Dit is mijn eerste verhaal op wattpad,dus ik hoop dat het een leuk verhaal word.
En tips zijn altijd welkom.
Dit verhaal gaat over een 12 jarig meisje, Lisa ze zit al vanaf haar 6 de in het weeshuis. Maar vriendinnen heeft ze nooit gehad, want iede...
Die ochtend word ik wakker van jongens die Happy Birthday zingen. Liam staat met een dienblad voor eten in zijn handen net zoals Harry. Als ze klaar zijn met zingen komt Zayn als eerste naar mijn toe om een knuffel te geven. 'Happy birthday.' zegt hij ook. Niall en Louis geven mij ook een knuffel en ploffen naast mij op bed. Liam en Harry zetten de dienbladen op het bed en geven mij ook een knuffel voor dat ze naast Zayn op het bed gaan zitten. "We gaan eerst eten en dan krijg je jouw cadeautjes." meldt Niall. Liam en Harry delen de borden uit en op mijn bord staat ook nog een cupcake met een kaarsje, maar hij is nog niet aangestoken. "Oh shit, die moest ook nog worden aangestoken." zegt Zayn en hij pakt zijn aansteker en steekt het kaarsje aan. "Nu moet je hem uitblazen en ook nog een wens doen." zegt Louis. "Maar ik heb helemaal niks te wensen." zeg ik en het is echt zo, want ik heb de beste nieuwe familie gekregen die ik kan wensen en natuurlijk de beste vrienden die ik kan wensen. Ondanks dat ik nu zo vaak mee op tour ben zijn we nog steeds vrienden. "Er is vast wel een klein dingetje." zegt Harry en ik denk na, maar kan echt niks bedenken. Ineens schiet me iets te binnen en ik blaas het kaarsje uit. Wat ik gewenst hebt? Dat hou ik mooi voor mij zelf. "Wat heb je gewenst?" vraagt Louis. "Dat ga ik niet zeggen, anders komt het niet uit." antwoord ik. We eten allemaal ons eten op en de jongens laten mij even alleen zodat ik me kan omkleden.
Als ik weer helemaal fris en fruitig en aangekleed naar beneden loop valt mij de troep in de gang op, overal liggen lege ballonnen en er ligt zelfs confetti. Ik vraag mij nu heel erg af wat er allemaal in de woonkamer hangt. Als ik de woonkamer in kom wordt ik meteen besprongen door het meest schattige in de wereld. Namelijk een puppy. Is dit mijn verjaardagscadeau?! Dat is echt geweldig, ik heb echt altijd al een hond gewild. Ik ga op mijn knieën zitten en het kleine zwarte hondje likt voorzichtig mijn hand. "Vind je het een leuk verjaardagscadeau?" vraagt Liam. "Ja, ik vind het echt super leuk." "Hoe ga je haar eigenlijk noemen?" vraagt Niall. "Uhm... ik heb echt geen idee." zeg ik als ik naar de kleine puppy kijkt die een speeltje heeft gepakt en er een beetje mee rondloopt. "Ik weet het, ik ga haar Olivia noemen." het schiet me ineens te binnen en ik vind het gewoon erg bij haar passen, waarom weet ik ook niet precies. Harry begint ineens te lachen en ik kijk hem verbaasd aan. "Vind je het geen leuke naam?" vraag ik, want ik denk dat hij daarom moet lachen. "Nee, ik vind het zelfs een hele leuke naam. Ik heb laatst zelfs een liedje geschreven voor het nieuwe album met als titel Olivia, dus daarom moest ik net lachen." "Stiekem hadden we dit al afgesproken." zeg ik half lachend. "Ja, maar als het liedje af is ben je de eerste die hem krijgt te horen."
