*This is a sequel to "LOVE, STRANGER"
1 YEAR LATER...
Spring came... Time of rebirth and new beginnings...
Sa pagtatapos ng lamig ng winter, mapawi rin kaya ang sakit ng nakaraan?
"Hi Stranger..."
"Hi Ray... I miss you."
Credits to Roj Sawada para picture na nandito. Kahit ayaw ko ay pilit siyang nagpresinta at naghanap ng picture ng mga characters ng "Dear Stranger".
MARAMING SALAMAT PO!
MAY MGA TYPO'S AND PROBABLY GRAMMAR ERROR ITO. 'DI KO PA NA-EEDIT DAHIL MEDYO BUSY PO AKO. SA BOOK VERSION (SOON IN BUQO), NANDOON PO ANG EDITED VERSION AND BETTER VERSION. (May mga bonus clip and scenes din po akong balak idagdag doon so kung gusto niyo pong mabasa, I suggest you get a copy po once na available na.)
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
CHAPTER TWENTY-ONE
RAY:
Lumabas ako ng kwarto habang kinukusot ang mga mata ko.
"Good morning!" masaya niyang bati sa akin. Tumingin ako sa direksyon niya, kitang-kita ko ang malalim niyang dimples at kumikslap na mga mata.
"Good morning." habang humihikab at punas sa natuyong laway sa pisngi't labi ko. Naglakad ako palapit sa kanya, hinatak niya ang kulay itim na upuang gawa sa plastic, umupo ako roon at pagkatapos ay tinanggal niya ang takip sa pagkain namin.
Tumingin ako sa harapan ko, nanlaki ang mga mata ko! Sinangag at tapsilog ang ulam! Napangiti ako.
"Wow!" sigaw ko sabay kuha ng pagkain at agad na linagay ito sa plato ko. Na-miss ko ito!
"Di nakapaghintay oh, ako sana maglalagay sa iyo ng food." sabi niya sabay kamot.
"Okay lang! Kumain ka na!" Masaya kong sabi sabay subo ng pagkain. Medyo nahirapan akong nguyain dahil naparami ang subo ko.
"Dahan-dahan baka mabilaukan ka." natatawa niyang sabi na nakaupo na pala sa pwesto niya at kumukuha ng pagkain.
"Na-miss ko ito eh!" sabi ko habang punung-puno ang bibig. Hindi ko pa man nalulunok lahat ng nasa bibig ko'y muli akong sumubo ng pagkain gamit ang kutsara. Patuloy akong ngumuya, tumawa si Rome. Ilang segundo ang lumipas at bumara ang nginunguya ko sa lalamunan ko. Umubo ako ng malakas. Nataranta si Rome, agad niyang kinuha ang baso niya at pinainom ako ng tubig.
"Ayan kasi subo ng subo ng malalaki!" sabi niya habang hinihimas ang likuran ko. Napansin kong nakahawak ako sa kamay niya ba noo'y hawak-hawak ang baso niya. Ang init ng kamay niya, nakakapaso, hindi ko maiwasang hindi kiligin. "Dahan-dahan lang kasi wag masyadong hayok. Gusto napupuno bibig eh."
Nanlaki ang mga mata ko sa narinig. Iba ang naging dating sa akin ng mga sinasabi niya, tiningnan ko siya sabay hampas. Nalunok ko na rin ang mga nasa bibig ko.
