Adopted by one direction

34.

Als ik de volgende ochtend wakker word besluit ik maar meteen mijn bikini aan te doen, want ik ben zeker van plan om vandaag weer te gaan zwemmen. Verder trek ik nog een korte spijkerbroek aan en een tanktop. Als ik de gordijnen van het balkon open doe besluit ik om nog even op het balkon te gaan zitten waar een lounge stoel staat. Als ik maar benden kijk naar de tuin zie ik dat Harry al aan het baantjes trekken is. Hij merkt mij ook op en zwaait even. Ik zwaai terug en Harry klimt op de kant. 'Ben je al aangekleed!?' Vraagt Harry. 'Ja!' Roep ik terug. 'Oke, ik ga me zo even douchen en als jij dan ontbeten hebt en grote handdoeken en wat eten in een tas hebt gestopt dan gaan we zo ergens heen!' Roept Harry weer terug en ik roep nog een snelle oke terug en dan verdwijnt Harry het huis in. Ik blijf nog even op het balkon zitten en loop dan weer naar binnen om een tas en handdoeken te pakken. Als ik heb ontbeten en de tas verder heb ingepakt en Harry nog steeds niet klaar is ga ik maar naar buiten. En ga pootjebaden in het zwembad. Ik pak mijn mobiel en open twitter om te kijken of mensen al weten dat wij in LA zijn. Er zijn alleen een paar foto's van Harry en ik op het vliegveld waar we vertrokken, dus weten ze niet waar we nu zijn. Ik zit nog een tijdje met mijn benen in het zwembad. Ik hoor iemand naar buiten lopen en als ik om kijk zie dat het Harry is. Wat eigenlijk ook wel logisch, want hij is de enige, naast mij, in dit huis. 'Heb je ook zonnebrand in de tas gedaan?' vraagt hij. 'Enm nee dat ben ik volgens mij vergeten.' zeg ik. Ik had ook al het gevoel dat ik iets had vergeten dus dat was het dus. Harry loopt weer naar binnen om zonnebrand te pakken en komt even later met de tas naar buiten. 'Kom je we gaan nu.' zegt Harry. Ik ga weer staan en haal nog snel mijn slippers op van binnen. 'Maar moeten we niet door de voordeur naar buiten?' vraag ik als Harry naar de achterkant van de tuin begint te lopen. 'Nee, er is ook nog een deur achteraan in de tuin.' We lopen door de schuttingdeur en we komen nu op een klein voetpad die tussen de tuinen van de huizen in zit. We komen weer uit op een normale weg en nog steeds heb ik eigenlijk geen idee waar we heen gaan. Ik denk het strand maar ik zie hier nog nergens iets wat op het strand kan leiden. Opeens slaat Harry weer precies zo'n zelfde weggetje in tussen een paar tuinen. 'Is het nog ver?' vraag ik, omdat ik er niet erg op had gerekend dat we een eindje moesten lopen en mijn flipflops aan heb gedaan. 'Nee, we zijn er echt zo.' zegt Harry. Als we het weggetje uit zijn staan we opeens op het strand en het is hier best wel rustig voor een zonnige dag. 'Waarom is het hier zo rustig, want het is echt vet mooi weer.' zeg ik, als ik nog eens goed om me heen kijk en er echt maar een paar mensen zijn. 'Dit deel van het strand is alleen voor de mensen die in deze wijk wonen en soms kan het ook nog best wel druk zijn hoor.' zegt Harry terwijl hij de tas neerlegt en de handdoeken eruit haalt. Ik twijfel of ik eerst even ga 'zonnen' of meteen het water in duik. Ik besluit eerst eventjes te gaan liggen en een boek lezen die ik mee had genomen. Ik trek mijn korte spijkerbroek uit en mijn tanktop en ga op mijn buik liggen, nadat ik het boek heb gepakt. Harry komt ook naast mij liggen en leest een of ander tijdschrift over mannen mode. Als ik op een spannend stukje in mijn boek ben voel ik opeens iets kouds op mijn rug. Ik geef een gilletje en draai me met een ruk om, om daar Harry aan te treffen met zonnebrand op zijn hand en die in de lach is geschoten door mijn reactie. 