*This is a sequel to "LOVE, STRANGER"
1 YEAR LATER...
Spring came... Time of rebirth and new beginnings...
Sa pagtatapos ng lamig ng winter, mapawi rin kaya ang sakit ng nakaraan?
"Hi Stranger..."
"Hi Ray... I miss you."
Credits to Roj Sawada para picture na nandito. Kahit ayaw ko ay pilit siyang nagpresinta at naghanap ng picture ng mga characters ng "Dear Stranger".
MARAMING SALAMAT PO!
MAY MGA TYPO'S AND PROBABLY GRAMMAR ERROR ITO. 'DI KO PA NA-EEDIT DAHIL MEDYO BUSY PO AKO. SA BOOK VERSION (SOON IN BUQO), NANDOON PO ANG EDITED VERSION AND BETTER VERSION. (May mga bonus clip and scenes din po akong balak idagdag doon so kung gusto niyo pong mabasa, I suggest you get a copy po once na available na.)
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
CHAPTER TWENTY-TWO
RAY:
"Pareng Ray dito tayo." Sabi ni Jess. Napakamot ako ng ulo, hindi ko alam kung bakit niya ako dinala rito, ang sabi lang niya ay pinatawag ako ni Rome.
"Nasaan ba si Rome?" irita kong tanong.
"Ah... Basta dito lang tayo." Sabay bitiw ng isang pilit na ngiti.
Narinig kong nagsalita ang Ate ni Rome. Sinabi nitong may surpresa sila sa parents nila. Ilang saglit pa'y muli ko siyang narinig magsalita.
"Soon, we will have a new addition to the family. And this will happen because our bunso, will get married in few months time." Bakas sa boses niya ang saya.
Natulala ako sa aking narinig. Pakiramdam ko'y unti-unting bumigat ang dibdib ko, parang kinakain ang buong katawan ko. Bakit ba ako nasasaktan? Wala naman akong karapatan kasi hindi ko naman boyfriend si Rome. I'm just a friend!
"Ray kumalma ka." Si Jess sabay himas sa likod ko. Inakbayan niya ako at tumapat sa isang pinto. "Basta kung anuman ang mangyari mamaya, just smile okay?" nakangiti niyang sabi.
Tiningnan ko siya. I gave him a quizzical look. Hindi ko siya maintindihan.
"Hindi ko na patatagalin. Ladies and Gentlemen, please help me welcome, my brother Rome Parrilla and his Fiancée." Masiglang sabi ng Ate ni Rome. Rinig na rinig ko ang ingay sa loob.
Biglang bumukas ang pinto na nasa harap namin. Nasilaw ako sa liwanag na nakatutok sa akin, ramdam ng balat ko ang init nito. Naramdaman ko ang malakas na pagtulak sa akin ni Jess.
Unti-unting luminaw ang paningin ko, nakita ko ang anghel sa harap ko, si Rome. My jaw dropped literally. Nagsalubong ang aming mga mata, kitang-kita ko ang pagkislap ng mga bituin. Ngumiti ka, napakatamis, labas pa ang malalim mong dimples, hindi ko napigilang gumanti ng ngiti. Inangat mo ang kamay mo sa akin. Tiningnan ko ito.