De rest van de ochtend en een deel van de middag hebben we een beetje niks gedaan en zijn we ook nog naar buiten gegaan, omdat Olivia natuurlijk ook moet worden uitgelaten. We gaan zo op weg richting de O2 arena om daar waarschijnlijk precies hetzelfde te doen als we nu aan het doen zijn. "Lisa kom je, we moeten nu echt gaan anders komen we te laat." roept Liam. "Te laat waarvoor, het concert begint toch pas om acht uur." zeg ik terug als ik de gang in kom lopen waar iedereen al staat te wachten. "We moeten allemaal nog langs Lou en misschien moeten we ook nog wel een snelle soundcheck doen." zegt Harry en ik weet het eigenlijk allemaal wel, maar soms verveeld het gewoon heel erg om een paar uur daar rond te hangen. "Je mag Olivia ook meenemen, hoor." zegt Niall, hij weet dat ik me soms heel erg verveel en hij vaak ook, dus ik ben blij dat ze mee mag. Ik loop weer terug naar de woonkamer om Olivia uit haar bench te halen en haar haar riem om te doen.
Bij de arena aangekomen springt Olivia vrolijk rond op het terrein. In de kleedkamer zit Lou al te wachten samen met Lux. "Hondje!" roept Lux blij, als ze Olivia ziet. Ze laat haar barbies liggen en komt loopt richting mij. Voorzichtig raakt ze Olivia's rug aan en begint ze met het knuffelen van Olivia. "Kan ik de riem gewoon af doen?" vraag ik aan eigenlijk niemand in het speciaal. "Ja, als de deur gewoon zoveel mogelijk dicht blijft en er altijd iemand bij is." zegt Liam. Ik doe haar riem af en ga naast Lux op de grond zitten. "Hoe heet het hondje?" vraagt Lux als ze een tijdje aan het knuffelen is geweest. "Ze heet Olivia." zeg ik. "Olivia is lief." zegt ze. "Olivia is heel erg lief en wil ook heel graag naar buiten denk ik." zeg ik, omdat het vandaag best wel mooi weer is vind ik het helemaal niet erg om naar buiten te gaan. "Wij gaan even naar buiten," zeg ik tegen Zayn en Lou die de enige zijn die hier nu nog zijn. "En we blijven binnen de hekken." zeg ik er nog snel achteraan wetend dat ik dat sowieso te horen zou krijgen.
"Kom Lux we moeten weer naar binnen, daar kan je ook nog knuffelen met Olivia." zeg ik. Lux en ik zijn al een tijdje buiten en het is zo langzamer hand tijd om te gaan eten. "Maar ik wil hier blijven." zeurt ze. Lux is echt een schatje, maar nu kan ik me er een beetje aan ergeren. "Ik maak wel een foto, zodat je die binnen kan bekijken. Dan ben je toch nog een buiten." zeg ik, hopend dat ze nu wel mee naar binnen gaat en ik pak mijn telefoon alvast om een foto te maken. "Oke." zegt ze met tegenzin en ik maak snel een foto die ik meteen op insta zet.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ik ben denk ik niet de enige die blij is met mijn verjaardagscadeau
Als we de soort kantine binnen komen waar we altijd eten begint iedereen ineens Happy Birthday te zingen, Lux en ik schrikken allebei best wel. Ik vind dit altijd best wel ongemakkelijk, ik denk eigenlijk iedereen wel. Zelfs Olivia schrikt er van.
Wanneer ik die avond het podium oploop begint nu het hele publiek Happy Birthday en dit keer is het wel wat minder ongemakkelijk. Ik vind het nu zelfs best wel speciaal een jaar gelden vierde ik mijn verjaardag nog in een weeshuis waar er niet ineens voor mij werd gezongen, ik vraag me zelfs af of ze wel wisten dat ik jarig was, en nu weer zo'n beetje de hele wereld wie ik ben en zingen ze zelfs voor mij.
Weer een hoofdstukje, er komen er nog een paar en een epiloog en dan is dit boek al weer afgelopen. Ik ga dan weer bezig met mijn andere boek the wrong suitcase die nu al voor een lange tijd op on hold staat.