'Je. ha-ad jouw. gezicht moe-ten zien.' zegt hij tussen het lachen door. Ik moet nu ook wel een beetje lachen. 'Maar ik wou zonnebrand op doen en nu heb je een klodder zonnebrand op je rug.' zegt hij als hij eindelijk is uitgelachen. Ik draai me om en laat Harry mijn rug insmeren, terwijl ik zelf armen, benen, gezicht en buik doe. Als ik helemaal ben ingesmeerd ga ik nog verder met lezen. Na een tijdje vraagt Harry of ik mee ga zwemmen en natuurlijk zeg ik ja, want je bent immers op een strand om te zwemmen en te zonnen enzo. Terwijl we richting het helder blauwe water lopen doet Harry zij haar in een knot en dat doet me er weer aan herinneren dat hij best wel lang haar heeft voor een jongen. 'Hoelang laat je je haar eigenlijk groeien?' vraag ik dan. 'Euhm... ik denk dat ik het nu zo laat ik vind tot mijn schouders wel lang genoeg.' zegt hij en ik ben het daar bestreek mee eens, want anders wordt het best wel lang voor een jongen. We zijn bijna bij de zee aangekomen en rennen het laatste stukje het water in, want ook al is het best wel lekker weer het water blijft toch best wel koud.
Na een hele dag op het strand te hebben doorgebracht gaan we eten in een gezellig eettentje aan de boulevard een eindje verderop. 'Blijven we nog op het strand tot zonsondergang?' vraag ik, want dat is echt een van de mooiste dingen van het strand de zonsondergang. 'Ik vind het goed, maar dan moeten we wel in het donker weer terug en dan ga ik niet door die paadjes tussen de tuinen door, want daar is het dan echt pikkedonker.' zegt Harry en ik begrijp wat hij bedoelt, maar dan loop ik liever straks een stukje om dan de zonsondergang niet te zien. We nemen als toetje een ijsje van een ijskraam die ook op de boulevard staat en lopen dan langs het water weer terug naar het deel van het strand waar wij de hele dag hebben gelegen. Harry heeft zijn ijsje veel sneller op dan ik en omdat de lucht al aan het verkleuren is maakt hij een paar foto's. Aangekomen op het deel waar we vandaag zijn geweest ploffen we neer. Genietend van de lucht die steeds donkerende kleuren begint te krijgen. 'Ik wou dat het altijd zo was.' zegt Harry met een zucht. Ik kom wat meer omhoog om wat makkelijker te kunnen praten. 'Wat dan precies.' 'Nou gewoon helemaal verborgen van de buitenwereld samen met degene die heel erg veel voor mij betekent.' zegt hij. Bedoeld hij nou mij met de gene die veel voor hem betekent. 'Ik ook even niemand die me ziet als de "dochter" van One Direction, want voor mij zijn jullie gewoon vijf jongens die plezier met elkaar maken en ik ook nog eens mijn "vaders" kan noemen.' zeg ik en ik meen echt elk woord wat ik zeg. Harry trekt mij in een knuffel en ik besef me ineens dat ik echt zoveel geluk heb gehad dat hun mij wilde adopteren en ik ook bij heel ander soorten mensen terecht had kunnen komen. Langzaam glijdt er een traan naar beneden, maar ik veeg hem snel weg in de hoop dat Harry het niet heeft gezien. 'Moet je nou huilen?' vraagt Harry, hij had het dus toch wel gemerkt. 'Ik besefte me hoe veel geluk ik heb gehad dat jullie mij hebben geadopteerd.' zeg ik. 'Ik had ook niemand anders gewild.' zegt Harry en samen kijken we naar de zon die langzaam verdwijnt in het water dat nu haast zwart is.

---------------------
Einde

Haha, nee grapje ik vind dit boek veel te leuk om te schrijven om te stoppen, maar ik denk we, dat er snel een einde aankomt zodat ik verder kan gaan met mijn andere boek the wrong suitcase.

Xxx.
L.