Félice

Félice |Hoofdstuk Achtentwintig|

POV Félicia

Mijn hartslag was op dit moment veel te hoog. De stress verplaatste zich zelfs naar mijn wangen. Ik had het veel te warm. Ik kon gewoon ieder moment flauwvallen.

"Rustig, je moet je geen zorgen maken" 

Ik keek langzaam opzij, Sofia keek me glimlachend aan.

"Je gaat slagen hoor, je krijgt je diploma" zei ze fluisterend tegen mij.

Ik knikte snel en haalde eens diep adem. Ik had Kirian nog altijd niet gezien. Hij had beloofd dat hij op mijn diploma-uitreiking zou zijn, maar ik had hem nog steeds niet gezien.

"We gaan nu naar de uitreiking van de diploma's van  het zesde jaar wetenschappen wiskunde acht uur"

Ik begon zwaar te ademen. 

"Rustig" fluisterde Sofia weer. Ik knikte snel en op een of andere manier, verdween alle stress. Alsof ik plots weer heel de wereld aan kon. Niets kon mij op dit moment nog stoppen. Ik voelde me goed!

"Félicia Avant, geslaagd met onderscheiding" 

Ik sloeg mijn handen voor mijn gezicht, ik kon niet geloven dat ik dit had gedaan en zelfs met onderscheiding. Ik moest me inhouden om geen traan te laten. 

Nog steeds ondersteboven van het nieuws liep ik naar voor naar de directrice en nam mijn diploma in handen. "Goed gedaan" zei ze terwijl ze mijn diploma gaf.

Ik glimlachte en knikte even kort en liep toen terug naar mijn plek.

Was Kirian maar hier, ik wou dat hij hier bij was. Niet zodat ik kon opscheppen met mijn punten, maar ik wou hem er gewoon bij. Dit was tenslotte nog altijd een belangrijke gebeurtenis in je leven.

Alle diploma's waren uitgedeeld, nu moesten nog alleen maar de onderscheidingen per vak worden uitgedeeld.

"Wedden dat jij er straks een gaat krijgen?" zei Sofia met een knipoog.

Ik keek haar grijnzend aan en schudde al snel mijn hoofd. 

"Doe, normaal. " 

"Je gaat er een krijgen" zei Sofia weer en keek toen weer naar voor.

"Maxiem Martens een onderscheiding voor Biologie" klonk door de speakers. Iedereen begon te klappen terwijl de jongen naar voor liep en zijn onderscheiding in handen nam.

"En dan dan nu de onderscheidingen op het vlak van wetenschap" zei de directrice.

"Hier komt het dan.." zei Sofia zelfzeker.

Ik voelde een prik in mijn zij. "Klaar Félice?" ik draaide me om en zag Amber met een grote glimlach.

"Jongens stop..."

"Félicia Avant met een onderscheiding voor wiskunde"

Mijn ogen werden groot.

"WOW GO GIRL!" riep Sofia trots en stond op en begon hard in haar handen te klappen.

"YOU DID IT!" riep Amber uit.

Ik sloeg mijn handen voor mijn mond. Meenden ze dit nu? Ik? Voor wiskunde? Iedereen begon te klappen en langzaam stond ik op en liep naar voren.

Toen ik mijn diploma in handen nam en terug naar mijn plaats wou lopen zag ik hem. Naast mijn ouders stond hij recht. Een grote glimlach verscheen op mijn gezicht.

"Kirian" zei ik onhoorbaar. Hij was er, hij was er al die tijd al?

---

De uitreiking was gedaan en liep met mijn diploma en mijn uitreiking naar mijn ouders.

Mijn mama had net geen tranen in haar ogen. "Félicia" zei ze blij en nam me al snel in haar handen.

"Ik ben zo trots op je" zei ze tegen mij en drukte mij dicht tegen haar aan.

"Dankje mama" zei ik en knuffelde haar.

"Wow, laat mij mijn dochter ook even feliciteren" zei papa.

Mama liet me los en onmiddellijk er na nam mijn vader mij in mijn armen.

"Ik ben zo trots" zei hij en drukte een kus op mijn voorhoofd.

"je hebt dat gedaan beautyqueen" hoorde ik Lizy zeggen.

Ik grijnsde zacht.

"Ja, ze heeft the beauty en the brains "

Ik liet mijn papa los en draaide me om en zag Kirian staan. 

"Kirian" zei ik blij en vloog hem rond zijn nek.

"Prinses" zei hij.

Ik begroef mijn hoofd in zijn nek.
Alles voelde weer prefect. Zijn geur, was overheerlijk. Tintelingen gingen door mij heen. Alsof ik weer voor het eerst verliefd werd.
Ik wou hem niet los laten.

"Ik heb je gemist" fluisterde hij in mijn oor.

---

We besloten om nog met zen allen naar de discotheek te gaan. Sofia, Amber, ik en natuurlijk Kirian.
Nu dat hij terug was wou ik iedere minuut bij hem zijn.

De muziek was luid en de geur van zweet en alcohol overheerste. Maar toch, een geur verdween niet. En dan was Kirians geur. Het was raar hoe sterk zijn geur nu was. Voor dat hij weg was gegaan, was zijn geur nooit zo sterk geweest. Maar nu. Alsof ik een flesje parfum voor mijn neus hield. Zo sterk was zijn geur. En ik was er helemaal verliefd op.

"Ik ga drank halen, moeten jullie ook iets."

Sofia en amber knikte als snel "3 gin tonics" riep Sofia naar Kirian.

Hij grinnikte en drukte een kus op mijn wang en ging naar de bar.

"Hij is zo een schatje" riep Amber boven de muziek uit.

Samen danste we alle drie op de muziek. Het was echt zalig.

"En wie zijn deze prachtige dames. " ik voelde een hand op mijn heup en draaide me om.

Ik schrok toen ik een vreemd gezicht zag.

"Wow" zei ik en deinsde even achteruit.

"Sory hoor, maar ik heb al een vriend."

"Ik heb ook verschillenden vrienden" zei hij en kwam dichterbij mij.

"Ga weg" zei ik en deed een stap achteruit.

"Kom we zien hier weg" zei Amber en nam mijn hand vast en trok mij en Sofia weg.

Ik keek even achterom. Zijn ogen straalde iets gevaarlijkste uit.

"Dames"

Ik keek op en zag dat we al bij Kirian waren.
We namen alle drie een glas aan van hem.

"Alles oké?" vroeg hij aan mij terwijl hij achter mij keek.

Ik knikte snel. "Nu wel"

---

Hoi,
Weer een nieuw stukje hopelijk vinden jullie het fijn.
Vergeet zeker niet te stemmen en te reageren 😘

❤Paradise