uitnodigend.

***

"Alles oke?" Vroeg hij terwijl hij achter mij keek.

Ik knikte snel. "Nu wel"

Kirian glimlachte en sloeg een arm om me heen en trok me mee naar de zit hoek waar Sofia en Amber al zaten. Even keek ik achterom. Hij stond er nog steeds. Met dezelfde houding en blik. Ik slikte even. Er klopte gewoon iets niet. En als het nog vreemder kon worden, was hij plots weg. Alsof hij er nooit gestaan had en dat ik het mij gewoon allemaal had ingebeeld.

"Kirian" riep Sofia van uit de bank en hield haar leeg glas omhoog.

Kirian begon te grijnzen en liet me rustig zitten.

"Wat wil je dat ik dan doe?" vroeg hij terwijl hij zich langzaam naast me neer zakken.

"Ik heb dorst" zei ze met een pruillip.

HIj keek van mij naar Amber met de blik in zijn ogen of het wel verstandig was dat hij haar nog een Gin tonic voor haar ging halen.

"Ze is meer gewoon" zei Amber en keek lachend naar Sofia.

Kirian knikte. "Maar dat is dan wel haar laatste" zei hij en stond op en vertrok weer naar de bar.

"Echt waar Félice, Kirian is een geschenk uit de hemel voor je. Hij is zo lief! Hij geeft zelfs om ons"

Ik keek even door de menigte en zag Kirian bij de bar staan, een glimlach verscheen van geluk verscheen op mijn gezicht. "Ik weet het" zei ik.

Niet veel later stond Kirian er weer met een Gin tonic in zijn handen.

"Voila meid" zei hij en overhandigde het drankje aan Sofia.

Blij nam ze het aan en al snel begon ze van het drankje te drinken.

"Félice, ik moet naar wc, kom je mee" vroeg Amber .

Ik knikte snel. "We komen zo terug" zei ik en overhandigde mijn drankje aan Kirian. "Let goed op Sofia he" zei ik lachend en drukte een kus op zijn lippen.

Hij keek me glimlachend aan en verplaatste en keek even naar Sofia, die ieder moment in slaap kon vallen.

Amber en ik probeerde ons een baan de zoeken door de menigte richting de wc.

Af en toe kreeg ik een arm stoot van dansende mensen.

"Oh, nee, kijk die rij" zei Amber teleurgesteld.

"je kan nog altijd bij de mannen gaan" zei ik grappend.

Ze keek me met een serieuze blik aan. "Dat kan je wel vergeten" zei ze en kruisten haar armen en leunde boos tegen de muur.

Ik grinnikte en keek wat rond en daar stond hij weer. Of dat dacht ik toch. Misschien beeldde ik het me gewoon in, want in een seconde was het alweer weg.

Ik fronste even mijn wenkbrauwen en besloot er verder geen aandacht aan te geven.

---

We zetten je thuis af he" Sofia schudde heftig haar hoofd.

"Ik wil nog niet naar huis" zei ze als een klein kind.

"Sofia" begon Amber en keek haar streng aan.

"je bent mijn moeder niet zei ze en hield zich vast aan een pilaar.

Ik keek zuchtend naar Kirian. "Wat een goede indruk maken mijn vriendinnen toch op je he" zei ik lachend.

"Wel, ik ben al erger gewoon" zei hij met een knipoog.

Ik keek even weg toen ik besefte dat hij mij bedoelde. Dat ik mij de laatste keer zat had gedronken.

"Kom, we gaan naar huis" zei Kirian en liep naar Sofia en gooide haar over zijn schouder heen.

"Kom dames" zei hij en liep richting de auto met Sofia over zijn schouder.

"Hij is geweldig" zei Amber voor de zoveelste keer terwijl ze in mijn arm inhaakte.

"Ik weet het" zei ik.

Kirian legde Sofia op de achterbank. "Ze slaapt al" zei hij lachend en schudde even met zijn hoofd.

"Ik zet me wel van achter" Amber en kroop ook de achterbank op.

Kirian stapte dan de auto in en ik deed vervolgens het zelfde.

Ik deed mijn riem aan en keek wat onhandig in de achteruitkijkspiegel naar Amber en Sofia. Mijn blik veranderde meteen toen ik de persoon van in de discotheek weer zag. Achtervolgde hij ons?

Ik draaide me om en keek door het achterruit, maar ik zag niemand staan. Het was te donker. Ik keek weer in de achteruitkijkspiegel en ook daarin was niets te zien.

***

Een zucht rolde er over mijn lippen. Heel de tijd kon ik niet anders dan denken aan die ene persoon. Ik zei steeds tegen mezelf dat ik het me inbeelden. Maar wat als het niet zo was? Ik draaide me om in mijn bed en wikkelde me goed in mijn dekens alsof ik een burrito was. Eerlijk? Ik was bang. Ik was bank dat hij misschien plots in mijn kamer stond.

Voorzichtig sloot ik mijn ogen en probeerde enkel aan de volgende morgen te denken. Want dan hadden Kirian en ik afgesproken.

Kirian. Meteen verscheen er weer een glimlach op mijn gezicht. Hij maakte mij zo gelukkig. Wat ik ook deed, ik mocht hem nooit laten gaan, want ik zou nooit beter dan hem vinden.

---

Hoi,

Weer een nieuw stukje. Veel lees plezier schatjes!

Vergeet zeker niet te stemmen en te reageren en nog eens merci voor de vele lieve berichtjes op mijn verhaal! Love you! 😘

❤Paradise