*This is a sequel to "LOVE, STRANGER"
1 YEAR LATER...
Spring came... Time of rebirth and new beginnings...
Sa pagtatapos ng lamig ng winter, mapawi rin kaya ang sakit ng nakaraan?
"Hi Stranger..."
"Hi Ray... I miss you."
Galing po ako sa sakit kaya na-delay ang update. Pasensya na.
Credits to Roj Sawada para picture na nandito. Kahit ayaw ko ay pilit siyang nagpresinta at naghanap ng picture ng mga characters ng "Dear Stranger".
MARAMING SALAMAT PO!
MAY MGA TYPO'S AND PROBABLY GRAMMAR ERROR ITO. 'DI KO PA NA-EEDIT DAHIL MEDYO BUSY PO AKO. SA BOOK VERSION (SOON IN BUQO), NANDOON PO ANG EDITED VERSION AND BETTER VERSION. (May mga bonus clip and scenes din po akong balak idagdag doon so kung gusto niyo pong mabasa, I suggest you get a copy po once na available na.)
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
CHAPTER TWENTY-THREE
RAY:
Dahan-dahan kong naaninag ang liwanag, ilang saglit pa'y nakita ko ang puting kisame. Huminga ako ng malalim. Ramdam ko ang sakit ng buong katawan ko. Anong nangyari sa akin? Ang huli ko lang naalala ay kausap ko si Bae sa may Manila Bay. Inikot ko ang mga mata ko, nasa isa akong kwarto na ngayon ko lang napuntahan.
Seconds after, I noticed a man beside me, naka-upo siya habang nakasubsob ang mukha sa tagiliran ko. Nakabalot ng green na kumot ang kanyang katawan, tanging nakikita ko lang ay ang kanyang buhok. Hinawi ko ang kumot at bumungad sa akin ang maamong mukha ni Bae, tulog na tulog. Hinaplos ko ang mukha niya. Ilang saglit pa'y naalimpungatan siya.
"How are you feeling?" sabay ngiti.
"Medyo masakit ang katawan." Sagot ko.
Pinaliwanag niya na nawalan ako ng malay habang magkausap at akap-akap niya ako sa Manila Bay. Bae said that I almost died due to starving, exhaustion, mga sugat at pasa na natamo ko. Maswerte pa rin ako na hindi nagkaroon ng internal bleeding sa katawan ko dahil kung nangyari iyon ay life-threatening ito at baka kailanganin ng agarang operasyon.
Inalagaan ako ni Bae simula ng gabing iyon hanggang sa tuluyang bumalik ang dating lakas ko. Utang ko ang buhay ko sa kanya. Ang sabi naman niya ay utang niya rin ang buhay niya sa akin dahil sa ginawa kong pagligtas sa kanya noon sa swimming pool, kahit daw hindi ako marunong lumangoy.
"Ray! Are you still there?" tanong ni Bae sa akin sa kabilang linya. Nagbitiw ako ng malalim na hinga. Muli ko na namang naalala ang sakit na dulot sa akin ng demonyong si Gel.
"Yes." Maiksi kong sagot.
"I guess you're tired. You should rest now, okay?"
"Okay. See you soon? Sa kamakalawa right?" pag-confirm niya.
