Félice

Félice | Hoofdstuk Vierentwintig |

POV Félicia

"Ja?" riep ik naar de a derde kant van de deur toen er opgeklopt werd.

De deur ging open en Kirian kam te voorschijn. Zijn glimlach sierde zijn gezicht.

"Kirian!" zei ik blij en legde mijn pen neer op mij' bureau.

Het was eigenlijk best ongemakkelijk. Moest ik opstaan? Hem kussen? Een knuffel geven? Blijven zitten?

Mijn gevoel zei dat ik gewoon moest opstaan. Wat ik dus ook deed. Ik stond op en liep langzaam Naar hem toe. Voor dat ik vet wist sloeg hij zijn armen om mij heen en drukte een kus op mijn wang.

Duizenden gevoelens gingen weer door mij heen.

Ik wou hem niet meer los laten. Het gevoel dat ik kreeg om hem te kunnen vast houden om gewoon bij hem te zijn, was onbeschrijfelijk.

Langzaam liet hij me los en eerlijk?

Waarom?? Waarom??? Waarom laat hij me los!?!?!

"Lukt het met leren?" vroeg hij aan mij terwijl hij zich naar mijn bureau verplaatste.

"Ja, alleen heb ik geen zin meer" zei ik met een lachje, "de concentratie is op.

Hij grinnikte, "Dan is het tijd voor een pauze" zei hij en zette zich op mijn stoel neer.

Het was zeer verleidelijke om niet op zijn schoot te gaan zitten en hem te kussen.

"Wat?" vroeg hij lachend terwijl. Ik werd precies wakker geschut uit mijn gedachte en besefte nu pas dat ik hem aan het aanstaren was.

Ik beet zachtjes op mijn lip en voelde hoe mijn wangen rood begonnen te kleuren.

"Niets" zei ik snel en zette me neer op mijn bed.

" hoe was je dag?" vroeg ik.

Hij keek me nog altijd lachend aan.

"Wat?" vroeg ik uiteindelijk toen hij niet antwoordde op mijn vraag en hij mij nu aanstaande.

Hij knipperde een paar keer met zijn ogen. "Ik kan alleen maar denken aan jou lippen." zei hij en stond op.

Mijn hart begon te kloppen als een gek. Wat deed hij met mij?

"Jou lippen..." zei hij zwoel en kwal steeds dichterbij.

"..op de mijne.."

Hij was nu nog maar een paar centimeter van mij verwijderd.

Hij kwam steeds dichterbij en mijn hart was niet meer bij te houden.

Ik viel achterover, waarna hij zijn handen naast mijn hoofd zette.

"Gewoon jou kussen" zei hij en drukte zijn lippen op de mijnen.

Het was zalig, hoe hij mij kuste. We werden net één. Alleen hij en ik. Niemand anders. Niemand anders deed er nog toe.

Langzaam liet ik zijn lippen los en opende langzaam mijn ogen. Kirian deed het zelfde. Ik schrok best. Zijn ogen waren weer zwart.

Maar ik durfde niet te vragen hoe het kwam. Iedere keer als ik hel zag veranderde zijn ogen van kleur. Als we het over Luke hadden, als hij me kuste.

Hij zette zijn kaken strak op elkaar en keek weg. Hij ging van mij en zette zich naast me neer.

Het deed mij zo ongemakkelijk voelen. Had ik weer iets mis gedaan?

Ik zette me recht en keek hem dan aan.

"Félicia.." begon Kirian na een kleine stilte.

"Ik wou het vandaag hebben met je over.." zei hij en draaide zijn hoofd naar mij, "ons"

Ons.. Hij zei ons. Er is een ons!

Ik keek hel afwachtend aan. "Het klinkt misschien eng, maar... Ik kan nog maar alleen aan je denken"

In mezelf sprong ik in de lucht. Danste ik, ik kan het uit schreeuwen van geluk. Maar in werkelijk, zat ik gewoon stil, hem aan td kijken.

Langzaam schudde ik mijn hoofd. "Het is niet vreemd" zei ik zachtjes, bijna fluisterend.

Hij begon te lachen. "Zie mij nu eens" zei hij en keek even omhoog, als hij ieder moment kon gaan wenen.

"Ik geef echt mega veel om je. Ik wil ieder moment bij je zijn" zei hij.

"Ik weet wat ik ga zeggen dat dat heel kinderen achrig gaat lijken, maar" zei hij en keek mij serieus aan, maar toch was er een kleine glimlach ergens te zien.

"Wil je mijn vriendin zijn?"

Hij kreeg een lichtje blos op zijn wangen en een grote glimlach sierde mijn gezicht. Snel knikte ik. En lachte zacht.

"Wil jij ook mijn vriendje zijn?" vroeg ik lachend.

Hij keek een grijns op zijn gezicht en sloeg een arm om mij heen en drukte een kus op mijn haren.

Ik voelde nu enkel rust. We zijn nu een stel? Het was een ongelofelijk gevoel om te weten dat hij echt om le gaf. Ik had mij dus nooit iets fout ingebeeld. Ik liet mijn hoofd rusten op zijn schouder. Ik wou niets liever.
Ik ion zo uren bij hel zijn. Gewoon in zijn aanwezigheid. Zonder mij druk te moeten maken om andere dingen.

---

Hellow,
Sorry voor het korte stukje, maar ik wou gewoon zo graag nog een stukje posten voor jullie.
En eindelijk na 25 hoofdstukken zijn Kirian en Félicia een stel ❤
Vergeet zeker niet te reageren en te stemmen ;)

❤ Paradise