Félice

Félice |Hoofdstuk Twee|

POV Félicia

" Zeven uur"
Mompel ik zachtjes van mijn GSM scherm af terwijl ik mijn make up op doe.
Sinds gisteren heb ik niets meer van Luke gehoord. Niet meer sinds onze vrij partij. Daarna moest hij plots gaan trainen die hij zoals gewoonlijk niet wou afzeggen voor mij.

"Klaar om de dag mee te beginnen" zei met een glimlach terwijl ik me zelf bekeek in de spiegel. Ik droeg een klein laagje make up. Meisjes die zich goed voelde zonder, daar had ik respect voor. Maar ja, een keer met Luke, en hij zag ieder klein rood plekje op je gezicht. Mijn haren droog ik los, mijn donker bruine lokken vielen mooi, als of ze klaar waren voor dat windje dat je look dat Holleywood effect gaf.

Ik pakte mijn tas dat op mijn bureaustoel lag en wandelde langzaam de trap af.

s'Morgens was het altijd rustig bij ons thuis. Enkel Lizy en ik waren op. Mijn vader stond later op, hij had zijn eigen bedrijf en dat ging pas om negen uur open. Dus half negen stond hij pas op. En mijn moeder deed de boekhouding van papa zijn zaak, dus zij werkte thuis.

Toen ik onder kwam was het stil. Zoekend naar mijn zusje keek ik rond. Tot dat ik plots het lawaai van de TV hoorden. Ik verplaatste mij naar de woonkamer en stak mijn hoofd om de hoek.
"Lizy" zei ik terwijl ik met mijn ogen rolde.
"Wat?" vroeg ze.
Even keek ze op naar mij, maar al snel dwaalde haar blik af naar het tv scherm.
"Is het niet te vroeg voor nu al TV te kijken?"
"Nee" zei ze ongeïnteresseerd.
Ik haalde zuchend mijn schouders op en ging dan terug naar de keuken. Ik smeerde een boterham en at die langzaam op.
"Moet je niets eten?" riep ik naar haar.
Ik wachtte op antwoord maar kreeg geen.
"Lizy!" riep ik geërgerd naar haar.
Het geluid van de TV verdween, en het gezicht van mijn zusje kwam te voorschijn.
"Wat?!"

"Moet je niets eten? " herhaalde ik.

"Ik heb al ontbeten, beauty queen" zei ze en zette zich bij mij aan tafel.

Ik nam nog een hap van mijn boterham. Ik voelde hoe Lizy haar ogen op mij gericht waren.

"Hadden jij en Luke gisteren ruzie?"
Ook al had ze Luke niet graag, ik zag dat het wel een oprechte vraag was.

Een kleine zucht verliet mijn mond en knikte.

"Over?" vroeg ze en er verscheen een kleine glimlach.

"Lizy!"

"Sorry" zei ze.
"Maar even serieus Félice?"
Ik keek haar nieuwsgierig aan.

"Hij verdient je niet. Hij speelt met je!"
Ik keek mijn zusje aan. Ze was 15 maar was waarschijnlijk verstandiger dan mij.

"Maar ik hou van hem."

" Er zijn genoeg jongens van waar je zal kunnen houden"

Ik schudde lachend mijn hoofd en keek naar lijn scherm van mijn gsm, - 7.50 -
"Kom ga je spullen halen, we gaan zo vertrekken"

"Ay yaj kapitein" zei ze lachend en verdween.

---

Hoi,
Weer een nieuw hoofdstuk, wel wat minder spannend maar dat komt nog :) tips zijn altijd welkom :)
❤