Félice

Félice | Hoofdstuk Negen|

POV Félicia

"Jij en Kirian komen precies nog al goed overeen"

Ik keek Lizy even kort aan en richte mijn blik dan al snel terug op de weg. "Hoe bedoel je?" vroeg ik. Want ik had Lizy, nog nooit iets verteld over Kirian dus dat leek mij best vreemd dat ze er nu over begon.

"Mama vertelde het" zei ze dan snel.

"En hoe weet mama dat nu?"

"Amanda belde haar onlangs om te vertellen dat je Kirian was gaan opzoeken enzo"

"Ahzo, " zei ik en stopte toen het verkeerslicht op rood sprong.
"Ja, hij had mij thuis gebracht na de fuif en ben hem dan even gaan bedanken. Meer niet..." ik keek haar even aan. Er verscheen een glimlach op haar gezicht. Haar glimlach. De sluwe glimlach, dat kon alles betekenen.

" Jullie lijken mij wel een leuk koppel"

Ik reed weer verder toen het licht op groen sprong. "Lizy, ik heb al een lief"
"Félice, Luke geeft niks om je, wanneer zie je dat nu eens in" riep ze door heel de auto.

De rest van de rit naar school, sprak ze niet meer tegen mij. Het leek wel als of ze gekwetst was om het feit dat ik Luke zijn kant koos.

" Ik zie je straks" zei ze en sprong bijna de auto uit. Een zucht rolde er over mijn lippen en stapte de auto uit, nam mijn tas, die ik over mijn schouder deed en sloot de auto dan af.

Ik nam mijn gsm vast, en beek mijn scherm. Een glimlach verscheen meteen rond mijn lippen. ik had een berichtje van Kirian. Ook al kende ik hem niet zo goed, ik vond het geweldig om een bericht van hem te krijgen. Het was raar, zo raar dat hij mij zo goed kon laten voelen enkel door mij een berichtje te sturen. Want dit gevoel gaf Luke mij al een tijdje niet. Misschien moest ik dit gaan zien als een teken. Het teken dat het verhaal van Luke en mij gedaan was. Hoewel ik het vorige week uit wou maken met hem, kon ik toch niet zonder hem.

- Is het nu gelukt met jouw opstel? - las ik.

- Nee jammer genoeg niet, geen inspiratie :( Nog steeds een leeg blad - Antwoorden ik terug.

Op weg naar mijn kluisje kom ik Sofia tegen.

"Morning girl" zei ik en stopte dan bij mijn kluisje.

"Wow, waarom ben jij zo goed gezind op een maandag morgen?" zei ze lachend.

"Omg!" zei ze overdreven luid en kwam toen dichter bij, ze keek rond haar om te zien of iemand kon horen wat ze ging zeggen, " Jij en Kirian.."
Ik schudde langzaam mijn hoofd.

"Nee, en als er iets was gebeurd had ik het heus wel gezegd."

Ze trok een wenkbrauw op en bekeek mij even goed.

"Ik zal je maar geloven" zei ze.
Ik stopte mijn boeken in mijn kluisje en haalde de nodige er uit.
Ik voelde mijn gsm weer trillen en stopte even een boek in Sofia haar handen.
"Natuurlijk doe maar" zei een beetje geërgerd.
Ik bekeek mijn gsm en zag dat ik weer een berichtje van hem had.

- Zal ik je na school bij je thuis komen halen? Ik zorg wel voor die nodige inspiratie ;) -

Een glimlach verscheen meteen en ik merkte dat Sofia het ook merkte.

"Kirian " zei ikaar, voordat ze vragen ging stellen.

"En wat zegt hij?" vroeg ze en probeerde mee te kijken.

Ik dacht even na en keek dan naar Sofia.

"Als Luke iets vraagt of iemand anders, ik ben na school bij jou goed?"

"Wow, wat?"

"Kom op Sofia.." smeekte ik.

"Goed, als je mij maar eerst verteld wat er is.."

Ik glimlachte naar haar en stuurde dan terug naar Kirian: - Ja is goed, kom maar rond 5, tot straks :)-

"Wel?" vroeg ze en keek me vragend aan. Terwijl ik op een of andere manier alleen maar blijer werd.

---

Mijn lichaam zat vol stress. Het was zo raar. Ik had het gevoel als of Kirian en ik voor het eerst op 'date' gingen. Maar zo was het helemaal niet. Kirian liet mij zo goed voelen, dat het zo raar werd, als ik bij hel was of met hem stuurde, vergat ik alles. Alles om mij heen, zelfs Luke vergat ik.

Sofia was nieteer te houden. Ze was dolgelukkig om te horen dat ik met Kirian weg ging.

"Omg Félice, ik zie het al voor me, jullie twee gaan kussen, trouwen en babies maken"

Riep ze uit. En ik kon enkel glimlachen, want ik keek er eigenlijk ook wel echt naar uit. Maar ergens was ik bang dat Kirian misschien foute intenties had, of mij enkel zijn bed in wou krijgen. Maar toch zei iets in mezelf dat hij niet zo was.

Ik borstelde mijn haar nog even en werkte mijn make up wat bij. Hopelijk kwam Luke er niet achter, want ik zou echt niet willen weten wat er dan zou gebeuren als hij er achter kwam.

Ik bekeek mezelf in de spiegel en eerlijk? Ik mocht er zijn. Misschien deed ik wel wat te veel moeite.

Mijn gsm trilde en zag een dat ik weer een berichtje had van Kirian.

- Ben er binnen 5 min :) -

Voor de laatste keek bekeek ik mij in de spiegel en deed nog even snel wat lippenbalsem op en liep toen mijn kamer uit, naar onder.

Ik deed mijn all stars aan en wachtte dan geduldig af. Tegen mijn ouders had ik dan ook gezegd dat ik naar Sofia ging. Ze waren toch niet thuis op dit moment dus zouden toch niet zien dat Kirian mij zou komen op halen. Alleen tegen de avond als ik terug zou komen.

"Hey beauty queen, veel plezier he"

Ik draaide me om en zag Lizy staan. Ik wist niet wat ik moest zeggen en keek haar vragend aan.

" Als iemand vraagt, je bent bij Sofia" zei ze met een knipoog.

"Ga nu maar, ik denk dat hij er is"
Ik keek door het raam en zag een auto op de oprit staan.

"Dankje" zei ik en opende dan de deur en wandelende naar Kirian zijn auto. Ondertussen was hij al uitgestapt en hield de deur open.
Het was gewoon te schattig voor woorden.

"Félicia" zei hij lief en wees naar de deur.

---

Veel leesplezier 😘
❤Paradise